Activa reserveren
Wat zijn reserve-activa?
Reserves zijn in vreemde valuta luidende financiële activa die worden aangehouden door centrale banken en die voornamelijk worden gebruikt om betalingen uit te voeren.
Belangrijkste leerpunten
- Reserves zijn valuta of andere activa, zoals goud, die gemakkelijk overdraagbaar zijn en die worden gebruikt om internationale transacties en betalingen in evenwicht te brengen.
- Een reserve-actief moet direct beschikbaar zijn, moet een fysiek actief zijn, moet worden beheerd door beleidsmakers en moet gemakkelijk overdraagbaar zijn.
- De Amerikaanse dollar is een reservevaluta, wat betekent dat deze wereldwijd op grote schaal als reserve wordt aangehouden.
Inzicht in reserve-activa
Een reserve moet direct beschikbaar zijn voor monetaire autoriteiten, moet een extern fysiek actief zijn dat in zekere mate wordt beheerd door beleidsmakers, en moet gemakkelijk overdraagbaar zijn. De Amerikaanse dollar (USD) wordt algemeen beschouwd als de overheersende reserve en daarom zullen de meeste centrale banken wereldwijd een aanzienlijk bedrag aan Amerikaanse dollars aanhouden.
Reserves omvatten valuta’s, grondstoffen of ander financieel kapitaal dat wordt aangehouden door monetaire autoriteiten, zoals centrale banken, om handelsonevenwichtigheden te financieren, de impact van wisselkoersschommelingen te controleren en andere kwesties aan te pakken die onder de bevoegdheid van de centrale bank vallen. Ze kunnen ook worden gebruikt om het vertrouwen in de financiële markten te herstellen.
Reserves moeten, volgens de betalingsbalanshandleiding van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), minimaal de volgende financiële activa omvatten:
- Goud
- Vreemde valuta: verreweg de belangrijkste officiële reserve. De valuta’s moeten verhandelbaar zijn (kunnen overal kopen / verkopen), zoals de USD of euro (EUR).
- Bijzondere trekkingsrechten (SDR’s): vertegenwoordigen rechten om deviezen of andere reserves te verkrijgen van andere IMF-leden.
- Reservepositie bij het IMF: reserves die het land aan het IMF heeft gegeven en die direct beschikbaar zijn voor het lidstaat.
Voordat de overeenkomst met Bretton Woods in 1971 afliep, gebruikten de meeste centrale banken goud als reserve. Tegenwoordig kunnen centrale banken nog steeds goud in reserve houden, maar dit is verdrongen door reserves van verhandelbare buitenlandse valuta. Valuta’s die door centrale banken worden aangehouden, moeten gemakkelijk converteerbaar zijn, wat betekent dat de valuta een voldoende hoge stabiele vraag (en lage controles) moet hebben om de centrale bank in staat te stellen ze te gebruiken.
Reserves kunnen worden gebruikt om valutamanipulatieactiviteiten door de centrale bank te financieren. Over het algemeen is het gemakkelijker om de waarde van een valuta te verlagen dan om deze omhoog te duwen, aangezien het ondersteunen van de valuta betekent dat reserves worden verkocht om binnenlandse activa te kopen. Hierdoor kunnen reserves snel doorbranden. De centrale bank kan neerwaartse druk uitoefenen op de valuta door meer geld in het systeem te stoppen en dat geld te gebruiken om buitenlandse activa te kopen. De keerzijde van deze strategie is het potentieel voor hogere inflatie.
Centrale banken
De centrale bank van een land (of groep landen), zoals de Federal Reserve in de VS, krijgt speciale privileges om geld en krediet (banksysteem) in het land of de zone te controleren en te controleren. De centrale bank bedenkt en voert monetair beleid uit. Aangezien internationale handel een belangrijke bepalende factor is voor het economische succes van een land, valt het beheer van reserves onder de bevoegdheid van de centrale bank.
Wanneer de valuta van een land te sterk is, kan de centrale bank stappen ondernemen om de valuta te verzwakken, zoals wanneer de Zwitserse Nationale Bank de rentetarieven naar negatief gebied verlaagdeom speculatieve aankopen van de Zwitserse frank, die als een veilige haven wordt beschouwd, te beteugelen. Als een valuta te zwak is, is dit meestal een teken van verslechterende economische omstandigheden, die de centrale bank zal proberen te corrigeren door middel van interne krediet- of geldvoorraadcontroles, of door mogelijk buitenlandse reserves te verkopen om de valuta te ondersteunen (kopen).
Voorbeeld van gebruik van reserve-activa
Tussen 2011 en 2015 heeft de Zwitserse Nationale Bank (SNB) een wisselkoersplafond ingevoerd en ingevoerd.5 De centrale bank wilde de prijs van de Zwitserse frank (CHF) boven de euro houden. Een stijgende frank zou Zwitserse exporteurs kunnen schaden, aangezien het voor andere Europese landen duurder wordt om hun goederen te kopen.
Om de prijs van een valuta te manipuleren, om deze in dit geval te beperken, zijn een aantal tools nodig. De SNB koos ervoor om franken te drukken, wat op zichzelf meer aanbod voor franken creëert en de prijs helpt verlagen. De SNB verkocht die franken vervolgens om de euro en andere vreemde valuta te kopen. Dit hielp de frank omlaag te duwen, en andere valuta’s omhoog.6 Eind 2014 zijn de reserves van de SNB met 64 miljard frank gestegen ten opzichte van vorig jaar.
Ook de SNB verlaagde de rente tot 0% eind 2011. Tegen 2015 werden de tarieven verder verlaagd tot -0,75%. Deze verlagingen ontmoedigden het kopen van francs nog meer.
In januari 2015 heeft de SNB het plafond aan de frank losgelaten. De frank schoot omhoog omdat de SNB niet langer francs kon blijven drukken en haar reserves niet meer kon verhogen. Het onmiddellijke resultaat was een sterke stijging van de frank. Begin 2015handeldedeEUR / CHF net boven de 1,2, waar het plafond was vastgesteld. Op 15 januari 2015 werd het plafond opgeheven. De rente daalde onmiddellijk onder 0,98, wat betekent dat de EUR dramatisch daalde en de CHF dramatisch steeg.
Na de sterke stijging gaf de CHF tussen 2015 en medio 2018 het grootste deel van zijn winst terug, en raakte kort aan 1,2 in april 2018. Vanaf april 2021 blijven de rentetarieven in Zwitserland op -0,75% en de EUR / CHF-wisselkoers in de buurt van 1.10.