Stuckholder
Wat is een vastloper?
Een vastzittende houder is iemand die niet in staat is een aandeel te verkopen, in het bijzonder een die waarde verliest omdat de Amerikaanse Securities Exchange Commission (SEC) de handel in dat aandeel heeft opgeschort.
Belangrijkste leerpunten
- Een vastzittende houder is een belegger die niet in staat is een aandeel te verkopen, met name een die waarde verliest omdat de Amerikaanse Securities Exchange Commission (SEC) de handel in dat aandeel heeft opgeschort.
- De term stuckholder is een samenvoeging van de woorden “stuck” en “stockholder.”
- De SEC kan de handel in een aandeel tot 10 werkdagen opschorten als hij van mening is dat een opschorting in het beste belang is van investeerders of het publiek, en iedereen die dat aandeel gedurende die tijd aanhoudt, is een vastzittende houder.
Inzicht in Stuckholders
Stuckholder, een samenvoeging van de woorden “stuck” en “stockholder”, verwijst naar een investeerder die tijdelijk niet in staat is om een positie in een aandeel te liquideren als gevolg van een actie van de SEC.
De SEC kan de handel in een aandeel tot 10 werkdagen opschorten als ze van mening is dat een opschorting in het beste belang is van investeerders of het publiek. Gedurende die tijd is iedereen die dat aandeel aanhoudt, een vastloper. Als een bedrijf achterloopt in zijn deponeringen, onjuiste informatie publiceert over zijn huidige financiële toestand of recente transacties, of pogingen doet om de markt te manipuleren, kan het een schorsing krijgen, die de SEC zonder waarschuwing kan uitvaardigen.
Als het betreffende aandeel op een beurs wordt verhandeld, wordt de handel automatisch hervat aan het einde van de opschorting. Als het daarentegen over-the-counter (OTC) handelt, moet een broker-dealer ervoor zorgen dat het bedrijf voldoet aan de indieningsregels voordat het aandeel noteert.
Een schorsing is een zwarte vlek op een aandeel en de prijs zal vrijwel zeker dalen zodra de handel wordt hervat en vastzittende houders weer vrij zijn om hun posities te verkopen.
Het verschil tussen een onderbreking of vertraging en een opschorting
Effectenbeurzen hebben de bevoegdheid om de handel in een aandeel tijdelijk stop te zetten, halverwege de handelsdag, of aan het begin van de handelsdag uit te stellen. In tegenstelling tot schorsingen, die twee weken kunnen duren, duren onderbrekingen en vertragingen meestal minder dan een uur.
Er zijn zowel regelgevende als niet-regelgevende redenen waarom een effectenbeurs de handel in een aandeel kan stopzetten of vertragen. De meest voorkomende regelgevende stop is een “nieuws in afwachting” stop, wat gebeurt wanneer de beurs de handel op een aandeel pauzeert terwijl het bedrijf investeerders op de hoogte brengt van nieuws dat de prijs van het aandeel kan veranderen.
Door de stopzetting kunnen beleggers de impact van het nieuws bepalen voordat ze beslissen of ze hun posities moeten inkopen of liquideren. Een beurs kan een reglementaire stopzetting opleggen terwijl het bepaalt of de aandelen nog steeds voldoen aan de criteria van de beurs.
Sommige beurzen leggen een niet-regelgevende stop op een aandeel wanneer er een groot verschil is tussen het aantal lopende koop- en verkooporders op het aandeel.
Omdat stopzettingen en vertragingen niet noodzakelijk een slechte weerslag hebben op de aandelen, en dus niet noodzakelijkerwijs een koersdaling voorspellen, zijn beleggers die gestopte of vertraagde aandelen houden niet goed vast.