Reprice
Wat is een prijs?
Een reprice is een situatie waarbij waardeloze aandelenopties voor werknemers worden geruild voor nieuwe opties die wel intrinsieke waarde hebben. Dit is een gangbare praktijk voor bedrijven om leidinggevenden en andere zeer gewaardeerde werknemers te behouden of te stimuleren wanneer de waarde van de aandelen van het bedrijf daalt tot onder de uitoefenprijs of break-even point voor de opties die zijn uitgegeven in het oorspronkelijke incentive-programma.
Belangrijkste leerpunten
- Herprijzing vindt plaats wanneer een bedrijf aandelenopties van werknemers die behoorlijk out-of-the-money zijn geworden met pensioen gaat met nieuwe opties met een lagere uitoefenprijs.
- Dit wordt gedaan wanneer de aandelenkoers van een bedrijf ver onder de uitoefenprijs van de oorspronkelijke uitgifte van personeelsopties daalt.
- Door nieuwe prijzen te geven, vervangt het bedrijf in feite nu waardeloze opties door opties die waarde hebben om topmanagers of sleutelfunctionarissen te behouden.
- Herprijzing kan fiscale gevolgen hebben voor zowel de uitgevende onderneming als de ontvangers.
Een reprice begrijpen
Hoewel prijsbepaling niet nieuw is, werd het een veel voorkomende gebeurtenis nadat de internetzeepbel in 2000 uiteenspatte en opnieuw na de financiële crisis van 2008-2009, aangezien veel aandelenkoersen een diepe bearmarkt doormaakten. Toen de aandelenkoersen van bedrijven sterk daalden, kwamen de aandelenopties voor werknemers onder water te staan, wat betekent dat hun uitoefenprijzen boven de huidige marktprijzen stegen. Een bedrijf kan bijvoorbeeld aandelenopties voor werknemers hebben uitgegeven die konden worden uitgeoefend tegen $ 30 na een wachtperiode, toen de aandelen werden verhandeld tegen $ 35. Deze optie gaf houders effectief het recht om aandelen te kopen tegen $ 30, ongeacht de marktprijs in de toekomst. Niemand zal echter instemmen om de aandelen voor $ 30 te kopen als het daalt tot $ 25 per aandeel op de open markt.
Dit is in feite gelijk aan een standaardoptie die out-of-the-money (OTM) is. Om leidinggevenden en hooggewaardeerde werknemers te behouden en te stimuleren, namen bedrijven in wezen de waardeloze aandelenopties terug en gaven ze nieuwe opties uit. De nieuwere opties zouden waarschijnlijk dichtbij of net onder de huidige prijs van de aandelenkoers worden geslagen.
Dit is een belangrijke kwestie, aangezien veel gewaardeerde werknemers instemden met aanzienlijke loonsverlagingen voor eerdere banen bij toetreding tot nieuwe bedrijven. Dit geldt vooral voor start-ups. De hoop is dat de werknemer het verschil vele malen zal goedmaken naarmate de aandelenkoers van het bedrijf stijgt.
Belasting- en rapportageproblemen
Sommige bedrijven hebben hun incentiveprogramma’s gewijzigd om beperkte aandelen toe te kennen in plaats van aandelenopties. Anderen gaven opties uit die onmiddellijk in aandelen werden omgezet om onzekerheid in de toekomst weg te nemen. Welke route het bedrijf neemt, hangt af van de belasting- en rapportagekwesties die uniek zijn. Herprijzing verhoogt de optiekosten die een bedrijf van het netto-inkomen moet aftrekken.
Ook moeten de nieuwe toegekende aandelenopties de huidige reële marktwaarde van de onderliggende aandelen gebruiken als hun “strike”. Voor niet-beursgenoteerde bedrijven moet de raad van bestuur een nieuwe waarde bepalen op het gewone aandeel van het bedrijf en dat heeft een directe impact op alle bestaande aandeelhouders.
Volgens de regels van de Financial Accounting Standards Board (FASB), wanneer het bedrijf een bestaande aandelenoptie annuleert en een nieuwe optie “zes maanden en een dag” later toekent, is het technisch gezien geen heruitgave. Daarom wordt een variabele boekhoudkundige behandeling vermeden. Voor die periode tussen opzegging en nieuwe toekenning heeft de werknemer alleen de belofte dat hij de nieuwe opties krijgt.
Een andere benadering, een “restricted stock swap” genaamd, het bedrijf annuleert de onderwater (waardeloze) aandelenopties en vervangt ze door feitelijke beperkte aandelen.
Ten slotte kan het bedrijf aanvullende aandelenopties uitgeven, waarbij de oorspronkelijke opties blijven bestaan. Dit wordt een “inhaalbeurs” genoemd. Dit brengt de bestaande aandeelhouders met het risico van extra verwatering als de aandelenkoers stijgt, waardoor de oorspronkelijke onderwateropties weer in het geld terechtkomen.