Staatsgarantiefonds
Wat is een staatsgarantiefonds?
Een staatsgarantiefonds wordt beheerd door een Amerikaanse staat om polishouders te beschermen in het geval dat een verzekeringsmaatschappij in gebreke blijft bij het betalen van uitkeringen of insolvent wordt. Het fonds beschermt alleen begunstigden van verzekeringsmaatschappijen die een vergunning hebben om verzekeringsproducten in die staat te verkopen.
Belangrijkste leerpunten
- Staatsgarantiefondsen garanderen de betaling van polishouders als de verzekeringsmaatschappij in gebreke blijft.
- Het fonds dekt alleen begunstigden van verzekeringsmaatschappijen waarvan de verzekeraar een vergunning heeft om producten in die staat te verkopen.
- Veel staten hebben garantiewetten waarbij verzekeraars moeten deelnemen aan het garantiefonds van een staat als ze een vergunning hebben om in die staat zaken te doen.
Hoe een staatsgarantiefonds werkt
Staatsgarantiefondsen bestaan in alle 50 staten, Puerto Rico en Washington DC. De meeste staten hebben aparte fondsen voor eigendoms- / ongevallenverzekeringen en levens- / ziektekostenverzekeringen. Deze staatsgarantiefondsen fungeren als een vorm van verzekering voor verzekeringen en worden gefinancierd door verzekeringsmaatschappijen die verzekeringen in een bepaalde staat verkopen. Het bedrag van de financiering dat een verzekeringsmaatschappij moet betalen, is een percentage, variërend van 1% tot 2% van het nettobedrag van de verzekering die het in een bepaalde staat verkoopt.
Om insolventie aan te pakken, hebben veel staten een garantiewet aangenomen op basis van een modelwet die is opgesteld door de National Association of Insurance Commissioners (NAIC). Sommige staten hebben de modelact letterlijk overgenomen, maar de meeste hebben een gewijzigde versie aangenomen. Als onderdeel van deze wetten moeten verzekeraars deelnemen aan het garantiefonds van een staat als ze een vergunning hebben om zaken te doen in die staat. Een verzekeraar met een vergunning in alle 50 staten moet deelnemen in een fonds in elk van die staten.
Alleen erkende verzekeraars moeten de staatsgarantiewetten naleven. Verzekeraars zonder vergunning (zoals herverzekeraars ) zijn dat niet. Dus als een bedrijf is verzekerd door een niet-erkende verzekeraar die insolvent is verklaard, is er geen mechanisme om onbetaalde claims te verhalen op uw staatsgarantiefonds.
Sommige staten eisen van werkgevers dat zij de compensatieverplichtingen van hun werknemers zelf verzekeren om deel te nemen aan een garantiefonds voor zelfverzekerde werkgevers. Het fonds keert voordelen uit aan werknemers als hun werkgevers niet in staat zijn om te betalen als gevolg van faillissement of insolventie.
Speciale overwegingen
Sommige staten hebben in de jaren veertig garantiefondsen ingevoerd, maar de meeste ontstonden in de jaren zestig en zeventig toen het aantal insolventies van verzekeraars begon toe te nemen. Aanvankelijk hielden staten één fonds aan om één bedrijfstak te dekken, zoals arbeidsongevallen of persoonlijke autoverzekeringen, en de verzekeringsmaatschappijen waren zelf relatief klein. Velen schreven één branche in één staat. Als een verzekeraar failliet ging, had dit gevolgen voor een beperkt aantal polishouders en één staatsfonds.
Tegenwoordig hebben veel staten verschillende garantiefondsen. Een staat zou bijvoorbeeld afzonderlijke fondsen kunnen exploiteren voor autoverzekeringen, arbeidsongevallen en andere lijnen. Bovendien zijn verzekeringsmaatschappijen complexer dan 40 of 50 jaar geleden. De meeste bieden een verscheidenheid aan dekkingen in meerdere staten, sommige in vrijwel alle staten, wat betekent dat een insolventie tegenwoordig veel polishouders in het hele land kan treffen en garantiefondsen in meerdere staten met zich meebrengt.