Verdachte activiteitenrapport (SAR)

Wat is een verdacht activiteitenrapport (SAR)?

Een verdachte activiteitenrapport (SAR) is een hulpmiddel dat wordt verstrekt onder de  Bank Secrecy Act (BSA)  van 1970 voor het bewaken van verdachte activiteiten die normaal niet zouden worden gemarkeerd onder andere rapporten (zoals het valutatransactierapport). De SAR werd in 1996 het standaardformulier om verdachte activiteiten te melden.

SAR’s kunnen vrijwel elke activiteit omvatten die buitengewoon is. Een activiteit kan in de SAR worden opgenomen als de activiteit aanleiding geeft tot het vermoeden dat de rekeninghouder iets probeert te verbergen of een illegale transactie doet.

Inzicht in Suspicious Activity Report (SAR)

De SAR wordt ingediend door de financiële instelling die verdachte activiteiten op een rekening waarneemt. De melding wordt ingediend bij het Financial Crimes Enforcement Network, of FinCEN, die het incident vervolgens zal onderzoeken. FinCEN is een divisie van de Amerikaanse schatkist.

De financiële instelling heeft de verantwoordelijkheid om binnen 30 dagen een rapport in te dienen over elke accountactiviteit die zij als verdacht of ongewoon beschouwt. Een uitstel van maximaal 60 dagen kan worden verkregen, indien nodig om meer bewijsmateriaal te verzamelen. De instelling heeft geen bewijs nodig dat er een misdrijf heeft plaatsgevonden. De klant wordt niet op de hoogte gebracht dat er een SAR is ingediend met betrekking tot zijn account.

SAR’s maken deel uit van de antiwitwasstatuten en -regelgeving van de Verenigde Staten, die sinds 2001 veel strenger zijn geworden. De Patriot Act heeft de SAR-vereisten aanzienlijk uitgebreid als onderdeel van een poging om mondiaal en binnenlands terrorisme te bestrijden. Het doel van de SAR en het daaruit voortvloeiende onderzoek is om klanten te identificeren die betrokken zijn bij het witwassen van geld, fraude of financiering van terrorisme. De klant krijgt niet te horen dat er aangifte wordt gedaan.

Openbaarmaking aan de klant, of het niet indienen van een SAR, kan leiden tot zeer zware straffen voor zowel individuen als instellingen. SAR’s stellen rechtshandhaving in staat patronen en trends in georganiseerde en persoonlijke financiële misdrijven te detecteren. Op deze manier kunnen ze anticiperen op crimineel en frauduleus gedrag en dit tegengaan voordat het escaleert. De vereisten onder de antiwitwasstatuten werden opnieuw aanzienlijk uitgebreid, met ingang van 1 januari 2021, met de inwerkingtreding van de antiwitwaswet van 2020.

In de Verenigde Staten moeten financiële instellingen een SAR indienen als ze vermoeden dat een werknemer of klant zich bezighoudt met handel met voorkennis. Een SAR is ook. vereist als een financiële instelling bewijs detecteert van computerhacking of van een consument die een gelddienstenbedrijf zonder vergunning exploiteert. SAR-aanmeldingen moeten vijf jaar na de datum van indiening worden bewaard.

Voorbeeld van een verdacht activiteitenrapport (SAR)

Albert is bijvoorbeeld rekeninghouder bij XYZ Financial Institution. Albert is al bijna vijf jaar klant en heeft een gevestigde accountgeschiedenis en zeer voorspelbare transacties. Elke maand stort hij $ 15.000 op de rekening en koopt een indexfonds. Op een dag begint hij wekelijkse overschrijvingen van $ 9.000 op de rekening te ontvangen. Bijna net zo snel als het geld op de rekening komt, vertrekt het weer. Dit is buitengewoon voor de rekening van Albert en de gebruikelijke activiteit. De financiële instelling kan dit als verdachte activiteit beschouwen en kan een verdacht activiteitenrapport indienen.