Fysieke aanwezigheidstest
Wat is de fysieke aanwezigheidstest?
De fysieke aanwezigheidstest is een hulpmiddel dat door de Internal Revenue Service (IRS) wordt gebruikt om te bepalen of een belastingbetaler in aanmerking komt voor de uitsluiting van buitenlands inkomen bij het indienen van zijn belastingen.
De test vereist dat een persoon fysiek aanwezig is in het buitenland gedurende ten minste 330 volledige dagen gedurende een opeenvolgende 12 maanden. De 330 dagen dat de persoon in het buitenland is, hoeven niet aaneengesloten te zijn.
Belangrijkste leerpunten
- Als u een Amerikaans staatsburger of een inwonende vreemdeling bent en meer dan 330 dagen in het buitenland verblijft, komt u mogelijk in aanmerking om het geld dat u in dat land verdient uit te sluiten van uw Amerikaanse belastingen.
- Die uitsluiting, de uitsluiting van buitenlands inkomen genoemd, is beschikbaar als u slaagt voor de fysieke aanwezigheidstest.
- De fysieke aanwezigheidstest is een maatstaf voor het aantal dagen (330 is het minimum) dat u in het buitenland of (vanuit het andere perspectief) buiten de VS hebt doorgebracht
De fysieke aanwezigheidstest begrijpen
Met de fysieke aanwezigheidstest kunnen belastingplichtigen een bepaald bedrag van hun buitenlands verdiende inkomen uitsluiten. Als u een Amerikaans staatsburger bent of een inwonende vreemdeling van de Verenigde Staten en u woont in het buitenland, dan wordt u belast over uw wereldinkomen. U komt echter mogelijk in aanmerking om uw buitenlandse inkomsten uit te sluiten van inkomen tot een bedrag dat jaarlijks wordt aangepast voor inflatie: $ 105.900 voor 2019, $ 107.600 voor 2020, $ 108.700.
Mensen die voor deze uitsluiting in aanmerking komen, komen waarschijnlijk ook in aanmerking voor de aftrek voor buitenlandse huisvesting, waardoor ze ook geld kunnen besparen op hun belasting.
De uitsluiting van buitenlands inkomen is beschikbaar voor zowel staatsburgers als ingezeten vreemdelingen van de VS. Volgens de belastingwet is de reden van een persoon om in het buitenland te zijn niet relevant voor deze test. Noodsituaties in het gezin, ziekte en werkgeversrichtlijnen zijn echter niet voldoende als redenen om de uitsluiting toe te staan als een van die redenen ertoe leidt dat de belastingplichtige minder dan de vereiste 330 dagen in het buitenland verblijft. Bovendien wordt een “dag” beschouwd als een volledige periode van 24 uur, dus dagen van aankomst en vertrek in het buitenland tellen niet mee voor de 330 dagen.
Een persoon mag tijdens zijn verblijf in het buitenland tussen het buitenland reizen. Elke tijd die tijdens het transport in de Verenigde Staten wordt doorgebracht, zoals tijdens een tussenstop tussen vluchten, telt niet mee voor de 330 dagen van de persoon, zolang de tijd binnen de VS minder dan 24 uur is.
Speciale overwegingen.
Er zijn uitzonderingen op de regel. Als iemands aanwezigheid in het buitenland in strijd is met de Amerikaanse wet, zal de regering hen niet beschouwen als fysiek aanwezig in dat land gedurende de tijd dat ze de wet hebben overtreden. Elk inkomen dat in dat land wordt verdiend terwijl het de Amerikaanse wet overtreedt, wordt door de IRS niet als buitenlands inkomen beschouwd.
Van de minimumtijdvereiste kan ook worden afgezien als de belastingbetaler het buitenland moet verlaten vanwege oorlog, burgerlijke onrust of een andere omstandigheid die het land aanzienlijk onveilig of onleefbaar maakt. Als de belastingbetaler kan aantonen dat hij had kunnen en redelijkerwijs zou hebben voldaan aan de vereisten van de fysieke aanwezigheidstest, zo niet vanwege de ongunstige omstandigheden, en dat hij een belastingwoning in dat land had en op dat moment een bonafide inwoner van het land was, kunnen ze nog steeds in aanmerking komen voor de uitsluiting.
Loon dat wordt ontvangen als militair of burgerlijk inkomen terwijl u in het buitenland bent gestationeerd, wordt door de Amerikaanse overheid niet als buitenlands inkomen beschouwd.