De kosten van werkloosheid voor de economie
Werkloosheid wordt algemeen als ongewenst erkend. Dat is duidelijker dan ooit dankzij de Covid-19-pandemie, die in de eerste twee weken 10 miljoen Amerikanen werkloos maakte. De situatie is zo ernstig datde Coronavirus Aid, Relief, and Economic Security (CARES) Act de werkloosheidsuitkeringen heeft uitgebreid tot zelfstandigen en deeltijdwerkers viaPandemic Emergency Unemployment Assistance, die tot 39 weken aan uitkeringen biedt vanaf of na 27 januari 2020, en eindigend op of voor 31 december 2020.
Terwijl economen en academici overtuigende argumenten aanvoeren dat er een bepaald natuurlijk niveau van werkloosheid bestaat dat niet kan worden uitgewist, legt een hoge werkloosheid aanzienlijke kosten op voor het individu, de samenleving en het land. Erger nog, de meeste kosten zijn van de dead loss-variant, waarbij er geen compenserende voordelen zijn voor de kosten die iedereen moet dragen. Afhankelijk van hoe het wordt gemeten, staat het werkloosheidspercentage open voor interpretatie.
Belangrijkste leerpunten
- Werkloosheid heeft kosten voor een samenleving die meer zijn dan alleen financieel.
- Werklozen verliezen niet alleen inkomen, maar worden ook geconfronteerd met uitdagingen voor hun lichamelijke en geestelijke gezondheid.
- Maatschappelijke kosten van hoge werkloosheid zijn onder meer hogere criminaliteit en minder vrijwilligerswerk.
- Overheidskosten gaan verder dan de betaling van baten, maar gaan naar het verlies van de productie van werknemers, waardoor het bruto binnenlands product (bbp) afneemt.
Kosten voor het individu
De kosten van werkloosheid voor het individu zijn niet moeilijk voor te stellen. Wanneer iemand zijn baan verliest, heeft dat vaak een onmiddellijke impact op de levensstandaard van die persoon. Voorafgaand aan de Grote Recessie was de gemiddelde spaarquote in de VS naar nul gedaald (en soms lager), en er zijn anekdotische berichten dat de gemiddelde persoon slechts een paar weken verwijderd is van ernstige financiële problemen zonder een betaalde baan.
Zelfs voor degenen die in aanmerking komen voor een werkloosheidsuitkering en andere vormen van overheidssteun, is het vaak zo dat deze uitkeringen 50% of minder van hun reguliere inkomen vervangen. Dat betekent dat deze mensen veel minder consumeren dan normaal. De economische gevolgen kunnen echter verder reiken dan alleen minder consumptie. Veel mensen zullen in een mum van tijd overgaan tot pensioensparen, en het aftappen van dit spaargeld heeft gevolgen op de lange termijn.
Langdurige werkloosheid kan leiden tot een uitholling van vaardigheden, waardoor de economie in feite van anders nuttige talenten wordt beroofd. Tegelijkertijd kan de ervaring van werkloosheid (direct of indirect) de manier waarop werknemers plannen maken voor hun toekomst veranderen – langdurige werkloosheid kan leiden tot meer scepsis en pessimisme over de waarde van onderwijs en opleiding en ertoe leiden dat werknemers minder bereid zijn om te investeren in de voor sommige banen is een lange opleiding vereist. Evenzo kan het gebrek aan inkomen dat door werkloosheid wordt gecreëerd, gezinnen dwingen hun kinderen onderwijsmogelijkheden te ontzeggen en de economie van die toekomstige vaardigheden te beroven.
Last but not least zijn er nog andere kosten voor het individu. Studies hebben aangetoond dat langdurige werkloosheid de geestelijke gezondheid van werknemers schaadt en de lichamelijke gezondheid kan verslechteren en de levensduur kan verkorten.6
Kosten voor de samenleving
De sociale kosten van werkloosheid zijn moeilijk te berekenen, maar daarom niet minder reëel. Wanneer werkloosheid een alomtegenwoordig probleem wordt, is er vaak meer vraag naar protectionisme en strenge immigratiebeperkingen. Protectionisme kan niet alleen leiden tot verwoestende vergeldingsacties tussen landen, maar vermindering van de handel schaadt het economische welzijn van alle handelspartners.
Andere maatschappelijke kosten zijn onder meer hoe mensen met elkaar omgaan. Studies hebben aangetoond dat tijden van hoge werkloosheid vaak correleren met zowel minder vrijwilligerswerk als meer criminaliteit.9 Verhoogde criminaliteit is logisch, want bij gebrek aan een betaalde baan kunnen mensen zich tot criminaliteit wenden om in hun economische behoeften te voorzien. De achteruitgang van het vrijwilligerswerk heeft geen voor de hand liggende verklaring, maar kan misschien te maken hebben met de negatieve psychologische gevolgen van werkloosheid of misschien zelfs wrok jegens degenen die geen baan hebben.
De Coronavirus Aid, Relief, and Economic Security (CARES) Act heeft de werkloosheidsuitkeringen uitgebreid naar zelfstandigen en deeltijdwerkers.
Kosten voor het land
De economische kosten van werkloosheid zijn waarschijnlijk duidelijker wanneer ze door de lens van het nationale chequeboek worden bekeken. Werkloosheid leidt tot hogere betalingen van staats- en federale regeringen voor werkloosheidsuitkeringen, voedselhulp en Medicaid. In juli 2020 bedroegen de betalingen van deelstaat- en federale regeringen voor werkloosheidsuitkeringen in totaal $ 18,26 miljard. Tegelijkertijd heffen staats- en federale regeringen niet langer dezelfde inkomstenbelastingniveaus als voorheen – ze dwingen deze regeringen geld te lenen, waardoor de kosten en gevolgen van werkloosheid in de toekomst worden uitgesteld, of bezuinigen op andere uitgaven.
Werkloosheid is ook een gevaarlijke toestand voor de Amerikaanse economie. Bijna 70% van wat de Amerikaanse economie produceert, gaat naar persoonlijke consumptie en werkloze werknemers. Zelfs degenen die overheidssteun ontvangen, kunnen niet op eerdere niveaus uitgeven. De productie van die arbeiders verlaat de economie, waardoor het bruto binnenlands product (bbp) afneemt en het land afstand neemt van de efficiënte toewijzing van zijn middelen. Voor degenen die de theorievan Jean-Baptiste Say onderschrijven dat de productie van goederen zijn eigen vraag creëert, is dat een serieus probleem.
Het is ook vermeldenswaard dat bedrijven ook een prijs betalen voor hoge werkloosheid. Werkloosheidsuitkeringen worden grotendeels gefinancierd door belastingen die op bedrijven worden geheven. Wanneer de werkloosheid hoog is, zullen staten vaak proberen hun schatkist aan te vullen door hun belasting op bedrijven te verhogen – op contra-intuïtieve wijze ontmoedigen ze bedrijven om meer werknemers in dienst te nemen. Bedrijven hebben niet alleen minder vraag naar hun producten, maar het is ook duurder voor hen om werknemers te behouden of in dienst te nemen.
Het komt neer op
Overheden maken zich terecht zorgen over de gevolgen van inflatie, maar ook werkloosheid is een ernstig probleem. Afgezien van de sociale onrust en ontevredenheid die werkloosheid kan veroorzaken bij de kiezers, kan hoge werkloosheid een zichzelf bestendigende negatieve impact hebben op bedrijven en de economische gezondheid van het land.
Erger nog, sommige van de schadelijkere gevolgen van werkloosheid zijn zowel subtiel als zeer langdurig. Het vertrouwen van de consument en het bedrijfsleven is de sleutel tot economisch herstel, en werknemers moeten vertrouwen hebben in hun toekomst om te investeren in het ontwikkelen van de vaardigheden – en het opbouwen van de besparingen – die de economie nodig heeft om in de toekomst te groeien. De kosten van werkloosheid gaan veel verder dan de geaccumuleerde bedragen die als werkloosheidsverzekering worden uitgedeeld.