Residentieel verhuurobject

Wat is een residentieel huurobject?

Residentieel huurobject verwijst naar woningen die worden gekocht door een investeerder en bewoond door huurders op basis van een huurovereenkomst of een ander type huurovereenkomst. Residentieel onroerend goed is onroerend goed dat specifiek is bestemd voor wonen of wonen voor individuen of huishoudens; het kan gaan om zelfstandige eengezinswoningen tot grote appartementsgebouwen met meerdere units.

Residentiële huurwoningen kunnen in contrast staan ​​met commercieel huurvastgoed, dat in plaats daarvan wordt verhuurd aan bedrijven in eigendommen die expliciet zijn bestemd voor het genereren van winst.

Hoe residentiële huurwoningen werken

Residentieel onroerend goed kan eengezinswoningen, condominiumeenheden, appartementen, herenhuizen, duplexwoningen, enzovoort zijn. De term residentieel huurobject onderscheidt deze klasse van huurvastgoedinvesteringen van commercieel vastgoed waar de huurder over het algemeen een bedrijfsentiteit zal zijn in plaats van een persoon of familie, evenals hotels en motels waar een huurder niet op lange termijn in het onroerend goed woont.

Residentiële huurwoningen kunnen een aantrekkelijke investering zijn. In tegenstelling tot aandelen, futures en andere financiële investeringen, hebben veel mensen ervaring uit de eerste hand met zowel de huurmarkt als huurders en de residentiële vastgoedmarkt als huiseigenaren. Deze bekendheid met het proces en de investering maakt huurwoningen minder intimiderend dan andere investeringen. Op de top van de bekendheid factor, kan residentiële woningen maandelijkse cash flow, op lange termijn bieden appreciatie, leverage met geleend geld, en de eerder genoemde fiscale voordelen op de inkomsten van de investering oplevert.

Het bezitten van een residentieel huurobject kan belastingvoordelen met zich meebrengen die andere, meer indirecte vastgoedinvesteringen zoals een vastgoedbeleggingsfonds (REIT) niet aan de houder opleveren. Directe eigendom van huurwoningen brengt natuurlijk ook de verantwoordelijkheid met zich mee om als verhuurder op te treden of een vastgoedbeheermaatschappij in te schakelen, samen met de risico’s van leegstaande units tot huurdersgeschillen.

De risico’s van woninghuur

Natuurlijk zijn er enkele overeenkomstige nadelen aan huurwoningen. De belangrijkste is dat huurwoningen geen erg liquide investering zijn. Cashflow en appreciatie zijn geweldig, maar als een eigendom niet langer een of beide levert vanwege wanbeheer of marktomstandigheden, kan het moeilijk zijn om daadwerkelijk verliezen te verminderen en eruit te komen. Om een ​​worstelende huurwoning te verkopen, moet u een koper vinden om waarde te vinden in de investering die u niet meer ziet of die er gewoon niet is.

Er zijn ook aanzienlijke kopzorgen bij het optreden als verhuurder, hoewel het inschakelen van een vastgoedbeheermaatschappij kan helpen, en die kosten vreten verder in de winstmarge van de investering. Ten slotte is er het risico dat wordt gecreëerd door het wijzigen van belastingcodes. De fiscale behandeling van residentiële huurwoningen kan veranderen, waardoor de aantrekkelijkheid van de investering gedeeltelijk teniet wordt gedaan.

Fiscale behandeling van woninghuur

In de Verenigde Staten beschouwt de IRS residentieel onroerend goed als een onroerend goed dat meer dan 80% van zijn inkomsten uit wooneenheden haalt. Residentiële huurwoningen maken gebruik van het 27,5-jarige aangepaste schema voor het versneld terugwinnen van kosten ( MACRS ) voor afschrijving. Inkomsten uit residentieel onroerend goed worden behandeld als passief inkomen, dus er zijn regels over hoe verliezen worden behandeld op basis van de actieve deelname van de eigenaar. De IRS- publicatie 527 Residentieel huurobject geeft een overzicht van de belastingregels en wordt bijgewerkt wanneer regels of bepalingen veranderen.