Koopkracht
Wat is koopkracht?
Koopkracht is de waarde van een valuta uitgedrukt in termen van het aantal goederen of diensten dat een geldeenheid kan kopen. Koopkracht is belangrijk omdat, als al het andere gelijk is, inflatie het aantal goederen of diensten vermindert dat u zou kunnen kopen.
In investeringstermen is koopkracht het bedrag aan krediet in dollars dat beschikbaar is voor een klant om extra effecten te kopen tegen de bestaande marginale effecten op de effectenrekening. Koopkracht kan ook bekend staan als de koopkracht van een valuta.
Inzicht in koopkracht
Inflatie verlaagt de waarde van de koopkracht van een valuta, met als gevolg een stijging van de prijzen. Om koopkracht in traditionele economische zin te meten, vergelijkt u de prijs van een goed of dienst met een prijsindex zoals de consumentenprijsindex (CPI). Een manier om over koopkracht na te denken, is door je voor te stellen dat je 40 jaar geleden hetzelfde salaris verdiende als je grootvader. Tegenwoordig zou je een veel hoger salaris nodig hebben om dezelfde levenskwaliteit te behouden. Op dezelfde manier had een huizenkoper die 10 jaar geleden op zoek was naar huizen in de prijsklasse van $ 300.000 tot 350.000 meer opties om te overwegen dan mensen nu hebben.
Koopkracht beïnvloedt elk aspect van de economie, van consumenten die goederen kopen tot investeerders en aandelenkoersen tot de economische welvaart van een land. Wanneer de koopkracht van een valuta afneemt als gevolg van buitensporige inflatie, doen zich ernstige negatieve economische gevolgen voor, waaronder stijgende kosten van goederen en diensten die bijdragen tot hoge kosten van levensonderhoud, evenals hoge rentetarieven die de wereldmarkt beïnvloeden, en dalende kredietratings als een resultaat. Al deze factoren kunnen bijdragen aan een economische crisis.
Koopkracht en CPI
Als zodanig stelt de regering van een land beleid en voorschriften vast om de koopkracht van een valuta te beschermen en een economie gezond te houden. Een methode om de koopkracht te volgen is via de consumentenprijsindex. Het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics (BLS) meet het gewogen gemiddelde van de prijzen van consumptiegoederen en -diensten, in het bijzonder transport, voedsel en medische zorg. De CPI wordt berekend door deze prijsveranderingen te middelen en wordt gebruikt als een hulpmiddel om veranderingen in de kosten van levensonderhoud te meten, en wordt ook beschouwd als een marker voor het bepalen van inflatie- en deflatiepercentages.
Een begrip dat met koopkracht te maken heeft, is koopprijspariteit (PPP). PPP is een economische theorie die een schatting maakt van het bedrag dat moet worden aangepast aan de prijs van een artikel, gegeven de wisselkoersen van twee landen, zodat de uitwisseling overeenkomt met de koopkracht van elke valuta. PPP kan worden gebruikt om de inkomensniveaus van landen en andere relevante economische gegevens over de kosten van levensonderhoud of mogelijke inflatie- en deflatiecijfers te vergelijken.
Belangrijkste leerpunten
- Koopkracht is de hoeveelheid goederen of diensten die een munteenheid op een bepaald tijdstip kan kopen.
- Inflatie heeft de neiging de koopkracht van een valuta in de loop van de tijd uit te hollen.
- Centrale banken proberen de prijzen stabiel te houden door de koopkracht van de valuta op peil te houden door rentetarieven en andere mechanismen vast te stellen.
De geschiedenis van koopkracht
Historische voorbeelden van ernstige inflatie en hyperinflatie – of de vernietiging van de koopkracht van een valuta – hebben aangetoond dat er verschillende oorzaken zijn van een dergelijk fenomeen. Vaak zullen dure, verwoestende oorlogen een economische ineenstorting veroorzaken, met name voor het verliezende land, zoals Duitsland tijdens de Eerste Wereldoorlog (WO I).
In de nasleep van WO I in de jaren twintig ervoer Duitsland extreme economische problemen en een bijna ongekende hyperinflatie, deels als gevolg van het enorme bedrag aan herstelbetalingen dat Duitsland moest betalen. Niet in staat om deze herstelbetalingen met de verdachte Duitse mark te betalen, drukte Duitsland papieren bankbiljetten om vreemde valuta te kopen, wat resulteerde in hoge inflatiecijfers die de Duitse mark waardeloos maakten met een niet-bestaande koopkracht.
Effecten van koopkracht vandaag
Vandaag de dag zijn de gevolgen van het koopkrachtverlies nog steeds voelbaar in de nasleep van de globalisering en de introductie van de euro zijn valuta’s nog onlosmakelijker met elkaar verbonden. Als zodanig voeren regeringen beleid in om de inflatie te beheersen, de koopkracht te beschermen en recessies te voorkomen.
In 2008 hield de Amerikaanse Federal Reserve bijvoorbeeld de rentetarieven bijna nul en voerde een plan in dat kwantitatieve versoepeling wordt genoemd. Kwantitatieve versoepeling, die aanvankelijk controversieel was, zorgde er in wezen voor dat de Amerikaanse Federal Reserve staatsobligaties en andere markteffecten kocht om de rentetarieven te verlagen en de geldhoeveelheid te vergroten. Het idee is dat een markt dan te maken krijgt met een toename van het kapitaal, wat leidt tot meer kredietverlening en liquiditeit. De VS stopte met haar beleid van kwantitatieve verruiming zodra de economie stabiliseerde, deels als gevolg van bovengenoemd beleid en een groot aantal andere complexe factoren.
De Europese Centrale Bank (ECB) streefde ook naar kwantitatieve verruiming om de deflatie in de eurozone na de Europese staatsschuldencrisis te helpen stoppen en de koopkracht van de euro te versterken. De Europese Economische en Monetaire Unie heeft ook in de eurozone strikte regels opgesteld voor het nauwkeurig rapporteren van staatsschulden, inflatie en andere financiële gegevens. Als algemene regel proberen landen de inflatie vast te houden op een tarief van 2 procent, aangezien gematigde inflatiepeilen aanvaardbaar zijn, waarbij hoge deflatieniveaus leiden tot economische stagnatie.
Koopkrachtverlies / -winst
Koopkrachtverlies / -winst is een toename of afname van hoeveel consumenten kunnen kopen met een bepaald bedrag. Consumenten verliezen koopkracht wanneer prijzen stijgen en winnen koopkracht wanneer prijzen dalen. Oorzaken van koopkrachtverlies zijn onder meer overheidsvoorschriften, inflatie en natuurrampen en door de mens veroorzaakte rampen. Oorzaken van koopkrachtwinst zijn onder meer deflatie en technologische innovatie.
Een officiële maatstaf voor koopkracht is de consumentenprijsindex, die laat zien hoe de prijzen van consumptiegoederen en -diensten in de loop van de tijd veranderen. Wereldwijd geeft het internationale vergelijkingsprogramma van de Wereldbank ook gegevens vrij over koopkrachtpariteiten tussen verschillende landen.
Als voorbeeld van koopkrachtwinst: als laptops twee jaar geleden $ 1.000 kosten en nu $ 500, hebben consumenten hun koopkracht zien stijgen. Als er geen inflatie is, zal voor $ 1.000 nu een laptop worden gekocht plus $ 500 extra aan goederen.
Investeringen die beschermen tegen koopkrachtrisico
Gepensioneerden moeten zich vooral bewust zijn van koopkrachtverlies, aangezien zij van een vast bedrag leven. Ze moeten ervoor zorgen dat hun investeringen een rendement opleveren dat gelijk is aan of hoger is dan de inflatie, zodat de waarde van hun nestei niet elk jaar daalt.
Schuldbewijzen en beleggingen die een vast rendement beloven, zijn het meest vatbaar voor koopkrachtrisico of inflatie. Vaste lijfrentes, depositocertificaten (CD’s) en schatkistobligaties vallen allemaal onder deze categorieën. Als u een langetermijnobligatie koopt, loopt uw geld ook het risico van koopkrachtverlies, aangezien een vaste rente zo laag kan zijn dat uw geld op netto nul wordt gehouden in plaats van het te laten groeien.
Er zijn tal van beleggingen of strategieën die beleggers kunnen helpen beschermen tegen koopkrachtrisico. Grondstoffen zoals olie, granen en metalen genieten bijvoorbeeld van prijszettingsvermogen tijdens inflatie, omdat ze altijd zijn gewaardeerd.
Veelgestelde vragen over koopkracht
Wat betekent koopkracht?
Koopkracht is de waarde van een valuta uitgedrukt in termen van het aantal goederen of diensten dat een geldeenheid kan kopen.
Wat is koopkrachtpariteit?
Koopkrachtpariteit is een economische theorie die een schatting maakt van het bedrag dat moet worden aangepast aan de prijs van een artikel, gegeven de wisselkoersen van twee landen, zodat de uitwisseling overeenkomt met de koopkracht van elke valuta. In wezen verklaart het verschillende factoren die verschillende valuta’s onderscheiden om erachter te komen hoe ‘duur’ een artikel – zoals een liter melk – in verschillende landen kost.
Hoe berekent u de koopkracht?
De koopkracht wordt berekend met behulp van de Consumer Price Index van het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics, die het gewogen gemiddelde meet van de prijzen van consumptiegoederen en -diensten, in het bijzonder vervoer, voedsel en medische zorg. De CPI wordt berekend door deze prijsveranderingen te middelen en veranderingen in de kosten van levensonderhoud te meten, en wordt ook beschouwd als een marker voor het bepalen van inflatie- en deflatiepercentages.
Wat is koopkracht per land?
Het meten van de koopkracht per land wordt gedaan door middel van koopkrachtpariteit, wat een manier biedt om de betaalbaarheid van goederen en diensten te berekenen, rekening houdend met alle andere ruilfactoren.
Wat is een voorbeeld van koopkracht?
Als voorbeeld van koopkrachtwinst: als laptops twee jaar geleden $ 1.000 kosten en nu $ 500, hebben consumenten hun koopkracht zien stijgen. Als er geen inflatie is, zal voor $ 1.000 nu een laptop worden gekocht plus $ 500 extra aan goederen.
Het komt neer op
Langdurige investeerders zullen weten dat koopkracht een grote invloed kan hebben op iemands investeringen als ze deze niet nauwlettend in de gaten houden. Als alle andere dingen gelijk blijven, vermindert inflatie het aantal goederen of diensten dat u met hetzelfde geldbedrag zou kunnen kopen, wat betekent dat beleggers moeten zoeken naar manieren om actief een rendement te behalen dat hoger is dan het huidige inflatiepercentage. De meest gevorderden zullen andere internationale economieën volgen, zich bewust van de invloed van koopprijspariteit op hun langetermijninvesteringen.