Operationele efficiëntie
Wat is operationele efficiëntie?
Operationele efficiëntie is in de eerste plaats een maatstaf die de efficiëntie van de behaalde winst meet als een functie van de bedrijfskosten. Hoe groter de operationele efficiëntie, hoe winstgevender een bedrijf of investering is. Dit komt doordat de entiteit in staat is om meer inkomsten of opbrengsten te genereren tegen dezelfde of lagere kosten dan een alternatief.
Op financiële markten ontstaat operationele efficiëntie wanneer transactiekosten en vergoedingen worden verlaagd.
Belangrijkste leerpunten
- Operationele efficiëntie meet het aandeel van de kosten die worden gemaakt tijdens een economische of financiële activiteit, waarbij lagere kosten gelijk staan aan grotere efficiëntie.
- Voor investeerders en handelaren vertonen markten operationele efficiëntie wanneer de transactiekosten laag zijn.
- Het aanbieden van bulkkortingen of gratis commissies aan handelaren is een manier om de operationele efficiëntie van investeringsmarkten te vergroten.
Inzicht in operationele efficiëntie
Operationele efficiëntie op de investeringsmarkten is doorgaans gecentreerd rond transactiekosten in verband met investeringen. Operationele efficiëntie op de investeringsmarkten kan worden vergeleken met algemene bedrijfspraktijken voor operationele efficiëntie in productie. Operationeel efficiënte transacties zijn transacties die worden uitgewisseld met de hoogste marge, wat betekent dat een belegger de laagste vergoeding betaalt om de hoogste winst te behalen. Evenzo proberen bedrijven de hoogste brutomargewinst te behalen met hun producten door goederen tegen de laagste kosten te vervaardigen. In bijna alle gevallen kan de operationele efficiëntie worden verbeterd door schaalvoordelen. Op de beleggingsmarkten kan dit betekenen dat meer aandelen van een belegging worden gekocht tegen vaste handelskosten om de vergoeding per aandeel te verlagen.
Naar verluidt is een markt operationeel efficiënt als er voorwaarden zijn die het deelnemers mogelijk maken transacties uit te voeren en diensten te ontvangen tegen een prijs die redelijk gelijk is aan de werkelijke kosten die nodig zijn om ze te leveren. Operationeel efficiënte markten zijn doorgaans een bijproduct van concurrentie, wat een belangrijke factor is om de operationele efficiëntie voor deelnemers te verbeteren. Operationeel efficiënte markten kunnen ook worden beïnvloed door regelgeving die de vergoedingen beperkt om beleggers te beschermen tegen exorbitante kosten. Een operationeel efficiënte markt kan ook bekend staan als een “intern efficiënte markt”.
Operationele efficiëntie en investeringsbedrijven
Operationele efficiëntie en operationeel efficiënte markten kunnen helpen om de algehele efficiëntie van beleggingsportefeuilles te verbeteren. Door een grotere operationele efficiëntie op de investeringsmarkten kan kapitaal worden toegewezen zonder buitensporige frictiekosten die het risico- / opbrengstprofiel van een investeringsportefeuille verlagen.
Investeringsfondsen worden ook geanalyseerd op hun uitgebreide operationele efficiëntie. De kostenratio van een fonds is één maatstaf voor het bepalen van de operationele efficiëntie. Een aantal factoren is van invloed op de kostenratio van een fonds: transactiekosten, beheervergoedingen en administratiekosten. Relatief gezien worden fondsen met een lagere kostenratio over het algemeen als operationeel efficiënter beschouwd.
Productiviteit versus efficiëntie
Productiviteit dient als een maatstaf voor de output, gewoonlijk uitgedrukt in enkele eenheden per tijdsperiode (bijvoorbeeld 100 eenheden per uur). Efficiëntie in de productie heeft meestal betrekking op de kosten per productie-eenheid en niet alleen op het aantal geproduceerde eenheden. Productiviteit versus efficiëntie kan ook gepaard gaan met analyse van schaalvoordelen. Entiteiten proberen de productieniveaus te optimaliseren om efficiënte schaalvoordelen te behalen, wat vervolgens helpt om de kosten per eenheid te verlagen en het rendement per eenheid te verhogen.
Voorbeelden van investeringsmarkten
Fondsen met een groter beheerd vermogen kunnen een grotere operationele efficiëntie behalen vanwege het grotere aantal verhandelde aandelen per transactie. Over het algemeen is bekend dat passieve beleggingsfondsen op basis van hun kostenratio’s doorgaans een grotere operationele efficiëntie hebben dan actieve fondsen. Passieve fondsen bieden gerichte marktblootstelling door middel van indexreplicatie. Grote fondsen hebben het voordeel van schaalvoordelen bij de handel. Voor passieve fondsen leidt het volgen van het aanhouden van een index ook tot lagere transactiekosten.
In andere delen van de markt kunnen bepaalde structurele of regelgevende veranderingen de deelname operationeel efficiënter maken. In 2000 nam de Commodity Futures Trading Commission (CFTC) een resolutie aan waardoor geldmarktfondsen als in aanmerking komende margevereisten konden worden beschouwd. (Voordien kwam alleen contant geld in aanmerking.) Deze kleine wijziging verminderde onnodige kosten voor het in- en uitgaan van geldmarktfondsen, waardoor de termijnmarkten operationeel efficiënter werden.
Financiële toezichthouders hebben ook een verkoopplafond van 8,5% opgelegd aan commissies voor onderlinge fondsen. Deze limiet helpt de operationele handelsefficiëntie en investeringswinsten voor individuele investeerders te verbeteren.