Producentenprijsindex (PPI)
Wat is de producentenprijsindex (PPI)?
De producentenprijsindex (PPI), gepubliceerd door het Bureau of Labor Statistics (BLS), is een groep indexen die de gemiddelde beweging in verkoopprijzen van de binnenlandse productie in de loop van de tijd berekent en vertegenwoordigt.
Belangrijkste leerpunten
- De PPI verschilt van de CPI doordat deze de kosten meet vanuit het oogpunt van de industrieën die de producten maken, terwijl de CPI de prijzen meet vanuit het perspectief van de consument.
- De BLS verdeelt PPI-gegevens in drie hoofdclassificatiegebieden, namelijk industrie, grondstoffen en op grondstoffen gebaseerde eind- en tussenvraag (FD-ID).
- De PPI wordt beschouwd als een objectief instrument om prijzen aan te passen in langlopende inkoopovereenkomsten.
Inzicht in producentenprijsindex (PPI)
De PPI meet prijsbewegingen vanuit het standpunt van de verkoper. Omgekeerd meetde consumentenprijsindex (CPI) kostenveranderingen vanuit het oogpunt van de consument. Met andere woorden, deze index volgt de verandering in de productiekosten. Er zijn drie gebieden van PPI-classificatie die dezelfde gegevenspool van het Bureau of Labor Statistics gebruiken: industrie, grondstoffen en op grondstoffen gebaseerde finale en intermediaire vraag (FD-ID).
Het Bureau of Labor Statistics (BLS) geeft maandelijkse informatie vrij die de meting van bijna 10.000 individuele producten en productgroepen omvat. Deze gegevens bevatten bijna alle bedrijfstakken die goederen produceren in de Verenigde Staten. Enkele van de bestreken sectoren zijn onder meer de bouw, landbouw, productie en mijnbouw.
Tot 1978 stond de PPI bekend als de groothandelsprijsindex (WPI). In 1982 reset de BLS alle producentenprijsindexbasissen naar 100, en deze gebeurtenis werd het basisjaar.
Elke specifieke meetperiode, productgroep of individueel producttype begint met een basisperiodenummer van 100. Naarmate de productie toeneemt of afneemt, kunnen de bewegingen worden vergeleken met het basisnummer. Stel dat de productie van ballonnen een PPI van 115 heeft voor de maand juli. Het cijfer 115 geeft aan dat de productie van ballonnen in juli 15% meer kost dan in juni.
Voorbeeld van producentenprijsindex (PPI)
Bedrijven sluiten vaak langlopende contracten met leveranciers. Omdat prijzen in de loop van de tijd fluctueren, zouden dergelijke langetermijnovereenkomsten moeilijk zijn met slechts één vaste prijs voor de goederen of voorraden. In plaats daarvan nemen het inkoopbedrijf en de leverancier doorgaans een clausule in het contract op die de kosten aanpast aan de hand van externe indicatoren, zoals de PPI.
Bedrijf A kan bijvoorbeeld een sleutelcomponent voor zijn widgets krijgen van Industry Z. Aan het begin van de deal bedragen de kosten van dat component $ 1, maar ze bevatten een bepaling in het contract dat de prijs driemaandelijks zal worden aangepast, volgens de PPI. Dus drie maanden nadat het contract is ondertekend, kunnen de kosten van de component $ 1,02 per stuk of $ 0,99 per stuk bedragen, afhankelijk van of de PPI al dan niet omhoog of omlaag ging en hoeveel deze veranderde.
Speciale overwegingen: vrijgegeven gegevens van Bureau of Labor Statistics
BLS produceert elke maand duizenden productprijsindexen. Een analist kan informatie bekijken die is onderverdeeld in drie grote categorieën en vervolgens verder inzoomen op specifieke producten of services.
Classificatie op bedrijfstakniveau
Een van de classificaties voor BLS-gegevens is de branchegebaseerde categorie. De branchegroep meet de productiekosten op brancheniveau. Het houdt de prijsveranderingen bij die worden ontvangen voor de output van een bedrijfstak buiten de sector zelf door de netto-output van de bedrijfstak te berekenen. De BLS-productprijsindex omvat meer dan 535 branchespecifieke vermeldingen. Publicaties bevatten meer dan 4.000 productgerelateerde indexen. Verder biedt het bureau ongeveer 600 indexen voor gegroepeerde branchegegevens.
Commodity-classificatie
De tweede categorie is de goederenclassificatie. Deze publicatie negeert de productie-industrie en combineert goederen en diensten op basis van gelijkenis en productsamenstelling. Meer dan 3700 indexen hebben betrekking op geproduceerde goederen en ongeveer 800 op diensten. De indices zijn gerangschikt naar eindgebruik, product en service.
Commodity-Based Final Demand-Intermediate Demand (FD-ID)
Het FD-ID-systeem hergroepeert goederenindexen voor goederen, diensten en constructie in subproductklassen, die rekening houden met de specifieke koper van de producten. De eindgebruiker of koper wordt de gebruiker van de finale vraag (FD) of de gebruiker van de tussenvraag (ID) genoemd. Deze classificatie houdt rekening met de fysieke montage en verwerking die voor deze goederen nodig is. Hier publiceert BLS meer dan 600 op FD-ID gerichte indexen. Sommige indices zijn aangepast voor seizoensinvloeden.