Bijzondere werkgever
Wat is een bijzondere werkgever?
Een bijzondere werkgever is een werkgever die een werknemer in bruikleen ontvangt van een ander bedrijf, en die niet de oorspronkelijke werkgever van de werknemer is. Een bijzondere werkgever kan verantwoordelijk worden gehouden voor het handelen van de werknemer, en het bedrijf dat de werknemer uitleent, wordt over het algemeen niet verantwoordelijk gehouden, ondanks dat het de vaste werkgever is.
Belangrijkste leerpunten
- Een bijzondere werkgever is een werkgever die een werknemer in bruikleen krijgt van een ander bedrijf.
- Bij een verticale gezamenlijke tewerkstelling is een werknemer economisch afhankelijk van zijn beide werkgevers. Bij een horizontale gezamenlijke dienstbetrekking kan een werknemer in dienst zijn van twee afzonderlijke bedrijven die in een of andere vorm aan elkaar zijn gelieerd.
- Uitgeleende werknemers hebben dezelfde rechten en bescherming volgens de federale arbeidswetgeving als elke andere werknemer in de VS.
- De aansprakelijkheid van werknemers voor bijzondere arbeid moet in een contract worden gespecificeerd en moet aan bepaalde voorwaarden voldoen.
Inzicht in speciale werkgevers
Bedrijven kunnen andere bedrijven hun werknemers voor een bepaalde tijd laten lenen. Deze regeling staat bekend als een speciale werkgeversrelatie en wordt gereguleerd onder de regel van de geleende dienaar. Het bedrijf dat de werknemer uitleent aan de bijzondere werkgever wordt de algemene werkgever genoemd. De werknemer, ondanks het feit dat hij geen reguliere werkgever-werknemerrelatie heeft met de bijzondere werkgever, wordt geacht een stilzwijgende arbeidsovereenkomst te hebben.
Een werknemer die tewerkgesteld is onder een speciale arbeidsovereenkomst heeft dezelfde rechten en bescherming onder de federale arbeidswetten als elke andere werknemer in de VS. Als zodanig heeft het ministerie van Arbeid regels opgesteld met betrekking tot bijzondere bijzondere arbeid. Als er een bijzondere dienstbetrekking bestaat, zijn alle werkgevers, gezamenlijk en individueel, verantwoordelijk voor het naleven van de wetten. Een bijzondere arbeidsovereenkomst kan verticaal of horizontaal van aard zijn.
- Verticaal. Bij verticale gezamenlijke tewerkstelling levert de ene werkgever werknemers aan de andere, en de werknemer is economisch afhankelijk van beide. Een voorbeeld is een werknemer in dienst van een uitzendbureau en tewerkgesteld in een fabriek.
- Horizontaal. Bij horizontaal gezamenlijk dienstverband heeft de werknemer twee of meer werkgevers die aparte bedrijven zijn maar wel een relatie of band met elkaar hebben. Meestal voert de werknemer werkzaamheden uit voor elk bedrijf. Jim en Bob zijn bijvoorbeeld broers en hebben elk een restaurant. Of werknemers nu worden ingehuurd door Jim of Bob, ze werken meestal in beide restaurants.
Aansprakelijkheid voor bijzondere werkgevers
Om een bijzondere werkgever aansprakelijk te stellen voor schade of letsel opgelopen door een werknemer die is geleend van een algemene werkgever, moet aan drie regels worden voldaan.
- Er moet een expliciet of impliciet contract worden gesloten om de geleende werknemer in dienst te nemen, en de werknemer moet op de hoogte zijn van de contractdetails.
- Het werk dat wordt gedaan, is het werk dat de speciale werkgever doorgaans doet.
- De bijzondere werkgever controleert de details van het werk dat de uitgeleende werknemer doet.
Om ervoor te zorgen dat de bijzondere werkgever niet aansprakelijk wordt gesteld, zou een overeenkomst tussen de algemene werkgever en de bijzondere werkgever moeten aangeven dat de algemene werkgever een verzekering zou bieden aan de werknemer die wordt geleend.
De algemene werkgever zou bijvoorbeeld de dekking van de werknemerscompensatie moeten uitbreiden. De verzekeraar van de algemene werkgever zal de bijzondere werkgever aansprakelijk stellen voor de handelingen van de werknemer in bruikleen, tenzij er een uitsluitingsaanvraag was die de dekking uitbreidde naar de bijzondere werkgever.
Aannemingsbedrijven worden vaak geassocieerd met geleende werknemersovereenkomsten, omdat ze fungeren als tussenpersoon tussen werknemers en bedrijven die werk willen laten doen.