Risicogebaseerde prijzen

Wat is een risicogebaseerde prijsstelling?

Op risico gebaseerde prijzen op de kredietmarkt verwijzen naar het aanbieden van verschillende rentetarieven en leenvoorwaarden aan verschillende consumenten op basis van hun kredietwaardigheid. Risicogebaseerde prijsstelling kijkt naar factoren die verband houden met het vermogen van de lener om de lening terug te betalen, namelijk de kredietscore van een consument, ongunstige kredietgeschiedenis (indien van toepassing), werkstatus, inkomen, deukniveau, activa, onderpand, de aanwezigheid van een medeondertekenaar, enzovoort. Het houdt geen rekening met factoren zoals ras, huidskleur, nationale afkomst, religie, geslacht, burgerlijke staat of leeftijd die niet is toegestaan ​​op basis van de Equal Credit Opportunity Act. In 2011 hebben de VS een nieuwe federale risicogebaseerde prijsregel ingevoerd die kredietverstrekkers verplicht om kredietnemers in bepaalde situaties een op risico gebaseerde prijsinformatie te verstrekken.

Risicogebaseerde prijsstelling kan ook bekend staan ​​als risicogebaseerde acceptatie.

Inzicht in op risico gebaseerde prijzen

Op risico gebaseerde prijsstelling werd in het verleden in de kredietmarkt gebruikt als een acceptatiemethode voor alle soorten kredietproducten.

Op risico gebaseerde prijsmethodes

Kredietverstrekkers passen hun risicogebaseerde prijsanalyse aan om specifieke parameters op te nemen voor kredietscores van kredietnemers, schuld / inkomen en andere belangrijke statistieken die worden gebruikt voor analyse van kredietgoedkeuring. Kredietverstrekkers in de sector zullen verschillende risicotoleranties en strategieën voor kredietrisicobeheer hebben. Deze strategieën kunnen de parameters en kredietnemersrisico’s dicteren die ze bereid zijn te nemen.

Bij risicogebaseerde prijzen bieden kredietverstrekkers kredietnemers voorwaarden op basis van kredietprofielkenmerken. Deze kenmerken worden geïdentificeerd in de leningsaanvraag van een kredietnemer en geanalyseerd door middel van op risico gebaseerde prijstechnologieën en acceptatieprocedures. Over het algemeen zullen kredietverstrekkers de risicogebaseerde analyse richten op de kredietscore en de schuld / inkomen van een kredietnemer. Kredietverstrekkers houden echter ook nauwlettend rekening met alle items op het kredietrapport van een lener, inclusief achterstallige vorderingen en eventuele ernstige nadelige items zoals faillissementen.

Op risico gebaseerde prijsmethodes stellen kredietverstrekkers in staat kredietprofielkenmerken te gebruiken om kredietnemers rentetarieven in rekening te brengen die variëren naargelang de kredietkwaliteit. Zo zullen niet alle leners voor een enkel product dezelfde rentevoet en kredietvoorwaarden ontvangen. Dit betekent dat een hoger risico leners die lijken minder kans om hun leningen terug te betalen volledig en op tijd wordt in rekening gebracht hogere tarieven van belang, terwijl een lager risico leners die lijken te hebben een grotere capaciteit om betalingen te doen hebben in rekening gebracht lagere rente.

Op risico gebaseerde prijsregel

Door de geschiedenis heen stond op risico gebaseerde prijsstelling bekend als een best practice met weinig regelgevende tussenkomst. In 2011 voerde de federale overheid echter een nieuwe risicogebaseerde prijsregel in die voorziet in meer openbaarmaking en transparantie van het kredietbeslissingsproces voor kredietnemers. Volgens de op risico gebaseerde prijsregel moet een financiële instelling die een lening of creditcard goedkeurt voor een lener met een hogere rente dan de meeste consumenten voor hetzelfde product in rekening brengen, de lener een op risico gebaseerde prijsinformatie verstrekken. Deze kennisgeving kan worden gedaan via mondelinge, schriftelijke of elektronische communicatie.

Het op risico gebaseerde prijsbericht legt de kredietnemer uit dat de rentevoet die hij ontving vergelijkbaar hoger was dan die van andere kredietnemers die voor het kredietproduct waren goedgekeurd, en geeft ook een beschrijving van de specifieke factoren die de kredietgever heeft gebruikt bij het bepalen van het hogere tarief. Indien nodig moet deze kennisgeving aan de lener worden gegeven voordat deze de kredietovereenkomst van het product ondertekent. Deze verordening heeft tot doel vooringenomenheid op de kredietmarkt, oneerlijke marktpraktijken onder kredietnemers te voorkomen, het veld en de toegang tot krediet te egaliseren en roofkrediet te vermijden.