Gerapporteerd maar niet geregeld (RBNS)
Wat wordt er gerapporteerd maar niet geregeld (RBNS)?
Gerapporteerd maar niet afgewikkeld (RBNS) verwijst naar verliezen die aan een verzekeringsmaatschappij zijn gerapporteerd en die aan het einde van de verslagperiode niet zijn afgewikkeld. Gerapporteerde maar niet verrekende (RBNS) verliezen worden berekend met behulp van een schatting van de ernst van het verlies op basis van de beschikbare informatie uit het schaderegelingsproces.
Belangrijkste leerpunten
- Gerapporteerd maar niet afgewikkeld (RBNS) verwijst naar verliezen die aan een verzekeringsmaatschappij zijn gerapporteerd en die aan het einde van de verslagperiode niet zijn afgewikkeld.
- RBNS-verliezen worden berekend met behulp van een schatting van de ernst van het verlies op basis van informatie uit het schaderegelingsproces.
- Opgelopen maar niet gerapporteerde (IBNR) verliezen zijn vergelijkbaar met RBNS-verliezen doordat geen van beide binnen de verslagperiode zijn verrekend, maar ze verschillen doordat de verliezen nog niet zijn gerapporteerd.
- Verzekeraars creëren reserves, die als passiva op de balans worden geboekt, om RBNS- en IBNR-verliezen te dekken.
- Het schatten van RBNS-reserves heeft invloed op de winstgevendheid van een verzekeringsmaatschappij, aangezien het voor reserves gereserveerde geld voor andere doeleinden kan worden aangewend.
Inzicht in gerapporteerde maar niet opgeloste (RBNS)
Het berekenen van gerapporteerde maar niet verrekende verliezen vereist inzicht in waar de claims zich bevinden in het afwikkelingsproces. De berekening is een schatting op basis van informatie die een verzekeraar voorhanden heeft, inclusief informatie uit gerechtelijke documenten. De nauwkeurigheid van de berekening hangt af van het soort schade waarop de schikking betrekking heeft, waarbij complexere claims moeilijker nauwkeurig in te schatten zijn. Een claim over brandschade op een woonhuis kan bijvoorbeeld gemakkelijker in te schatten zijn dan een claim op productaansprakelijkheid door een bedrijf.
Verzekeringsmaatschappijen berekenen hun claims en bijbehorende verliezen aan de hand van verschillende bronnen. Deze omvatten verplichtingen uit de contracten die zij onderschrijven, evenals contracten die zijn overgedragen aan herverzekeraars, overheidsvoorschriften, rechterlijke uitspraken over claims en actuariële schattingen. Deze informatie is van toepassing op schadecorrectie en claimkosten.
Een verzekeringsmaatschappij is verplicht geld opzij te zetten, een zogenaamde schadereserve, om polishouders te betalen die legitieme claims op hun polis indienen. De schadereserve wordt als verplichting op de balans van de verzekeraar opgenomen. Het bedrag dat een verzekeraar in reserve plaatst om RBNS-verliezen te dekken, is afhankelijk van de verzekeringsregels van de staat. Verzekeringsmaatschappijen kunnen bijvoorbeeld worden verplicht om de gemiddelde waarde voor een vergelijkbare claimcategorie opzij te zetten voor elke niet-afgehandelde claim.
Opgelopen maar niet gerapporteerde (IBNR) verliezen moeten ook worden geschat en verantwoord in de schadereserve.
Gerapporteerd maar niet geregeld (RBNS) versus opgelopen maar niet gerapporteerd (IBNR)
RBNS-verliezen zijn vergelijkbaar met geleden maar niet gerapporteerde (IBNR) verliezen, aangezien geen van beide is verrekend tijdens de verslagperiode; het verschil zit in de rapportage, omdat IBNR-verliezen nog niet zijn gerapporteerd aan de verzekeringsmaatschappij. Dat betekent dat het vereiste schattingsniveau hoger is in het geval van een IBNR-verlies.
In veel gevallen kan het voor een actuaris moeilijk zijn om het verschil te zien tussen IBNR- en RBNS-verliezen, afhankelijk van het gebruikte model. Dit komt doordat claims zich verschillend ontwikkelen naargelang het verslagjaar en het boekjaar. Deze claims kunnen afzonderlijk worden voorspeld.
Voordelen van gerapporteerde maar niet afgehandelde schattingen (RBNS)
Het schatten van IBNR- en RBNS-reserves is een van de belangrijkste banen die een actuaris heeft bij een verzekeringsmaatschappij. Deze schattingen zijn van invloed op de winstgevendheid van een verzekeringsmaatschappij en slechte schattingen kunnen ernstige gevolgen hebben.
Als de actuaris overschat, kan dit ertoe leiden dat de verzekeringsmaatschappij minder geld heeft om in de markt te investeren. Het kan er ook voor zorgen dat het lijkt alsof het bedrijf niet goed presteert, wat ertoe kan leiden dat ze de prijs van hun verzekeringsproducten verhogen.
Als de actuaris het onderschat, kan het lijken alsof het bedrijf goed presteert en kunnen ze de prijzen voor hun polishouders verlagen. Dit zou hen slecht toegerust maken voor onvoorziene claims van ongevallen in het verleden, die ernstige gevolgen kunnen hebben voor de verzekeringsmaatschappij. Het worstcasescenario zou zijn dat ze insolvent zijn.