Eenkindpolitiek
Wat was het eenkindbeleid?
Het één-kindbeleid was een regel die door de Chinese regering werd geïmplementeerd als een methode om de bevolking te beheersen en die voorschreef dat de overgrote meerderheid van de paren in het land slechts één kind mocht krijgen. Dit was bedoeld om de sociale, economische en milieuproblemen van de snelgroeiende bevolking van het land te verlichten. De regel is in 1979 geïntroduceerd en in 2015 afgebouwd.
Belangrijkste leerpunten
- Het eenkindbeleid was een beleid van de Chinese regering om de bevolkingsgroei te beheersen. Volgens schattingen heeft het tussen de 200 en 400 miljoen geboorten in het land voorkomen.
- Het werd geïntroduceerd in 1979 en stopgezet in 2015, en afgedwongen door middel van een mix van prikkels en sancties.
- Het eenkindbeleid heeft drie belangrijke gevolgen gehad voor de demografie van China: het verminderde het vruchtbaarheidscijfer aanzienlijk, het vertekende de genderratio in China omdat mensen er de voorkeur aan gaven hun vrouwelijke baby’s te laten aborteren of in de steek te laten, en het resulteerde in een tekort aan arbeidskrachten doordat meer senioren afhankelijk waren van hun kinderen om voor hen te zorgen.
Inzicht in het eenkindbeleid van China
De eenkindpolitiek werd in 1979 ingevoerd als reactie op de explosieve bevolkingsgroei. China heeft een lange geschiedenis in het aanmoedigen van anticonceptie en gezinsplanning. Eind jaren ’70 naderde de Chinese bevolking echter snel de grens van 1 miljard, en de Chinese regering moest serieus overwegen om de bevolkingsgroei te beteugelen. Deze inspanning begon in 1979 met gemengde resultaten, maar werd serieuzer en uniformer uitgevoerd in 1980, toen de overheid de praktijk landelijk standaardiseerde.
Er waren echter bepaalde uitzonderingen, voor etnische minderheden, voor degenen wier eerstgeborene gehandicapt was, en voor gezinnen op het platteland waarin de eerstgeborene geen jongen was. Het beleid was het meest effectief in stedelijke gebieden, waar het over het algemeen goed werd ontvangen door nucleaire families, die meer bereid waren zich aan het beleid te houden; in de agrarische gemeenschappen in China werd tot op zekere hoogte tegen het beleid verzet.
Aanvankelijk was de eenkindpolis bedoeld als tijdelijke maatregel en heeft naar schatting sinds de instelling 400 miljoen geboorten voorkomen. Uiteindelijk beëindigde China zijn eenkindbeleid in het besef dat te veel Chinezen met pensioen gingen, en de bevolking van het land had te weinig jonge mensen die aan de slag gingen om te voorzien in het pensioen van de oudere bevolking, gezondheidszorg en aanhoudende economische groei. Het door de overheid opgelegde beleid werd formeel met weinig tamtam beëindigd op 29 oktober 2015, nadat de regels langzaam waren versoepeld om meer paren die aan bepaalde criteria voldeden een tweede kind te laten krijgen. Nu mogen alle stellen twee kinderen krijgen.
Handhaving
Er waren verschillende handhavingsmethoden, zowel via stimulansen als sancties. Voor degenen die eraan voldeden waren er financiële prikkels, evenals preferentiële kansen op werk. Voor degenen die het beleid overtreden, waren er sancties, zowel economische als anderszins. Soms nam de regering draconischer maatregelen, waaronder gedwongen abortussen en sterilisaties.
De eenkindpolis werd in 2015 officieel stopgezet en de regering probeerde deze te vervangen door een tweekindpolis. De doeltreffendheid van het beleid zelf wordt echter betwist, aangezien het waar is dat de bevolking in het algemeen van nature afneemt naarmate samenlevingen rijker worden. In het geval van China, toen het geboortecijfer daalde, daalde ook het sterftecijfer en nam de levensverwachting toe.
Implicaties voor beleid voor één kind
De eenkindpolitiek had ernstige gevolgen voor de demografische en economische toekomst van China. In 2017 bedroeg het vruchtbaarheidscijfer in China 1,6, een van de laagste ter wereld.
China heeft nu een aanzienlijke sekse-afwijking – er zijn ongeveer 3-4% meer mannen dan vrouwen in het land. Met de implementatie van het eenkindbeleid en de voorkeur voor mannelijke kinderen, zag China een toename van het aantal abortussen bij vrouwelijke foetussen, een toename van het aantal babymeisjes dat in weeshuizen achterbleef en zelfs een toename van kindermoord onder babymeisjes. Er waren 33 miljoen meer mannen, met 115 jongens op elke 100 meisjes, vergeleken met vrouwen in China.
Dit zal de komende jaren invloed hebben op het huwelijk in het land en op een aantal factoren die het huwelijk met zich meebrengen. Een lager aantal vrouwen betekent ook dat er in China minder vrouwen in de vruchtbare leeftijd waren.
Door de daling van het geboortecijfer waren er minder kinderen, wat zich voordeed doordat het sterftecijfer daalde en de levensverwachting toenam. Geschat wordt dat een derde van de Chinese bevolking in 2050 ouder dan 60 zal zijn. Dat betekent dat meer ouderen afhankelijk zijn van hun kinderen om hen te onderhouden, en minder kinderen om dat te doen. China kampt dus met een tekort aan arbeidskrachten en zal moeite hebben om deze vergrijzende bevolking te ondersteunen met zijn staatsdiensten.
En tot slot heeft de eenkindpolitiek geleid tot de proliferatie van ongedocumenteerde, niet-eerstgeboren kinderen. Hun status als ongedocumenteerd maakt het onmogelijk om China legaal te verlaten, omdat ze zich niet kunnen registreren voor een paspoort. Ze hebben geen toegang tot openbaar onderwijs. Vaak kregen hun ouders een boete of werden ze uit hun baan gezet.
Veel Gestelde Vragen
Heeft China nog steeds het eenkindbeleid?
Nee. China keerde terug naar een twee-kindbeleid nadat het eenkindbeleid in 2015 was beëindigd. Terwijl de beperkingen in de loop van de tijd geleidelijk werden versoepeld.
Wat veroorzaakte het eenkindbeleid van China?
China’s eenkindbeleid werd geïmplementeerd om de overbevolking te beteugelen die de voedselvoorziening en de natuurlijke en economische hulpbronnen van het land onder druk zette na de industrialisatie in de jaren vijftig.
Wat zijn de effecten van het eenkindbeleid in China?
Onevenwichtigheid tussen mannen en vrouwen, een vergrijzende bevolking en een krimpende beroepsbevolking zijn allemaal effecten van het Chinese beleid van 1979. Tot op de dag van vandaag heeft China de meest scheve geslachtsverhouding bij de geboorte ter wereld, vanwege een culturele voorkeur voor mannelijke nakomelingen.
Wie heeft het eenkindbeleid beëindigd?
De Chinese regering, geleid door Xi Jinping van de Chinese Communistische Partij, maakte in 2015 een einde aan de controversiële eenkindpolitiek.
Wat gebeurde er als u het eenkindbeleid brak?
Overtreders van China’s één-kindbeleid kregen boetes, werden gedwongen tot abortussen of sterilisaties en verloren hun baan.