Systematische bemonstering
Wat is systematische bemonstering?
Systematische steekproef is een soort van waarschijnlijkheid bemonstering werkwijze waarbij monster leden van een grotere populatie worden gekozen volgens een willekeurig beginpunt maar met vaste, periodieke interval. Dit interval, het steekproefinterval genoemd, wordt berekend door de populatiegrootte te delen door de gewenste steekproefomvang. Ondanks dat de steekproefpopulatie van tevoren is geselecteerd, wordt systematische steekproeven nog steeds als willekeurig beschouwd als het periodieke interval van tevoren wordt bepaald en het startpunt willekeurig is.
Belangrijkste leerpunten
- Systematische steekproeftrekking is een kanssteekproefmethode waarbij een aselecte steekproef, met een vast periodiek interval, wordt geselecteerd uit een grotere populatie.
- Het vaste periodieke interval, het steekproefinterval genoemd, wordt berekend door de populatiegrootte te delen door de gewenste steekproefomvang.
- Andere voordelen van deze methodologie zijn het elimineren van het fenomeen van geclusterde selectie en een lage kans op besmetting van gegevens.
- Nadelen zijn onder meer over- of ondervertegenwoordiging van bepaalde patronen en een groter risico op gegevensmanipulatie.
Systematische steekproeven begrijpen
Omdat eenvoudige willekeurige steekproeven van een populatie inefficiënt en tijdrovend kunnen zijn, wenden statistici zich tot andere methoden, zoals systematische steekproeven. Het kiezen van een steekproefomvang door middel van een systematische aanpak is snel mogelijk. Zodra een vast startpunt is geïdentificeerd, wordt een constant interval geselecteerd om de selectie van de deelnemer te vergemakkelijken.
Systematische steekproeven hebben de voorkeur boven eenvoudige willekeurige steekproeven wanneer er een laag risico op gegevensmanipulatie is. Als een dergelijk risico groot is wanneer een onderzoeker de intervallengte kan manipuleren om de gewenste resultaten te verkrijgen, is een eenvoudige willekeurige steekproeftechniek geschikter.
populaties, tenzij er een onevenredig willekeurig kenmerk bestaat bij elke ” n- de” gegevenssteekproef (wat onwaarschijnlijk is). Met andere woorden, een populatie moet een natuurlijke mate van willekeur vertonen langs de gekozen statistiek. Als de populatie een soort gestandaardiseerd patroon heeft, is het risico van het per ongeluk kiezen van zeer veelvoorkomende gevallen groter.
Bij systematische steekproeven moet, net als bij andere steekproefmethoden, een doelpopulatie worden geselecteerd voordat deelnemers worden geselecteerd. Een populatie kan worden geïdentificeerd op basis van een willekeurig aantal gewenste kenmerken die passen bij het doel van het onderzoek dat wordt uitgevoerd. Enkele selectiecriteria kunnen leeftijd, geslacht, ras, locatie, opleidingsniveau en / of beroep zijn.
Er zijn verschillende methoden om een populatie te bemonsteren voor statistische gevolgtrekking; systematische steekproeven zijn een vorm van willekeurige steekproeven.
Voorbeelden van systematische steekproeven
Stel, als hypothetisch voorbeeld van systematische steekproeven, dat in een populatie van 10.000 mensen een statisticus elke 100ste persoon selecteert voor steekproeven. De bemonsteringsintervallen kunnen ook systematisch zijn, zoals het kiezen van een nieuw monster om uit te trekken om de 12 uur.
Als een ander voorbeeld: als u een willekeurige groep van 1.000 mensen uit een populatie van 50.000 wilt selecteren met behulp van systematische steekproeven, moeten alle potentiële deelnemers in een lijst worden geplaatst en moet er een startpunt worden geselecteerd. Zodra de lijst is gevormd, wordt elke 50e persoon op de lijst (beginnend met de telling op het geselecteerde startpunt) als deelnemer gekozen, aangezien 50.000 / 1.000 = 50.
Als het geselecteerde startpunt bijvoorbeeld 20 was, zou de 70ste persoon op de lijst worden gekozen, gevolgd door de 120ste, enzovoort. Zodra het einde van de lijst is bereikt en als er extra deelnemers nodig zijn, gaat de telling door naar het begin van de lijst om de telling te beëindigen.
Systematische bemonstering vs. Clusterbemonstering
Systematische steekproeven en clustersteekproeven verschillen in de manier waarop ze steekproefpunten uit de populatie in de steekproef halen. Cluster-steekproeven splitsen de populatie op in clusters, terwijl systematische steekproeven vaste intervallen van de grotere populatie gebruiken om de steekproef te maken.
Systematische steekproeven selecteren een willekeurig startpunt uit de populatie, en vervolgens wordt een steekproef genomen uit vaste intervallen van de populatie, afhankelijk van de grootte. Clusterbemonstering verdeelt de populatie in clusters en neemt vervolgens een eenvoudige willekeurige steekproef uit elk cluster.
Clusterbemonstering wordt als minder nauwkeurig beschouwd dan andere bemonsteringsmethoden. Het kan echter kosten besparen op het verkrijgen van een monster. Clusterbemonstering is een tweestaps bemonsteringsprocedure. Het kan worden gebruikt wanneer het invullen van een lijst van de hele populatie moeilijk is. Het kan bijvoorbeeld moeilijk zijn om de volledige populatie van de klanten van een supermarkt samen te stellen om te interviewen.
Een persoon zou echter een willekeurige subset van winkels kunnen creëren, wat de eerste stap in het proces is. De tweede stap is het interviewen van een willekeurige steekproef van de klanten van die winkels. Dit is een eenvoudig handmatig proces dat tijd en geld kan besparen.
Beperkingen van systematische bemonstering
Een risico waarmee statistici rekening moeten houden bij het uitvoeren van systematische steekproeven, is hoe de lijst die wordt gebruikt met het steekproefinterval is georganiseerd. Als de populatie op de lijst is georganiseerd in een cyclisch patroon dat overeenkomt met het steekproefinterval, kan de geselecteerde steekproef vertekend zijn.
Bijvoorbeeld, een bedrijf human resources afdeling wil een steekproef van medewerkers halen en vragen hoe ze zich voelen over het bedrijfsbeleid. De medewerkers zijn gegroepeerd in teams van 20, waarbij elk team wordt geleid door een manager. Als de lijst die wordt gebruikt om de steekproefomvang te kiezen, is georganiseerd met teams die bij elkaar zijn gegroepeerd, riskeert de statisticus alleen managers (of helemaal geen managers) te kiezen, afhankelijk van het steekproefinterval.
Veel Gestelde Vragen
Wat zijn de voordelen van systematische steekproeven?
Systematische bemonstering is te eenvoudig uit te voeren en gemakkelijk te begrijpen, en daarom wordt het over het algemeen geprefereerd door onderzoekers. De centrale veronderstelling, dat de resultaten de meerderheid van de normale populaties vertegenwoordigen, garandeert dat de hele populatie gelijkmatig wordt bemonsterd. Ook biedt systematische bemonstering een grotere mate van controle in vergelijking met andere bemonsteringsmethoden vanwege het proces. Systematische steekproeven hebben ook een lage risicofactor omdat de kans klein is dat de gegevens besmet kunnen raken.
Wat zijn de nadelen van systematische steekproeven?
Het grootste nadeel van systematische steekproeven is dat de omvang van de populatie nodig is. Zonder het specifieke aantal deelnemers in een populatie te kennen, werkt systematische steekproeven niet goed. Als een statisticus bijvoorbeeld de leeftijd van daklozen in een bepaalde regio wil onderzoeken, maar niet nauwkeurig kan achterhalen hoeveel daklozen er zijn, dan hebben ze geen populatiegrootte of een uitgangspunt. Een ander nadeel is dat de populatie een natuurlijke mate van willekeur moet vertonen, anders wordt het risico op het kiezen van vergelijkbare gevallen groter, waardoor het doel van de steekproef teniet wordt gedaan.
Hoe verschillen cluster- en systematische bemonstering?
Clusterbemonstering en systematische bemonstering verschillen in de manier waarop ze bemonsteringspunten trekken uit de populatie die in de steekproef is opgenomen. Clusterbemonstering verdeelt de populatie in clusters en neemt vervolgens een eenvoudige willekeurige steekproef uit elk cluster. Systematische steekproeven selecteren een willekeurig startpunt uit de populatie, en vervolgens wordt een steekproef genomen uit vaste intervallen van de populatie, afhankelijk van de grootte. Clusterbemonstering is vatbaar voor een grotere steekproeffout dan systematische bemonstering, hoewel het een goedkoper proces kan zijn.