Vreemde Lotter

Wat is een vreemde lotter?

Een vreemde lotter is een individuele of particuliere belegger die effecten (meestal aandelen) koopt in oneven lots of bedragen die geen veelvouden van 100 zijn. Een vreemde lotter verschilt van grotere beleggers, die doorgaans ronde lots of veelvouden van 100 kopen.

Inzicht in Odd Lotters

Doorgaans worden aandelen gekocht in ronde partijen van 100 aandelen. Het bundelen van orders in veel van 100 aandelen is relatief eenvoudig voor grote aankopen, maar kan voor kleine beleggers vrij inefficiënt zijn. In het verleden betaalden kleine investeerders en vreemde lotters doorgaans hogere commissies, hoewel dit tegenwoordig minder een probleem is met de komst van commissievrije handel en fractioneel aandelenbezit dat wordt aangeboden via online brokers.

Vreemde lotters werden ooit op de aandelenmarkten als een mysterie beschouwd. Eenartikel in deChicago Tribune uit 1987 meldde dat vreemde partijen destijds het jaar ervoor minder dan één procent van de marktomzet vertegenwoordigden en dat hun handelsgedrag niet wees op een definitief patroon dat kon worden aangewend voor winstgevendheid.

In de afgelopen tijd is het aandeel van oneven lottransacties echter gestegen. Op 23 oktober 2019 waren 49% van alle transacties van oneven partijformaatgoed voor 49% van alle transacties  en dit cijfer is alleen maar gegroeid tot en met 2020. Merk op dat de oneven partijen achter veel van deze transacties waarschijnlijk niet menselijk waren. De opkomst van hoogfrequente handel (HFT) en algoritmische handel heeft geleid tot een wildgroei van transacties van elke omvang.

Odd Lotters en de markten

De aanwezigheid van vreemde partijen leidde tot een theorie die in de technische analyse wordt gebruikt – de theorie van de vreemde partij – die sindsdien uit de gratie is geraakt. Er werd ooit beweerd dat vreemde lotters slecht geïnformeerd zijn, dus hun handelsgedrag zou als een contra-indicator kunnen dienen. Dat wil zeggen, handelen op een manier die het tegenovergestelde was van vreemde lotters, werd beschouwd als een winstgevende strategie. Als een aandeel zwaar werd gekocht door vreemde partijen, zou het verkopen van dit aandeel volgens de theorie winst moeten opleveren. Deze theorie, die nooit erg goed werd ondersteund, viel uit de gratie toen kleine beleggers steeds vaker kozen voor onderlinge fondsen boven individuele aandelen.

De overtuiging dat het gedrag van individuele beleggers een contra-indicator is, is echter niet geheel uit de gratie geraakt. Sommigen wijzen op het onderzoek naar het beleggerssentiment van de American Association of Individual Investors (AAII) als bewijs.

Een toename van oneven transacties

Een van de redenen die worden aangevoerd om de toename van het marktaandeel van oneven lottransacties te verklaren, is hoogfrequente handel. Volgens deze theorie gebruiken hoogfrequente handelsfirma’s algoritmisch gegenereerde odd-lot-transacties om te controleren op handelsstrategieën voor grote kopers. Ze sturen kleine hoeveelheden oneven lottransacties, die worden samengevoegd met grotere orders van grote handelsfirma’s, om te bepalen of ze een bepaald aandeel moeten kopen of verkopen. De grote kopers snijden op hun beurt hun bestellingen af ​​om te ontsnappen aan detectie door algoritmen. Eerder onderzoek ondersteunt deze theorie.

Een paper uit 2014 beweert dat transacties met oneven partijen maar liefst 35% hebben bijgedragen aan de prijsontwikkeling van transacties.  Dat gezegd hebbende, is het moeilijk om zeker te weten in hoeverre odd-lots de handelsprijzen beïnvloeden, omdat dergelijke transacties niet zijn opgenomen in de geconsolideerde tape die uitwisselingsgegevens verzamelt.

Als reactie op de sterke stijging van de oneven-lot-handelsactiviteitenoverweegtde Securities and Exchange Commission (SEC) een wijziging in de regelgeving.  Een van deze nieuwe regels heeft betrekking op de verspreiding van prijsgegevens, waarvoor vroeger minimaal 100 aandelen werden genomen om een ​​bijgewerkte prijs of tick te rapporteren. Deze regels actualiseren de huidige regelgeving die voorschrijft dat makelaars verplicht zijn om namens klanten aandelen te kopen tegen de best mogelijke prijs, inclusief transacties met oneven lots.