Publiek-privaat investeringsprogramma (PPIP)
Het publiek-private investeringsprogramma (PPIP) was een plan dat door het Amerikaanse ministerie van Financiën was opgesteld als reactie op de financiële crisis van 2007-2008 om giftige activa te waarderen en te verwijderenvan de balansen van financiële instellingen in moeilijkheden. Het doel van het publiek-private investeringsprogramma was om partnerschappen aan te gaan met particuliere investeerders om giftige activa te kopen en de markt voor door hypotheek gedekte effecten (MBS), die het grootste deel van die activa vormden,opnieuw op te starten. Het programma verhoogde de liquiditeit in de markt en diende als een instrument om de prijzen te bepalen voor het waarderen van onrustige activa.
Het Publiek-Private Investeringsprogramma kan worden verward met de Private Investment Project Procedure (PIPP), maar de laatste verwijst naar een andere publiek-private samenwerking (PPS) die wordt gebruikt voor de ontwikkeling van publieke infrastructuur.
Afbreken van publiek-privaat investeringsprogramma (PPIP)
Het publiek-private investeringsprogramma bestond voornamelijk uit twee delen: een Legacy Loans Program en een Legacy Securities Program. Het Legacy Loans Program gebruikte FDIC-gegarandeerde schuld samen met private equity om onrustige leningen van banken te kopen. Het Legacy Securities Program was echter bedoeld om fondsen van de Federal Reserve, de Amerikaanse schatkist en particuliere investeerders te gebruiken om de markt voor legacy-effecten nieuw leven in te blazen. Legacy-effecten omvatten bepaalde door hypotheek gedekte effecten, door activa gedekte effecten en andere gesecuritiseerde activa die de overheid achtte in aanmerking te komen voor het programma.
De resultaten van het publiek-private investeringsprogramma
Het programma wordt alom als een succes beschouwd. De Schatkist legde aanvankelijk $ 22 miljard vast voor het programma en hielp bij het creëren van negen publiek-private investeringsfondsen (PPIF’s). Als getuigenis voor het Congressional Oversight Panel in 2010 verklaarde de toenmalige minister van Financiën, Timothy Geithner, dat de marktontdekking en het liquiditeitsaspect van het programma de MBS-waarden in minder dan twee jaar met 75% hielpen stijgen. De institutionele investeerders verdienden geld door de activa voor penningen van de dollar te kopen, maar de Schatkist kreeg zijn volledige belang in het programma terug, evenals een extra $ 3,9 miljard aan rente. De schatkist werd in 2014 volledig uitbetaald en de deelnemers aan het programma via de PPIF’s kunnen vanaf 2012 geen nieuwe investeringen meer doen, hoewel ze nog eens vijf jaar de tijd kregen om de investeringen te beheren. Het programma zou in december 2017 worden afgerond.
Het publiek-private investeringsprogramma wordt gerekend tot de meer succesvolle programma’s binnen de algehele reddingsoperatie die plaatsvond na de ineenstorting van de hypotheek. Door opnieuw een winstmotief op de MBS-markt te introduceren en die markt met overheidsgaranties terug te dringen, werden onrustige activa van de balansen van de banken naar de portefeuilles van beleggers verplaatst. Hierdoor konden de banken beginnen met het opnieuw uitgeven van krediet en op hun beurt een bodem bieden voor onroerendgoedwaarden in de echte wereld. Er is altijd een kwestie van het morele risico dat door dit type interventie wordt gecreëerd, maar van de miljarden die tussen 2007 en 2009 zijn ingezet, was de PPIP een van de meest effectieve om daadwerkelijk een verschil te maken.