Inkomsten vóór arbeidsongeschiktheid
Wat zijn de inkomsten vóór arbeidsongeschiktheid?
Inkomsten vóór arbeidsongeschiktheid zijn het bedrag van het in aanmerking komende inkomen dat een polishouder van een arbeidsongeschiktheidsverzekering verdiende vóór een blessure. De inkomsten vóór arbeidsongeschiktheid worden gebruikt om te berekenen voor hoeveel arbeidsongeschiktheidsinkomen een verzekeringnemer in aanmerking komt in geval van letsel. Door letsel kan de verzekeringnemer überhaupt niet werken of kan de verzekeringnemer niet fulltime werken.
Belangrijkste leerpunten:
- Inkomsten vóór arbeidsongeschiktheid worden gebruikt om een loonbasislijn vast te stellen voor het berekenen van het inkomen dat een verzekeringnemer zal ontvangen na een blessure.
- Het inkomen vóór arbeidsongeschiktheid is een percentage van het inkomen van de verzekeringnemer op de laatste volledige dag actief werk.
- Inkomsten voor arbeidsongeschiktheid zijn exclusief bonussen, commissies, overuren of werkgeversbijdragen aan een pensioenplan.
Inzicht in de inkomsten vóór arbeidsongeschiktheid
Individuen kopen een inkomensverzekering voor arbeidsongeschiktheid, zodat ze een bepaald inkomen hebben in geval van letsel. Zonder een inkomensverzekering voor arbeidsongeschiktheid kan een werknemer een beroep doen op het sociale-zekerheidsinkomen (SSDI) of helemaal geen inkomstenbron hebben. Dit kan rampzalig zijn voor gezinnen, vooral als de gewonde persoon de enige inkomensverdiener in het gezin is. Het typische percentage voor de meeste arbeidsongeschiktheidspolissen ligt tussen 50 en 75% van het inkomen van de aanvrager vóór arbeidsongeschiktheid.
Een loonbasislijn bepalen
Inkomsten vóór arbeidsongeschiktheid vormen de basis die wordt gebruikt om arbeidsongeschiktheidsuitkeringen te berekenen. Bij de berekening wordt gebruikgemaakt van het inkomen van polishouders op hun laatste volledige dag actief werk, hoewel sommige polissen het gemiddelde inkomen over een bepaalde periode kunnen gebruiken. Inkomsten voor arbeidsongeschiktheid zijn exclusief bonussen, commissie, overuren of de werkgeversbijdragen aan een pensioenplan. Ze zijn inclusief persoonlijke bijdragen aan een pensioenregeling en regulier salaris.
Het bedrag van het arbeidsongeschiktheidsinkomen waarvoor een verzekeringnemer in aanmerking komt, kan worden vastgesteld als een maandelijks maximum of als een percentage van het inkomen vóór arbeidsongeschiktheid.
Arbeidsongeschiktheidspolissen staan een persoon vaak toe om ook een restuitkering te kopen, waardoor de verzekeringnemer een gedeeltelijke uitkering kan ontvangen als hij weer deeltijds gaat werken. De hoogte van de resterende uitkering is afhankelijk van het inkomen vóór arbeidsongeschiktheid verminderd met het inkomen dat de verzekeringnemer kan binnenhalen door deeltijdwerk.
Verschillende factoren beïnvloeden de uiteindelijke premie voor een arbeidsongeschiktheidsverzekering. Polispremies variëren doorgaans van 1 tot 3% van het bruto inkomen. Hoe ouder de aanvrager, hoe hoger de premie. De minimumleeftijd voor aanmelding is 18 en de maximumleeftijd is gewoonlijk 60. In tegenstelling tot levensverzekeringen zijn de tarieven voor arbeidsongeschiktheidsverzekeringen voor vrouwen hoger per dekkingseenheid dan de tarieven voor mannelijke aanvragers. Rokers kunnen verwachten meer te betalen, net als mensen met een slechte gezondheid.
Voorbeeld van inkomsten vóór arbeidsongeschiktheid
Een beleid geeft aan dat de uitkering is vastgesteld op 75% van het inkomen vóór arbeidsongeschiktheid. Dit betekent dat een polishouder die $ 80.000 per jaar verdient en niet meer kan werken, een maandelijks voordeel van $ 5.000 kan ontvangen (75% * $ 80.000 / 12).
Wanneer u op zoek bent naar een arbeidsongeschiktheidsverzekering, is het verstandig om te vragen dat uw uitkering bij letsel dicht bij uw volledige nettoloon ligt voordat u arbeidsongeschikt werd. De gemiddelde aanbevolen uitkering voor langdurige arbeidsongeschiktheid moet tussen 60% en 80% van uw salaris na belastingen zijn.