Zelfregulerende organisatie – SRO-definitie
Wat is een zelfregulerende organisatie (SRO)?
Een zelfregulerende organisatie (SRO) is een entiteit zoals een niet-gouvernementele organisatie, die de bevoegdheid heeft om zelfstandig zelfstandige branche- en beroepsregels en -normen te creëren en af te dwingen. In het geval van financiële SRO’s, zoals een effectenbeurs, is de prioriteit om beleggers te beschermen door regels, voorschriften en procedures vast te stellen die ethiek, gelijkheid en professionaliteit bevorderen.
Belangrijkste leerpunten
- Een zelfregulerende organisatie (SRO) is een organisatie die de bevoegdheid heeft om op eigen kracht industriestandaarden en -voorschriften vast te stellen.
- Hoewel SRO’s privébezit kunnen zijn, kan de overheid nog steeds hun bredere beleid dicteren.
- Industrieën kunnen samenwerken en hun eigen SRO’s starten, waardoor ze hun concurrentievermogen en veiligheid kunnen behouden als er een gebrek aan overheidstoezicht is.
SRO’s begrijpen
Hoewel SRO’s particuliere organisaties zijn, zijn ze tot op zekere hoogte nog steeds onderworpen aan door de overheid opgelegde regelgeving. De overheid delegeert echter sommige aspecten van het bedrijfstoezicht aan zelfregulerende organisaties.
Alle toepasselijke wetten of overheidsvoorschriften zijn van toepassing en krijgen voorrang, terwijl de wetten van de SRO aanvullend worden.
Omdat de SRO enige regelgevende invloed heeft op een branche of beroep, kan het vaak dienen als waakhond om fraude of onprofessionele praktijken te voorkomen. Het vermogen van een SRO om regelgevend gezag uit te oefenen, vloeit niet voort uit een machtiging van de overheid.
In plaats daarvan bereiken SRO’s vaak controle via interne mechanismen die de stroom van bedrijfsactiviteiten reguleren. De autoriteit kan ook afkomstig zijn van een externe overeenkomst tussen soortgelijke bedrijven. Het doel van deze organisaties is om van binnenuit te regeren en banden met het bestuur van een land te vermijden.
Autoriteit van zelfregulerende organisaties
Zodra de zelfregulerende organisatie voorschriften en bepalingen heeft vastgesteld om de activiteit te sturen, zijn die regels bindend. Het niet handelen binnen de gegeven voorschriften kan consequenties hebben, en een bedrijf moet die regels begrijpen wanneer het overweegt om zich aan te sluiten bij de SRO.
Verder kan de SRO normen stellen waaraan een professional of bedrijf moet voldoen om lid te worden, zoals een specifieke opleiding hebben of werken op een manier die door de branche als ethisch wordt beschouwd.
Een aanvullende functie van de SRO is het opleiden van investeerders in gepaste zakelijke praktijken. De SRO zal informatie verstrekken en input mogelijk maken over alle interessegebieden of zorgen, waaronder mogelijk fraude of andere onethische activiteiten van de sector. De SRO kan beleggers ook helpen begrijpen hoe hun beleggingen werken en adviseren over methoden om mogelijke risico’s in verband met de effectenindustrie te verminderen.
Voorbeelden van zelfregulerende organisaties zijn:
- De New York Stock Exchange (NYSE)
- De Financial Planning Association (FPA)
- Chicago Board of Trade (CBOT)
- Amerikaanse Raad van Levensverzekeraars (ACLI)
- Financial Industry Regulatory Authority, Inc. (FINRA)
- Fixed Income Clearing Corporation (FICC)
- Options Clearing Corporation (OCC)
- American Institute of Certified Public Accounts (AICPA)
Er kunnen ook zelfregulerende organisaties zijn die specifiek zijn voor het land dat ze bedienen, zoals de Investment Industry Regulatory Organization of Canada (IIROC) en de Association of Mutual Funds in India (AMFI). Sommige industrieën kunnen ook SRO’s opzetten, met als voorbeelden de American Bar Association en het Institute of Nuclear Power Operations (INPO).
Voorbeeld uit de echte wereld: FINRA
De Financial Industry Regulatory Authority (FINRA) heeft bijvoorbeeld de bevoegdheid om effectenhandelaren te licentiëren. Hun bevoegdheid omvat de mogelijkheid om dealers en geassocieerde firma’s te controleren en om naleving van de huidige normen te verzekeren. Het doel is om ethische praktijken in de sector te bevorderen en de transparantie binnen de sector te verbeteren.
FINRA houdt ook toezicht op arbitrage tussen investeerders, makelaars en andere betrokken partijen. Dit toezicht biedt een standaard om verschillende geschillen aan te pakken, hoewel het ook de acties beperkt die een bedrijf buiten het systeem kan ondernemen. FINRA is geen overheidsorganisatie. In plaats daarvan is het een particuliere organisatie die wordt bevolkt door lidfirma’s die bestaan uit financiële instellingen, zoals broker-dealers en financiële professionals.
De regels en voorschriften die door FINRA worden gepromoot en gehandhaafd, vallen dus onder de auspiciën van een zelfregulerend kader. Overheidswetten of mandaten vallen onder de controle van de Securities and Exchange Commission (SEC). De wetten van het federale of deelstaatniveau hebben voorrang op alle FINRA-specifieke voorschriften.