Thomas C. Schelling
Wie was Thomas C. Schelling?
Thomas C. Schelling was een econoom die samen met Robert J. Aumann de Nobelprijs voor de Herdenking van Economie 2005 won voor zijn onderzoek naar conflicten en samenwerking via speltheorie. Zijn onderzoek is gebruikt bij het oplossen van conflicten en het vermijden van oorlog. Veel van zijn onderzoeksinteresses hebben betrekking op nationale veiligheid, energie- en milieubeleid, en ethische kwesties in het openbaar beleid en het bedrijfsleven. Schelling stierf op 13 december 2016.
Belangrijkste leerpunten
- Thomas Schelling was een econoom en speltheoreticus die in 2005 de Nobelprijs voor economie ontving.
- Schelling’s werk in de speltheorie heeft een brede toepassing gezien buiten de strikt economische aspecten.
- Zijn theorieën staan bekend om hun gebruik in militaire en diplomatieke strategie, wapenbeheersing, sociale en demografische trends, en persoonlijk gedrag en zelfverbetering.
Leven en carrière
Thomas Crombie Schelling werd geboren in Californië op 14 april 1921. Hij studeerde af aan de San Diego High School en ging naar de University of California, Berkeley, waar hij in 1944 afstudeerde met een graad in economie. Na anderhalf jaar te hebben doorgebracht. bij het US Bureau of the Budget, schreef hij zich in aan de Harvard University en voltooide de Ph. D. programma in 1948.
Schelling bekleedde tijdens zijn carrière verschillende professionele functies, die allemaal bijdroegen aan zijn theoretische bijdragen aan de economie. Na het voltooien van zijn studie aan Harvard, voegde hij zich bij het team dat verantwoordelijk was voor het beheer van het Marshallplan, een door de VS gesteund plan om Europa na de Tweede Wereldoorlog te herbouwen. Hij trad in 1950 toe tot de staf van het Witte Huis van de adviseur buitenlands beleid van de president, die later het bureau van de directeur voor wederzijdse veiligheid werd. In 1953 verliet Schelling die positie om zich aan te sluiten bij de faculteit van Yale University. In 1956 trad hij toe tot de RAND Corporation. Later gaf hij les aan zowel Harvard als de University of Maryland School of Public Policy.
Bijdragen
Schelling is vooral bekend van zijn werk in de speltheorie. Hij schreef veel boeken en artikelen over de studies en theorieën van strategisch gedrag, of anticiperen op het gedrag van anderen, en hun toepassing op geopolitieke en sociale verschijnselen. Met name stond Schelling erom bekend dat hij niet vertrouwde op esoterische, formele, wiskundige bewijzen van zijn theorieën, maar op een stijl van duidelijke, verklarende narratieve en concrete illustratie.
Strategie en conflict
In 1960 schreef hij The Strategy of Conflict, waarin hij bestudeerde wat Schelling ‘conflictgedrag’ noemde. In dit boek maakt hij een onderscheid tussen puur conflict, waar de partijen onverbiddelijk tegen elkaar staan, en normaal conflict, waar kansen bestaan en kunnen en moeten worden opgevolgd door de anders tegengestelde partijen. Het boek introduceerde ook verstrekkende concepten zoals het ‘brandpunt’, ook wel bekend als het Schellingpunt, en verwijst naar een oplossing die is bereikt door niet-communicerende partijen in een onderhandeling op basis van de verwachting van elke partij over wat de andere partij zal doen.. Schelling onderzocht ook pre-commitmentstrategieën, waarin een partij haar positie kan verbeteren door vrijwillig bindende beperkingen op haar eigen handelen te implementeren. De theorieën en ideeën in The Strategy of Conflict en gerelateerde boeken, Strategie en wapenbeheersing en Wapens en invloed, zijn zeer invloedrijk geweest in de internationale diplomatie en conflicten, waaronder de Koude Oorlog tussen de VS en de USSR.
Omslagpunten
Hij schreef een reeks artikelen, die later in 1978 werden gepubliceerd als het boek Micromotives and Macrobehavior, over de dynamiek van raciale verandering in Amerikaanse buurten. Deze werken produceerden de nu alomtegenwoordige term ‘omslagpunt’, dat in de economie verwijst naar het punt waarrond een kleine verandering in individueel gedrag of individuele voorkeuren ertoe kan leiden dat een hele groep een voorheen ongebruikelijke of zeldzame praktijk aanneemt. In de werken van Schelling beschreef hij hoe zelfs relatief zwakke individuele voorkeuren voor mensen om in de buurt van anderen zoals zijzelf te wonen, kunnen leiden tot opmerkelijke algemene resultaten, zoals een witte vlucht uit stedelijke gebieden naarmate minderheden vaker voorkomen. Schelling’s werken hebben invloed gehad op deze en vele andere gebieden van economisch onderzoek.