25 juni 2021 1:22

Taps toelopend

Wat is tapering?

Tapering is de geleidelijke omkering van een kwantitatief versoepelingsbeleid van een centrale bank om economische groei te stimuleren. Zoals het geval is met de meeste, zo niet alle, economische stimuleringsprogramma ‘s, is het de bedoeling dat ze worden afgebouwd zodra de ambtenaren er zeker van zijn dat het gewenste resultaat, meestal zelfvoorzienende economische groei, is bereikt.

Belangrijkste leerpunten

  • Tapering is de geleidelijke omkering van een kwantitatief versoepelingsbeleid van een centrale bank om de economische groei te stimuleren.
  • Tapering verwijst naar de vermindering, niet de eliminatie, van de aankopen van activa door de Fed.
  • Voortijdig afbouwen kan leiden tot een recessie, terwijl uitstel kan leiden tot een ongewenste stijging van de inflatie.

Tapering begrijpen

Tapering is het afbouwen of terugtrekken uit een monetair stimuleringsprogramma dat al is uitgevoerd. Een recent voorbeeld was de tapering die volgde op het massale programma voor kwantitatieve versoepeling (QE) dat door de Amerikaanse Federal Reserve werd geïmplementeerd als reactie op de financiële crisis van 2007-2008.

Taperingactiviteiten zijn primair gericht op rentetarieven en op het managen van de verwachtingen van beleggers over wat die tarieven in de toekomst zullen zijn. Dit kunnen wijzigingen zijn in conventionele activiteiten van de centrale bank, zoals het aanpassen van de disconteringsvoet of reserveverplichtingen, of meer onconventionele activiteiten, zoals kwantitatieve versoepeling (QE).

QE breidt de balans van de Fed uit door obligaties en andere financiële activa met lange looptijden te kopen. Deze aankopen verminderen het beschikbare aanbod, wat resulteert in hogere prijzen en lagere opbrengsten (lange rente). Lagere opbrengsten verlagen de kosten van het lenen, waardoor het voor bedrijven gemakkelijker zou moeten worden om nieuwe projecten te financieren, waardoor de werkgelegenheid toeneemt en de consumptie en de economische groei toenemen. In wezen is het een monetair beleidsinstrument in de toolbox van de Fed om de economie te stimuleren die geleidelijk zal worden ingetrokken of afgebouwd zodra de doelstelling is bereikt.

Tapering na de stimulans van 2008-2009

Tapering kwam naar voren in 2013 toen de toenmalige Fed-voorzitter Ben Bernanke opmerkte dat de Federal Reserve het bedrag aan activa dat elke maand wordt gekocht zou verlagen als de economische omstandigheden, zoals inflatie en werkloosheid, gunstig waren. Een belangrijk punt om op te merken is dat tapering verwijst naar de vermindering, niet de eliminatie, van de aankopen van activa door de Fed.

Toen 2013 ten einde liep, concludeerde het verheven lichaam dat QE, waardoor de balans van de Fed op $ 4,5 biljoen was gestegen, het beoogde doel had bereikt en dat het tijd was om met tapering te beginnen. Het proces omvatte geplande verlagingen van vooraf vastgestelde bedragen tot en met de afsluiting ervan in oktober 2014. Zo kondigde de Fed in januari 2014 haar voornemen aan om het programma in februari van datzelfde jaar te verlagen van $ 75 miljard naar $ 65 miljard.

Tapering zou beginnen bij $ 6 miljard per maand voor MBS. Het proces zou worden afgetopt op $ 30 miljard voor schatkistpapier en $ 20 miljard voor MBS, wat betekent dat zodra deze niveaus zijn bereikt, extra betalingen opnieuw worden geïnvesteerd. In dit tempo zou de balans naar verwachting in 2020 onder de 3 biljoen dollar komen te liggen. Dit werd verder gewijzigd in maart 2019 toen werd aangekondigd dat het schatkistbedrag vanaf mei 2019 zal dalen tot 15 miljard dollar.

Filosofie achter tapering

Centrale banken kunnen een verscheidenheid aan beleidsmaatregelen toepassen om de groei te verbeteren en moeten een evenwicht vinden tussen kortetermijnverbeteringen in de economie en marktverwachtingen op langere termijn. Als de centrale bank haar activiteiten te snel afbouwt, kan dit de economie in een recessie brengen. Als het zijn activiteiten niet afbouwt, kan een ongewenste toename van de inflatie in het verschiet liggen.

Openstaan ​​voor investeerders over toekomstige bankactiviteiten helpt bij het scheppen van marktverwachtingen. Dit is de reden waarom centrale banken doorgaans een geleidelijke afbouw toepassen in plaats van een abrupte stopzetting van een ruim monetair beleid. Centrale banken verminderen de marktonzekerheid door hun aanpak van tapering uiteen te zetten en door te specificeren onder welke voorwaarden die tapering zal worden voortgezet of beëindigd. In dit verband wordt van tevoren gesproken over eventuele voorziene verminderingen, zodat de markt kan beginnen met bijsturen voordat de activiteit daadwerkelijk plaatsvindt.