Fiscale differentiële kijk op het dividendbeleid

Wat is een fiscaal gedifferentieerde kijk op het dividendbeleid?

De differentiële belastingvisie van het dividendbeleid is de overtuiging dat aandeelhouders de voorkeur geven aan waardestijging van het eigen vermogen boven dividenden, omdat vermogenswinsten effectief worden belast tegen lagere tarieven dan dividenden wanneer de beleggingshorizon en andere factoren in aanmerking worden genomen. Bedrijven die dit standpunt aannemen, hebben over het algemeen lagere beoogde uitbetalingsratio’s, of een dividend-winstverhouding op de lange termijn, aangezien dividendbetalingen eerder worden vastgesteld dan variabel.

Opsplitsing van het belastingverschil over het dividendbeleid

De belastingdifferentiatie maakt deel uit van een debat over dividend versus aandelengroei dat oud maar nog steeds krachtig is. De betaling van dividenden aan aandeelhouders is terug te voeren op de oorsprong van moderne bedrijven. In de 16e eeuw verkochten zeilende kapiteins in Engeland en Nederland aandelen van hun aanstaande reis aan investeerders. Aan het einde van de reis zou al het kapitaal dat met handel of plundering werd verdiend, onder de investeerders worden verdeeld en de onderneming zou worden gesloten. Uiteindelijk werd het efficiënter om een ​​doorlopende naamloze vennootschap op te richten, met aandelen die op beurzen werden verkocht en dividenden per aandeel werden toegewezen. Vóór de komst van rigoureuze bedrijfswinstenrapporten waren dividenden de meest betrouwbare manier om investeringen te kapitaliseren.

Met de groeiende bedrijven en beurzen kwam er echter een toename van de bedrijfsrapportage, waardoor het beter haalbaar werd om langetermijninvesteringen te volgen op basis van stijgende aandelenwaarde. Bovendien zijn dividenden gedurende een groot deel van de moderne financiële geschiedenis tegen een hoger tarief belast dan vermogenswinsten uit aandelenverkopen. In de Verenigde Staten worden dividenden en vermogenswinsten op lange termijn echter tegen hetzelfde tarief belast – 0%, 15% of 20% – afhankelijk van het totale inkomen.1

Belastingverschil is een verschil op de lange termijn

Ondanks het billijke belastingtarief worden dividenden elk jaar belast, terwijl vermogenswinsten pas worden belast als de aandelen zijn verkocht. Die tijdsfactor betekent dat de aandeleninvestering belastingvrij toeneemt en dus exponentieel sneller groeit. Voorstanders van eigen vermogen boven dividenden zeggen dus dat de belastingvoorkeur nog steeds geldt. Bovendien stellen zij dat bedrijven die uitgaan van een fiscaal gedifferentieerd standpunt, gefocust zijn op de waardestijging van aandelen en dus vaak meer middelen beschikbaar hebben voor groei en expansie dan bedrijven die zich alleen richten op het verhogen van hun dividend. Die groei verhoogt op zijn beurt de waarde van het aandeel.

Een tegenargument is dat dividenduitkeringen zeker zijn, terwijl de groei van het bedrijf onvoorspelbaar is. Dit is het zogenaamde “vogel in de hand” -argument. Voorstanders van dit standpunt merken ook op dat dividenduitkeringen de aandelenwaarde van een bedrijf daadwerkelijk kunnen verhogen, omdat de dividenden zelf aantrekkelijk zijn voor beleggers die op zoek zijn naar een regelmatig inkomen. Ten slotte is een derde argument dat dividenden geen invloed hebben op de aandelenwaarde. Ondanks decennia van onderzoek blijft de kwestie van dividenden versus eigen vermogen onopgelost.