Waarom zijn dividendbetalende aandelen minder volatiel?
Om de verschillen in volatiliteit die vaak voorkomen op de aandelenmarkt te begrijpen, moeten we eerst goed kijken naar wat een dividendbetalend aandeel precies is en niet. Overheidsbedrijven en hun raden van bestuur beginnen doorgaans met het uitkeren van regelmatige dividendbetalingen aan gewone aandeelhouders zodra hun bedrijven een aanzienlijke omvang en stabiliteit hebben bereikt. Vaak geven jonge, snelgroeiende bedrijven er de voorkeur aan geen dividend uit te keren, maar kiezen ze ervoor om hun ingehouden winsten te herinvesteren in bedrijfsactiviteiten, waardoor hun groei en daarmee de boekwaarde van de aandelen van het bedrijf in de loop van de tijd wordt versterkt.
Hoe volatiliteit wordt beïnvloed door dividenden
Zodra een bedrijf besluit om een bepaald bedrag aan aandeelhouders te gaan betalen in de vorm van reguliere contante dividenden, worden zijn aandelen meestal verhandeld met iets minder prijsvolatiliteit op de markt.
Hiervoor zijn een aantal belangrijke redenen. De eerste is dat de reguliere dividendbetalingen die de aandeelhouders van het bedrijf ontvangen, consistente kasstromen vertegenwoordigen die worden ontvangen uit hun investering in de aandelen.
Stel dat u overweegt te investeren in twee hypothetische widgetbedrijven, ABC Corp. en XYZ Inc. Laten we zeggen dat ABC een regelmatig driemaandelijks dividend van $ 0,10 per aandeel uitkeert, terwijl XYZ nooit dividend uitkeert. Beide aandelen worden verhandeld tegen $ 10 per aandeel. Stel dat u, in welk aandeel u ook investeert, niet echt een goed idee heeft wat de aandelenkoers over een jaar zal zijn. ABC kan worden verhandeld tegen $ 5 en XYZ tegen $ 20 of vice versa – je weet het gewoon niet. Een ding dat u wel weet, is dat als u in ABC Corp. investeert, u zeer waarschijnlijk $ 0,40 aan contante dividenden ontvangt over het jaar voor elk aandeel van $ 10 dat u vandaag koopt. Hetzelfde kan niet gezegd worden over XYZ Inc. Daarom maakt dit ABC een beetje veiliger.
Ten tweede weten bedrijven dat de aandelenmarkt erg slecht reageert op aandelen die hun dividenduitkeringen verlagen. Dus als een bedrijf eenmaal begint met het uitkeren van een vast dividend, zal het in het algemeen er alles aan doen om dat dividend te blijven betalen. Dit geeft beleggers een groot vertrouwen dat de dividendbetalingen voor onbepaalde tijd zullen doorgaan met hetzelfde bedrag of meer. Als gevolg hiervan worden de aandelen van dividendbetalende aandelen doorgaans gezien als quasi-obligatie-instrumenten. Deze entiteiten betalen een regelmatige cashflow die wordt gedekt door de volledige financiële kracht van het bedrijf, maar ze stellen investeerders ook in staat om deel te nemen aan eventuele koerswinsten van het aandeel.
Het komt neer op
Gezien beide factoren is het minder waarschijnlijk dat de markt de aandelenkoersen van aandelen die hoge dividenden uitkeren omlaag zal drukken dan die van bedrijven die geen dividend uitkeren. Dit betekent dat aandelen die aanzienlijke, regelmatige dividenden uitkeren, gewoonlijk op de markt worden verhandeld met minder volatiliteit dan aandelen die geen dividend uitkeren. Dit is natuurlijk geen vaste regel, maar gemiddeld geldt het wel.
Volgens Merrill Lynch hebben de S&P 500 Dividend Aristocrats – de aandelen in de S&P 500 Index die de afgelopen 25 jaar elk jaar hun dividend hebben verhoogd- gedurende de periode van 28 jaar die eindigde op 31 december 2018, eenrendement op jaarbasis van 12,13 behaald. % vs. 9,96% voor de S&P 500 in het algemeen, met minder volatiliteit (respectievelijk 13,22% vs. 14,22%).