Betaal tsaar clausule
Betaal tsaar clausule: een overzicht
Een loon-tsarenclausule is een onderdeel van de standaardtaal die wordt toegevoegd aan de arbeidsovereenkomsten van een financiële instelling, waardoor de compensatievoorwaarden worden onderworpen aan goedkeuring door de Amerikaanse overheid.
De loon-tsarenclausule werd gebruikelijk na de reddingsoperatie van financiële instellingen in 2008-2009 door de Amerikaanse regering.
Deze clausules stellen de financiële instelling in staat om aantrekkelijke bonusplannen aan hun topmedewerkers te blijven aanbieden, maar bieden de werkgever ook dekking voor het geval de overheid de uitbetaling blokkeert, hetzij door middel van regelgeving of directe tussenkomst.
Belangrijkste leerpunten
- Een loon-tsarenclausule maakt de voorwaarden van een arbeidsovereenkomst afhankelijk van goedkeuring door de Amerikaanse overheid.
- Het was maar één keer nodig toen de Amerikaanse regering toezicht eiste op de beloning van bestuurders bij banken die tijdens de financiële crisis van 2008-2009 werden gered.
- De Amerikaanse regering had korte tijd een aanzienlijk eigendomsaandeel in de grootste financiële instellingen van het land.
De Pay Czar-clausule in de diepte
Temidden van de financiële crisis schonk het Troubled Asset Relief Program (TARP) in 2009 ongeveer $ 426 miljard aan belastinggeld in directe leningen aan de grootste financiële instellingen van het land die ze konden gebruiken om een kortetermijnprobleem met cashflow te dekken dat epische proporties had aangenomen.. Dit waren de banken die werden beschouwd als “te groot om failliet te gaan”.
De leningen werden uiteindelijk met rente terugbetaald. Maar in de tussentijd werden de banken streng gecontroleerd door de belastingbetaler. Financiële bedrijven op Wall Street hebben naar verluidt alleen al in 2009, het jaar na de reddingsoperatie, in totaal $ 20 miljard aan bonussen uitbetaald. Dit omvatte ongeveer $ 1,6 miljard uitbetaald aan werknemers van 17 banken die door de overheid werden gered, waaronder Citigroup, Bank of America, en Goldman Sachs.
De firma’s wezen erop dat de betalingen contractuele verbintenissen waren en al van vóór de crisis waren doorgevoerd. Belastingbetalers, van wie velen leden onder de financiële spanningen die door de Grote Recessie waren veroorzaakt, waren niet onder de indruk.
De furore leidde ertoe dat de regering-Obama de eerste, en tot dusver de enige, betalende tsaar noemde om toezicht te houden op het gebruik van belastinggeld door de banken.
Betreed de Pay Czar
Kenneth Feinberg, een advocaat gespecialiseerd in bemiddeling en alternatieve geschillenbeslechting, werd benoemd tot Special Master for TARP Executive Compensation.
Feinberg noemde de bonusbetalingen “onverstandig”, maar eiste niet dat ze zouden worden ingetrokken. In een interview vertelde hij NPR dat het Congres hem geen handhavingsbevoegdheid had gegeven in de zaak en dat de betalingen in ieder geval technisch niet illegaal waren. Op dat moment hadden 11 van de 17 bedrijven hun staatsleningen al volledig terugbetaald..
Feinberg slaagde er wel in om de compensatie in contanten die werd betaald aan 25 topmanagers van zeven bedrijven die de hoogste mate van TARP-hulp ontvingen, met gemiddeld 90% te verlagen, aldus de toenmalige nieuwsberichten.
Nawerkingen van de crisis
Toch heeft Feinberg nooit geprobeerd de betalingscontracten van Wall Street-executives ongeldig te verklaren, of hij het nu wel of niet eens was met de voorwaarden. In een interview voor het tijdschrift dat werd gepubliceerd door de Wharton School aan de Universiteit van Pennsylvania, zei hij: “Ik ga dat niet doen. Mensen zeiden: ‘Dat is socialisme, dat is willekeurig, dat is grillig, dat is verkeerd. rechtsstaat, die contracten zijn heilig ‘. “
In elk geval kan de loon-tsarenclausule tot op de dag van vandaag in sommige arbeidsovereenkomsten op Wall Street blijven hangen, voor het geval het ooit nodig zou zijn.