Stealth-belastingen

Wat zijn stealth-belastingen?

Stealth-belastingen zijn een soort belastingheffing. Het bepalende kenmerk van een stealth-belasting is dat de formele belastingbetaler de kosten van de belasting doorberekent aan anderen via hogere uitgaven of lagere betalingen, en de uiteindelijke betaler van de belasting is zich er niet van bewust dat zij de last dragen.

Overheden gebruiken heimelijke belastingen om de inkomsten te verhogen zonder de woede van de belastingbetalers te verhogen. Stealth-belastingen vloeien soms voort uit overheidsvoorschriften die niet rechtstreeks tot belastinginkomsten leiden, maar de kosten van zakendoen verhogen.

Stealth-belastingen begrijpen

Stealth-belastingen zijn vaak ingebouwd in productprijzen, waardoor consumenten zich niet bewust zijn van hoeveel belasting ze betalen. Hoewel persoonlijke inkomstenbelastingen en onroerendgoedbelasting zichtbaar zijn, zijn stealth-belastingen dat in mindere mate en daarom wordt er minder aandacht aan besteed.

Overheden vinden stealth-belastingen gemakkelijker te innen dan andere soorten belastingen, omdat ze worden opgelegd op het verkooppunt en niet afhankelijk zijn van het inkomensniveau van een belastingbetaler. Stealth-belastingen kunnen ook verwijzen naar het verwijderen van bestaande belastingvoordelen.

De meest voorkomende stealth-belasting is de omzetbelasting. Een omzetbelasting is een inkomstenbelasting die door de overheid wordt geheven over bedrijfswinsten. De overheid heft de belasting op het bedrijf in plaats van op particulieren. Het bedrijf betaalt de belasting en geeft de kosten door aan anderen. Een stealth-belasting kan worden betaald door aandeelhouders in de vorm van lagere opbrengsten, door werknemers in de vorm van lagere lonen en secundaire arbeidsvoorwaarden, of door klanten in de vorm van hogere prijzen.

De overheid brengt het bedrijf de belasting in rekening. Omdat het bedrijf echter fungeert als een doorgeefluik om de economische activiteit te organiseren en de resulterende inkomsten te verdelen, valt de last feitelijk op een andere partij dan het bedrijf zelf.

Stealth-belastingen kunnen variëren, afhankelijk van het soort belasting, specifieke belastingbepalingen en het vermogen van verschillende partijen om de belasting te ontwijken of naar anderen te verschuiven. Stealth-belastingen kunnen per rechtsgebied verschillen en overlappen elkaar vaak, bijvoorbeeld wanneer staten, provincies en gemeenten elk hun eigen belastingen heffen. Stealth-belastingen worden meestal geheven tegen een of andere zakelijke entiteit of organisatie die is gevestigd om de belasting aan iemand anders door te geven. Ze kunnen de vorm aannemen van bedrijfsinkomstenbelastingen, verkoopbelastingen, onroerendgoedbelasting, vergoedingen, toeslagen, zakelijke licentiekosten en vergunningskosten, enz.

Stealth-belastingen kunnen plaatsvinden zonder dat er formele belasting aan de overheid wordt betaald. Dit komt doordat overheden bedrijven regels opleggen die kosten met zich meebrengen. Deze nalevingskosten zijn vergelijkbaar met een stealth-belasting, in die zin dat de kosten worden doorberekend aan aandeelhouders, zakelijke tegenpartijen of klanten als kosten om zaken te doen.

Een gezondheidsautoriteit van de overheid kan bijvoorbeeld eisen dat de werknemers van een restaurant wegwerphandschoenen dragen. Dit zou een soort regelgevende stealth-belasting zijn. Het restaurant zou de kosten van de handschoenen kunnen doorberekenen aan klanten door meer in rekening te brengen voor maaltijden, of aan het personeel door de lonen te verlagen. Als alternatief zou het prijzen en lonen hetzelfde kunnen houden en de kosten zelf kunnen absorberen, wat resulteert in lagere winsten voor de eigenaren of aandeelhouders. In ieder geval zijn de uiteindelijke belastingbetalers zich er vaak niet van bewust dat ze de kosten van het overheidsmandaat dragen, waardoor het een heimelijke belasting wordt.