Betaling in natura (PIK)

Wat is betaling in natura (PIK)?

Betaling in natura (PIK) is het gebruik van een goed of dienst als betaling in plaats van contant geld. Betaling in natura verwijst ook naar een financieel instrument dat rente of dividenden uitkeert aan beleggers in obligaties, bankbiljetten of preferente aandelen met aanvullende effecten of aandelen in plaats van contanten. Betalingen in natura zijn aantrekkelijk voor bedrijven die er de voorkeur aan geven geen contante uitgaven te doen, en ze worden vaak gebruikt bij leveraged buyouts.

Inzicht in betaling in natura (PIK)

Betalingen in natura zijn een soort mezzaninefinanciering, waarbij ze kenmerken hebben die indicatief zijn voor schulden en aandelen. Ze betalen doorgaans een relatief hoge rente, maar worden als riskant beschouwd. Beleggers die het zich kunnen veroorloven om bovengemiddelde risico’s te nemen, zoals private equity investeerders en hedgefondsbeheerders, zullen het meest waarschijnlijk beleggen in effecten in natura.

Betaling in natura geeft de uitgevende instelling de kans om dividendbetalingen in contanten uit te stellen en in ruil voor de vertraging stemt de uitgevende onderneming er doorgaans mee in om een ​​hoger rendement op het biljet aan te bieden.

De term “betaling in natura” is ook van toepassing op het aanvaarden van contante alternatieven voor werk of diensten. Een boerenknecht die bijvoorbeeld “gratis” kost en inwoning krijgt in plaats van een uurloon te ontvangen in ruil voor hulp op de boerderij, is een voorbeeld van betaling in natura.

De IRS vereist dat mensen die een inkomen in natura ontvangen via ruilhandel, dit rapporteren op hun aangifte inkomstenbelasting. Als een loodgieter bijvoorbeeld een stuk rundvlees accepteert in ruil voor diensten, moet hij de reële marktwaarde van het rundvlees of zijn gebruikelijke vergoeding als inkomen vermelden op zijn aangifte inkomstenbelasting.

In de meeste gevallen brengen PIK-bankbiljetten een fractie van de totale uitstaande schulden van een bedrijf in gevaar en de financier structureert deze bankbiljetten zodat ze later vervallen dan de andere schulden van het bedrijf. Hierdoor kan het bedrijf zich concentreren op het sneller aflossen van traditionele schulden of schulden die zijn gekoppeld aan contante dividenden, maar het voegt extra risico toe voor de financier. Om hun risico af te dekken, bedingen de meeste financiers een boete voor vervroegde betaling om hun potentiële inkomsten te maximaliseren.

Voorbeeld van betaling in natura

Om te illustreren hoe bankbiljetten in natura werken, stelt u zich voor dat een financier een worstelende onderneming bankbiljetten in natura ter waarde van $ 2 miljoen aanbiedt. De obligaties hebben een rentepercentage van 10% en vervallen aan het einde van een periode van tien jaar. Elk jaar levert het biljet $ 200.000 aan rente op.

In plaats van dat bedrag of enige afbetaling van de hoofdsom te worden terugbetaald, wordt de rente echter in natura bij de schuld opgeteld, wat meer schuld betekent. Als gevolg hiervan is het bedrijf aan het einde van het eerste jaar $ 2,2 miljoen verschuldigd en dat bedrag blijft groeien totdat de lening afloopt, waarna het geld opeisbaar is.