Niet-persoonlijke termijnstorting
Wat is een niet-persoonlijke termijnstorting?
Een niet-persoonlijke termijndeposito is een natuurlijk persoon is, zoals een bedrijf.
Net als termijnrekeningen van toezichthouders zijn niet-persoonlijke termijndeposito’s rentedragende rekeningen met beperkingen ten aanzien van wanneer geld kan worden opgenomen.
Belangrijkste leerpunten
- Niet-persoonlijke termijndeposito’s zijn termijndeposito’s die worden aangehouden door vennootschappen en andere entiteiten die geen natuurlijke personen zijn.
- Net als typische termijndeposito’s betalen ze rente en eisen dat het gestorte geld op de rekening blijft tot de gespecificeerde vervaldatum.
- Termijndeposito’s kunnen gunstig zijn voor banken omdat ze niet worden opgenomen in de reserveverplichtingen van de bank.
Inzicht in niet-persoonlijke tijddeposito’s
Niet-persoonlijke termijndeposito’s zijn rentedragende rekeningen die worden gebruikt door deposanten, zoals bedrijven, die geen natuurlijke personen zijn. Ze betalen doorgaans bescheiden rentebedragen met vaste tussenpozen en voor een bepaalde periode.
Wanneer de opgegeven termijn is verstreken, kan het geld worden opgenomen of opnieuw worden gestort voor een andere termijn. Geld mag niet worden opgenomen voordat de termijndeposito de vervaldatum heeft bereikt, anders wordt er een boete voor vervroegde opname in rekening gebracht. Over het algemeen heeft een bank ten minste 30 dagen van tevoren een opzegtermijn nodig van een niet-persoonlijke termijnrekening.
Volgens artikel 204.2 van Verordening D moeten niet-persoonlijke termijndeposito’s worden onderworpen aan een minimale boete voor vervroegde opname als hun looptijd 1,5 jaar of langer is. Bovendien moet de boete in kwestie gelijk zijn aan ten minste 30 dagen aan enkelvoudige rente. op het bedrag dat van de termijndeposito wordt opgenomen, en het moet worden opgelegd bij opnames die worden gedaan tussen zes dagen na de datum van deponering en 1,5 jaar na de datum van deponering.
Stortingsbewijzen
Depositocertificaten (cd’s) worden soms termijndeposito’s genoemd, maar strikt genomen kan een cd gemakkelijker worden geliquideerd dan een termijndeposito.
Net als bij andere rentedragende rekeningen geldt: hoe langer er geld op de rekening staat, hoe meer rente de inlegger zal innen. Het rendement van termijndeposito’s is over het algemeen hoger dan dat van gewone spaarrekeningen, hoewel het over het algemeen lager is dan dat van aandelen of obligaties, op lange termijn. Andere instrumenten, zoals marktgekoppelde gegarandeerde beleggingscertificaten (GIC’s), leveren een rendement op dat vergelijkbaar is met of hoger is dan dat van de meeste termijndeposito’s, terwijl ze ook het belegde kapitaal garanderen.
Een van de belangrijkste redenen dat termijndeposito’s doorgaans een hogere rente opleveren dan spaarrekeningen, heeft te maken met de reserveverplichtingen van de bank. Volgens Regulation D van de Federal Reserve zijn niet-persoonlijke termijndeposito’s niet onderworpen aan reserveverplichtingen. Dit betekent dat het de bank vrij staat om de gestorte gelden ruim voor de eindvervaldag te beleggen.
Voorbeeld uit de echte wereld van een niet-persoonlijke termijnstorting
Als eigenaar van XYZ Industries vervult Emma haar zakelijke bankvereisten bij een lokale bank genaamd ABC Financial. Gezien haar conservatieve karakter investeert Emma regelmatig de inkomsten van haar bedrijf in niet-persoonlijke termijndeposito’s bij ABC.
Deze rekeningen staan op naam van XYZ Industries. Omdat XYZ een vennootschap is en geen natuurlijk persoon, kwalificeren deze rekeningen daarom als niet-persoonlijke termijndeposito’s. Dienovereenkomstig is het ABC vrij om de gestorte gelden te beleggen zonder enige impact op haar reserveverplichtingen.
Vanuit Emma’s perspectief bieden de termijndeposito’s een belegging met een laag risico die een hogere rente oplevert dan die van de spaarrekeningen van haar bedrijf. In ruil daarvoor erkent ze dat ze de gestorte gelden pas kan opnemen als de vervaldatum is bereikt.