Gewone en noodzakelijke uitgaven (O & NE) - KamilTaylan.blog
24 juni 2021 20:47

Gewone en noodzakelijke uitgaven (O & NE)

Wat zijn gewone en noodzakelijke uitgaven (O & NE)?

Gewone en noodzakelijke uitgaven zijn uitgaven die door individuen worden gemaakt als kosten voor het bezitten van een bedrijf of het uitoefenen van een transactie.”Gewone en noodzakelijke” uitgaven worden als zodanig gecategoriseerd voor doeleinden van inkomstenbelasting, en deze uitgaven worden over het algemeen als fiscaal aftrekbaar beschouwd  in het jaar waarin ze worden gemaakt.

Deze uitgaven worden uiteengezet in sectie 162 (a) van de  Internal Revenue Code  en moeten de basistests doorstaan ​​die relevant zijn voor het bedrijfsleven, evenals de noodzaak.  De IRS publiceert echter geen compendium van welke uitgaven als normaal en noodzakelijk kunnen worden beschouwd voor het uitoefenen van een bedrijf of het uitoefenen van een handelsactiviteit, dus het is de verantwoordelijkheid van de belastingbetaler om deze beslissing te nemen.

Belangrijkste leerpunten

  • O&NE zijn over het algemeen de kosten die u maakt als kosten om een ​​bedrijf te bezitten.
  • Veel voorkomende gewone en noodzakelijke uitgaven zijn onder meer bedrijfsgerelateerde software voor een computer of huurkosten.
  • Gedeelten van de woning die worden gebruikt voor zaken zijn soms aftrekbaar van de belasting.

Inzicht in gewone en noodzakelijke uitgaven (O & NE)

Dit gedeelte van de belastingwet is de bron van een groot aantal aftrekposten door individuen, vooral in jaren van overgang tussen banen of carrières. Typische uitgaven die in de “gewone en noodzakelijke” groep kunnen worden opgenomen, zijn onder meer een uniform voor werk of bedrijfsgerelateerde software die voor een thuiscomputer is gekocht.

Opstartkosten in verband met het opzetten van een nieuw bedrijf kunnen ook fiscaal aftrekbaar zijn, maar moeten doorgaans over meerdere jaren worden gespreid;deze kosten kwalificeren niet als normaal en noodzakelijk voor IRS-doeleinden, maar zijn in plaats daarvan gewoonlijk aftrekbaar als kapitaaluitgaven.

De IRS definieert een “gewone” uitgave als alles dat “algemeen en geaccepteerd” is voor een specifieke handel of bedrijf. De IRS definieert een “noodzakelijke” uitgave als alles dat “nuttig en gepast” is, maar niet onmisbaar.  Belangrijke voorbeelden van “gewone en noodzakelijke” zakelijke uitgaven zijn:

  • Werknemersvergoeding: lonen of salarissen betaald aan werknemers voor geleverde diensten.
  • Pensioenregelingen : geld toegewezen aan door werknemers gesponsorde pensioenregelingen zoals 401 (k), 403 (b),  SIMPLE  (Savings Incentive Match Plan for Employees) en  SEP  (Simplified Employee Pension) -plannen.
  • Huurkosten : geld voor een woning die een bedrijfseigenaar huurt maar niet bezit. De huurkosten zijn niet aftrekbaar als de bedrijfseigenaar eigen vermogen ontvangt in of eigendom is van het onroerend goed.
  • Belastingen : alle betaalde lokale, staats, federale of buitenlandse belastingen die rechtstreeks zijn toe te schrijven aan een handel of bedrijf.
  • Rente : eventuele rentelasten over geleend geld ter dekking van kosten van bedrijfsactiviteiten.
  • Verzekering : elk type verzekering dat is afgesloten voor een professionele onderneming.

In het algemeen verwijzen “gewone” uitgaven naar uitgaven die gewoonlijk en doorgaans worden gebruikt door mensen in uw vak of branche.”Noodzakelijke” uitgaven verwijzen naar die uitgaven die nuttig en passend zijn;noodzakelijke uitgaven moetenook gewone uitgaven zijn om fiscaal aftrekbaar te zijn.

Zakelijk gebruik van uw huis

Bedrijfseigenaren kunnen mogelijk uitgaven aftrekken die verband houden met de delen van hun huis die zijn toegewezen aan zakelijk gebruik. Deze kosten kunnen nutsvoorzieningen, hypotheekrente en reparaties omvatten. Maar om de huizen van bedrijfseigenaren in aanmerking te laten komen als inhoudingen, moeten ze bewijzen dat hun woning hun hoofdvestiging is – zelfs als een persoon nevenactiviteiten uitvoert op locaties buiten het huis. Bovendien zijn aftrekkingen voor een thuiskantoor gebaseerd op het percentage van een woning dat een bedrijfseigenaar wijdt aan zakelijk gebruik. Bijgevolg zijn personen die buitenshuis opereren verantwoordelijk voor het maken van deze berekening.