TARP Bonussen
Wat zijn TARP-bonussen?
Een TARP-bonus verwijst (op een negatieve manier) naar de bonussen die worden uitbetaald aan leidinggevenden en handelaren in investeringsbanken die betrokken waren bij de Troubled Asset Relief Program (TARP) gebruikte belastinggeld, dat was ontworpen om onrustige activa op de balansen van banken en financiële bedrijven te kopen.
De TARP-fondsen werden gebruikt om enkele van de grootste Amerikaanse financiële instellingen te steunen of te redden in een poging te voorkomen dat het Amerikaanse financiële systeem instort en het land in een depressie terechtkomt. In het kader van het TARP-programma werd meer dan $ 442 miljard uitbetaald aan banken en beleggingsondernemingen. TARP-bonussen waren de bonussen die aan handelaren, leidinggevenden en werknemers binnen de financiële sector werden uitbetaald ondanks dat hun firma’s TARP-gelden ontvingen. Meer dan 4.500 werknemers ontvingen door TARP-ontvangers minstens $ 1 miljoen aan bonussen.
Belangrijkste leerpunten
- TARP-bonussen waren bonussen die aan bankmedewerkers werden betaald uit geld dat was verstrekt om de banken te redden tijdens de financiële crisis van 2008.
- De TARP-fondsen werden gebruikt om enkele van de grootste Amerikaanse financiële instellingen te redden om een depressie en financiële ineenstorting te voorkomen.
- Van de negen vroege ontvangers van TARP-geld, kregen meer dan 4.500 werknemers ten minste $ 1 miljoen aan bonussen uitbetaald door hun werkgever.
Inzicht in TARP-bonussen
TARP-bonussen waren bonussen die door banken aan hun werknemers werden uitgekeerd ondanks het feit dat zij financiële steun van de overheid van TARP ontvingen. Sommige banken hadden miljarden dollars aan slechte leningen verdiend, waarvan sommige onethische subprime-hypotheken waren. Toen de huizen- en aandelenmarkten in 2008 instortten, dreigden enkele van de grootste banken in de VS failliet te gaan.
In oktober 2008 ondertekende de toenmalige president George W. Bush de Emergency Economic Stabilization Act (EESA), waarmee het Troubled Asset Relief Program (TARP) werd gecreëerd. In het kader van het programma kreeg het Amerikaanse ministerie van Financiën toestemming om belastinggeld te gebruiken om onrustige activa binnen de financiële sector te kopen en te garanderen. Het algemene doel was om financiële stabiliteit te bieden en te helpen voorkomen dat grote banken en beleggingsondernemingen failliet gingen.
Het TARP-programma was destijds zeer controversieel. Niets doen had echter kunnen leiden tot het falen van verschillende grote banken, wat de VS waarschijnlijk in een depressie zou hebben gestort. TARP had oorspronkelijk toestemming om $ 700 miljard uit te geven, maar in plaats daarvan werd $ 442 miljard uitgegeven.
Negen van de TARP-ontvangers uit de financiële sector waren:
- Bank of America Corporation
- Bank of New York Mellon
- Citigroup, Inc.
- Goldman Sachs Group
- JP Morgan Chase & Co.
- Merrill Lynch – later overgenomen door Bank of America
- Morgan Stanley
- State Street Corp.
- Wells Fargo & Co.
Meer dan 800 werknemers van de negen ontvangers van TARP-geld die hierboven zijn vermeld, ontvingen een bonus van meer dan $ 3 miljoen voor hun prestaties in 2008. Drie van de financiële instellingen – Wells Fargo, Merrill Lynch en Citigroup – verloren geld, wat betekent dat ze een negatieve verdiensten.
Kritiek op TARP-bonussen
Het Amerikaanse publiek reageerde slecht op het nieuws dat de TARP-bonussen waren uitbetaald. De publieke opinie over TARP was verdeeld, en velen hielden de banken verantwoordelijk voor de financiële crisis en hun behoefte om gered te worden. Het idee dat bankmedewerkers, die veel meer inkomen verdienden dan het gemiddelde Amerikaanse gezin, bonussen kregen in een periode waarin hun instellingen werden gered door de Amerikaanse belastingbetaler, voegde zout aan de wond toe.
Het tegenargument van de banken was dat ze competitieve bonussen moesten betalen om talent te behouden en dat de bankiers hun bonussen hadden verdiend. Critici beweerden echter dat de reddingsoperatie zelf het bewijs was dat deze werknemers niet kwalificeerden als “talent” en geen bonussen hadden verdiend.
De toenmalige president Barack Obama en de toenmalige procureur-generaal van de staat New York, Andrew Cuomo, keurden de bonussen ook af en zeiden dat in het openbaar.45 Het congres heeft stappen ondernomen om wetgeving goed te keuren die deze bonussen zwaar belast, maar terwijl de banken de reddingsleningen terugbetaalden, wendde de aandacht zich af van de bonussen.
In een interview met de New York Times in 2013 zei Henry M. Paulson Jr., die tijdens de reddingsoperaties minister van Financiën was geweest en de persoon die verantwoordelijk was voor het beheer van TARP, dat de banken achteraf hadden moeten begrijpen dat de bonussen zou impopulair zijn en dat hij teleurgesteld was over de manier waarop de banken ze aan werknemers hadden gegeven.