Regelrechte optie

Wat is een regelrechte optie?

Een regelrechte optie is een optie die afzonderlijk wordt gekocht of verkocht. De optie maakt geen deel uit van een oproepen en putten.

Inzicht in de regelrechte optie

Rechtstreekse opties zijn de meest elementaire vorm van handel in opties.

Rechtstreekse opties worden verhandeld op een beurs die vergelijkbaar is met effecten, zoals aandelen. In de Verenigde Staten zijn er tal van beurzen die alle soorten rechtstreekse opties voor beleggers aanbieden. De optiemarkt zal dus activiteit zien van zowel institutionele als particuliere beleggers.

Institutionele beleggers kunnen opties gebruiken om het risico in hun portefeuille af te dekken. Beheerde fondsen kunnen opties gebruiken als de centrale focus van hun beleggingsdoelstelling. Veel leveraged bullish en bearish strategieën zijn ook afhankelijk van het gebruik van opties.

Particuliere beleggers kunnen ervoor kiezen om opties te gebruiken als een geavanceerde strategie of als een goedkoper alternatief dan rechtstreeks in de onderliggende waarde te beleggen. Toegang krijgen tot de handel in opties is over het algemeen complexer en vereist aanvullende machtigingen voor makelaars. De meeste makelaardijplatforms hebben een margerekening en een minimale storting van $ 2.000 nodig om in opties te handelen.

Zowel institutionele als particuliere beleggers die gebruik maken van rechtstreekse aan- of verkopen van waardepapieren, zullen zich doorgaans concentreren op ofwel call ofwel put. Oproepen en putten worden doorgaans gecontracteerd in stappen van 100 aandelen. Dit betekent dat één optie 100 aandelen van de onderliggende aandelen controleert. Option premies zijn genoteerd op een per aandeel; een optie van $ 0,50 kost $ 50 om te kopen ($ 0,50 x 100 aandelen).

Rechtstreekse call- en putopties

Een regelrechte optie is een call of put. De handelaar koopt de een of de ander, niet beide, als een gerichte weddenschap op waar de onderliggende waarde naartoe gaat, of om een ​​andere niet-optiepositie af te dekken. Het aangaan van meer dan één type optie voor dezelfde transactie komt niet in aanmerking als een regelrechte optiehandel.

Call-opties geven de koper het recht om een ​​onderliggend effect te kopen tegen een bepaalde uitoefenprijs. Bij een Amerikaanse optie kan de koper de optie op elk moment uitoefenen tot aan de vervaldatum. De uitoefenprijs is de prijs waartegen de koper eigenaar kan worden van de onderliggende waarde, en door te oefenen profiteert u van die mogelijkheid. In ruil voor dit recht betaalt de optiekoper een premie aan de optieverkoper. De optieverkoper behoudt de premie, maar is verplicht de call-koper de onderliggende waarde te geven tegen de uitoefenprijs als de koper zijn optie uitoefent.

Putopties geven de koper het recht om een ​​onderliggend effect te verkopen tegen een bepaalde uitoefenprijs. In ruil voor dit recht betaalt de koper van de putoptie een premie aan de verkoper van de optie. De optieverkoper mag de premie houden, maar is verplicht om de onderliggende waarde van de geplaatste koper te kopen tegen de uitoefenprijs als de koper zijn optie uitoefent.

Call- en putopties hebben een vervaldatum. Amerikaanse opties kunnen tot de vervaldatum op elk moment worden uitgeoefend, terwijl Europese opties alleen op expiratie kunnen worden uitgeoefend.

Spreads en exotische opties

Bij spreads en exotische opties wordt een meer geavanceerd gebruik van optiehandelinstrumenten gebruikt en deze worden niet als rechtstreekse opties beschouwd. Spreadstrategieën omvatten het gebruik van twee of meer optiecontracten in een eenheidstransactie. Exotische optiestrategieën kunnen op verschillende manieren worden geconstrueerd. Exotische opties kunnen een contract omvatten dat is gebaseerd op een mandje van onderliggende effecten met een verscheidenheid aan verschillende optiecontractvoorwaarden.

Voorbeeld uit de echte wereld van een regelrechte optie

Stel dat een investeerder optimistisch is over Apple Inc. (AAPL) en gelooft dat de aandelenkoers de komende maanden zal stijgen. Als de belegger een regelrechte optie wil kopen, koopt hij een calloptie. De call-optie geeft de call-koper het recht om Apple tegen een bepaalde prijs te kopen.

Stel dat het aandeel momenteel wordt verhandeld tegen $ 183,20 op 22 mei. De belegger is van mening dat het aandeel in augustus ten noorden van $ 195 zou kunnen worden verhandeld.

Kijkend naar de beschikbare call-opties, moet de handelaar kiezen hoe hij verder wil gaan.

Ze zouden een optie kunnen kopen die al in het geld zit. Ze zouden bijvoorbeeld de uitoefenprijs van $ 170 in augustus kunnen kopen voor $ 19,20 (vraagprijs). Dit zou de investeerder $ 1.920 ($ 19,20 x 100 aandelen) kosten. Als de aandelenkoers $ 195 bereikt, is de optie ongeveer $ 25 waard, wat de koper van de optie een winst oplevert van $ 580 (($ 25 – $ 19,20) x 100 aandelen). Ze zouden ook hun optie kunnen uitoefenen, de aandelen ontvangen voor $ 170 en ze vervolgens verkopen voor de huidige marktprijs, die in dit geval theoretisch $ 195 is.

Het risico is dat de handelaar tot $ 1.920 kan verliezen als de prijs van Apple-aandelen daalt. Het grootste verlies zou optreden als het zou dalen tot $ 170 of lager. De handelaar zou zijn volledige premie verliezen. Hoewel ze de optie konden verkopen voordat dat gebeurde, om een ​​deel van de kosten van de optie terug te verdienen.

Een andere mogelijkheid is om een calloptie in de buurt van het geld of uit het geld te kopen. Deze kosten minder, maar hebben hun eigen nadelen en kansen.

Stel dat de handelaar een uitoefenprijsoptie van $ 185 koopt voor $ 9,90 (vraagprijs). Dit kostte hen $ 990.

Als het aandeel op de vervaldag in de buurt van $ 195 wordt verhandeld, zou de optie ongeveer $ 10 waard moeten zijn. Dit levert de handelaar een winst op van $ 10, wat betekent dat minder commissies betekent dat ze waarschijnlijk een beetje geld verliezen. Anders gezegd, de handelaar zou de optie kunnen uitoefenen en de aandelen voor $ 185 kunnen overnemen. Ze konden ze vervolgens voor $ 195 op de aandelenmarkt verkopen voor een winst van $ 1000 ($ 10 x 100 aandelen), maar ze betaalden $ 990 voor de optie, dus hun nettowinst is $ 10.

Om geld te verdienen met deze transactie, moet de prijs vóór of bij het verstrijken boven $ 195 stijgen. Het gaat naar $ 200, de handelaar maakt een winst van $ 510. De optie is $ 15 waard ($ 200 – $ 185), maar ze hebben er $ 9,90 voor betaald. Dat laat $ 5,10 winst per aandeel over, of $ 510 ($ 5,10 x 100 aandelen). De prijs moet meer omhoog dan in het vorige voorbeeld.

Als je de twee scenario’s vergelijkt, kost de eerste uiteraard veel meer. De eerste optie zal op de vervaldag iets waard zijn, tenzij de aandelenkoers onder de $ 170 daalt. Dat betekent dat de handelaar waarschijnlijk een deel van de kosten van de optie kan terugverdienen, zelfs als de prijs niet stijgt zoals verwacht (of daalt). Aan de andere kant zal de tweede optie waarde blijven verliezen en op het einde van de looptijd niets waard zijn als de prijs van het aandeel niet boven de staking van $ 185 uitkomt. Zelfs als de aandelen boven de uitoefenprijs stijgen, kan de transactie nog steeds geld verliezen, zelfs als de prijs het doel van $ 195 bereikt. De prijs moet hoger zijn dan $ 195 in de volgorde waarin de handelaar geld kan verdienen in het tweede scenario.