Peer-to-Peer (P2P) economie
Wat is een peer-to-peer (P2P) economie?
Een peer-to-peer-economie (P2P) is een gedecentraliseerd model waarbij twee individuen samenwerken om goederen en diensten rechtstreeks met elkaar te kopen of goederen en diensten samen te produceren, zonder tussenkomst van een derde partij of het gebruik van een rechtspersoon of bedrijf. firma. Bij een peer-to-peer-transactie handelen de koper en de verkoper rechtstreeks met elkaar af wat betreft de levering van het goed of de dienst en de uitwisseling van betaling. In een peer-to-peer-economie is de producent meestal een particulier of een onafhankelijke aannemer die zowel zijn gereedschap (of productiemiddelen) als zijn eindproduct bezit.
Belangrijkste leerpunten
- Een peer-to-peer (P2P) economie is er een waarin individuen rechtstreeks zaken doen of met elkaar samenwerken in productie met weinig tot geen tussenkomst van derden.
- Moderne technologie heeft geholpen het vermogen van mensen om deel te nemen aan P2P-economische activiteiten te vergroten.
- Factoren die van invloed zijn op de vraag of P2P of intermediaire economische activiteit waarschijnlijker en efficiënter is, zijn onder meer schaalvoordelen, transactiekosten, management- en ondernemersspecialisatie, en risico en onzekerheid.
Inzicht in een peer-to-peer-economie (P2P)
Een peer-to-peer-economie wordt gezien als een alternatief voor het traditionele kapitalisme, waarbij georganiseerde bedrijven de productiemiddelen en ook het eindproduct bezitten. Bedrijven treden op als gecentraliseerde tussenpersonen, verkopen afgewerkte goederen en diensten aan klanten en huren zo nodig arbeidskrachten in om het productieproces uit te voeren.
Een P2P-economie kan bestaan binnen een kapitalistische economie. Open-source software (P2P) bestaat naast retail- en commerciële software. Diensten zoals Uber of Airbnb dienen als alternatief voor respectievelijk taxi- en livreyservices of hotels en herbergen. Deze bedrijven fungeren als kruising tussen traditionele kapitalistische bedrijven en echte P2P-activiteiten door intermediaire diensten aan te bieden, waaronder een netwerk om kopers en verkopers met elkaar te verbinden en betalingen te verwerken, maar met behulp van particuliere contractanten om diensten rechtstreeks aan klanten te leveren.
In P2P, zonder dat er een derde partij bij een transactie betrokken is, is er een groter risico dat de aanbieder niet levert, dat het product niet van de verwachte kwaliteit is of dat de koper niet betaalt. Lagere overheadkosten en resulterende lagere prijzen zouden dit extra risico kunnen bekostigen.
Omdat leveranciers van P2P-goederen of -diensten hun eindproduct en productiemiddelen bezitten, is de peer-to-peer-economie vergelijkbaar met de economische productie van het pre-industriële tijdperk toen iedereen een zelfproducent was, een systeem dat werd verdrongen door meer efficiënte economische systemen die voor meer productiviteit en welvaart zorgden. Het internet en de IT-revolutie hebben van de P2P-economie een veel levensvatbaarder systeem gemaakt in de moderne tijd, en hebben ook geleid tot investeringen in dienstverleners die, hoewel ze niet direct betrokken zijn bij de productie van P2P-goederen of -diensten, optreden om P2P-transacties beter uit te voeren. zichtbaar, veiliger en efficiënter.
De moderne staat van opkomende P2P-economieën is slechts het nieuwste voorbeeld van de waarde van internet voor consumenten. Het opkomende internetgestuurde, zelfproducerende model van het kapitalisme is nu significant en ontwrichtend genoeg voor regelgevers en bedrijven om er wakker van te worden. Dat is een teken van het enorme potentieel voor dergelijke innovatieve bedrijfsmodellen in de komende jaren.
Kapitalistische economie en P2P-economie
Verschillende factoren beïnvloeden de voordelen van het organiseren van economische activiteit in kapitalistische bedrijven versus P2P-economie. In het kapitalisme hebben arbeiders vaak geen eigenaar van de productiemiddelen, noch hebben ze enig recht op het eindproduct dat ze hebben helpen maken. In plaats daarvan krijgen ze loon uitbetaald in ruil voor hun bijdrage aan de output van het bedrijf, dat het product vervolgens aan klanten verkoopt. Een kapitalistisch systeem gebaseerd op externe firma’s heeft voordelen boven een P2P-economie in de vorm van over het algemeen verhoogde productiviteit en efficiëntie van het productieproces als gevolg van schaalvoordelen, beheersing van de transactiekosten van het coördineren van de activiteiten van kopers en verkopers, specialisatie en verdeeldheid van arbeid met betrekking tot managementvermogen en ondernemingsvermogen, en de overdracht van risico en onzekerheid van werknemers en klanten naar bedrijfseigenaren, die over meer middelen beschikken om potentiële verliezen op te vangen.
Deze kunnen voordelen bieden ten opzichte van een P2P-systeem. Een P2P-systeem zal minder efficiënt zijn dan traditionele kapitalistische bedrijven in die mate dat het de productie beperkt tot een minder efficiënte schaal; hogere informatie- of andere transactiekosten met zich meebrengt; beperkt de taakverdeling tussen bedrijfsmanagers, ondernemers, werknemers en klanten; of beperkt de efficiënte verdeling van risico en onzekerheid. Deze mate is gebaseerd op de fysieke technologie, sociale instellingen en kenmerken van de bevolking in een economie.
Schaalvoordelen
De productie van sommige goederen en diensten is efficiënter en goedkoper als ze in grote hoeveelheden kunnen worden geproduceerd. Bedrijven in een kapitalistische economie bestaan gedeeltelijk om de kapitaalgoederen en arbeid die nodig zijn om op grote schaal te produceren, te consolideren in een enkele locatie of operatie om te profiteren van deze schaalvoordelen. Sommige moderne technologieën, zoals 3D-printen, verhogen de efficiëntie van het produceren van bepaalde goederen op kleinere schaal, waardoor de acceptatie van P2P-activiteit op die markten wordt vergemakkelijkt.
Transactiekosten
De organisatie van traditionele kapitalistische firma’s wordt grotendeels bepaald door de transactiekosten van de verschillende transacties die bij een bepaald productieproces betrokken zijn. Verzamelen, delen en verzenden van informatie over kwaliteit, kwantiteit en de kosten van goederen, diensten en productieve inputs; ontwerpen van, onderhandelen over en afdwingen van contracten; en het verdelen van de zeggenschap over relatiespecifieke activa zijn voorbeelden van transactiekosten die kunnen worden verminderd door de activiteiten van individuen in een economie onder te brengen in afzonderlijke bedrijven. Waar technologie, sociale instellingen of bevolkingskenmerken kunnen helpen om dit soort transactiekosten te verlagen, zijn zakelijke firma’s misschien minder nodig en kunnen individuen efficiënt zaken afhandelen op P2P-basis.
Informatietechnologie, zoals zoekmachines en onlinemarktplatforms die het voor mensen gemakkelijker maken om gegevens over andere kopers en verkopers te verzamelen, te delen en te filteren, is een voor de hand liggende manier om P2P-activiteiten te vergemakkelijken, terwijl formele instellingen, zoals een betrouwbaar systeem van Contracten- en onrechtmatige daadrecht dat het vermogen van individuen om zakelijke contracten te sluiten en af te dwingen vergroot of antitruststatuten die het vermogen van grote bedrijven beperken om marktmacht uit te oefenen om concessies te eisen van kleinere tegenpartijen, zijn een andere. Een populatie van kopers en verkopers met een grotere sociale voorkeur voor vertrouwen en eerlijkheid is mogelijk ook minder afhankelijk van het organiseren van bedrijven om transactiekosten te overwinnen die verband houden met informatieasymmetrieën, principaal-agent-problemen en het achterblijven van relatiespecifieke activa.
Specialisatie en taakverdeling
Bedrijven die optreden als economische tussenpersonen bezuinigen op het gebruik van managementvaardigheden en ondernemingsvermogen. Ze stellen degenen die over deze bekwaamheden beschikken in staat zich te specialiseren in het productief toepassen ervan en degenen die ze niet hebben, zich te specialiseren in andere activiteiten als loon- of salarisbetaalde werknemers. Een P2P-economie kan succesvoller zijn als er technologische hulpmiddelen zijn die het voor individuen gemakkelijker maken om hun eigen bedrijf en werklast te beheren en om het comparatieve voordeel van specialisatie te verminderen. Een populatie van individuen die, om welke reden dan ook, een betere mate van managementvaardigheden of ondernemingszin hebben, kan geschikter zijn om te profiteren van een P2P-economie.
Risico- en onzekerheidsbelasting
Toekomstige economische omstandigheden zijn altijd onzeker en brengen risico’s met zich mee. De voorkeuren van de consument veranderen, er doen zich natuurrampen voor en economieën ondergaan conjunctuurcycli en recessies. Bedrijven in een traditionele kapitalistische economie dragen deze risico’s en onzekerheden door verantwoordelijk te zijn voor de winst of het verlies van het bedrijf, terwijl ze werknemers een stabiel loon bieden en consumenten een consistent product. Bij P2P-economische activiteiten, zonder dat een bedrijf als tussenpersoon optreedt, dragen individuen meer directe risico’s van het runnen van hun eigen bedrijf en lijden ze rechtstreeks verliezen als onzekere economische omstandigheden zich tegen hen keren. Sociale instellingen zoals een universeel basisinkomen, gezondheidszorg voor één betaler of andere sociale vangnetten zouden een grotere P2P-economische activiteit mogelijk kunnen maken door het vermogen van individuen om het risico te dragen om voor zichzelf te beginnen, te vergroten. Een populatie van mensen die simpelweg meer tolerant zijn voor onzekerheid en bereid zijn om grotere risico’s te nemen, zijn wellicht ook beter geschikt voor de P2P-economie.