Op tijd gebaseerde valuta

Wat is een op tijd gebaseerde valuta?

Op tijd gebaseerde valuta is een soort geld waarvan de waarde is gebaseerd op tijdseenheden, in plaats van te worden ondersteund door een edelmetaal of door de fiatcapaciteit van een overheid om belastingen te heffen. Het idee is dat arbeidstijd kan worden teruggebracht tot een gestandaardiseerde eenheid van economische waarde die vervolgens in ruil kan worden gebruikt.

Inzicht in op tijd gebaseerde valuta

Valuta’s zijn van oudsher gebaseerd op concrete of intrinsieke waardemetingen. Door de geschiedenis heen werden gouden of zilveren munten bijvoorbeeld gewaardeerd om hun metaalgehalte, en gedurende vele decennia was de waarde van de Amerikaanse dollar gebaseerd op de waarde van goud, waarbij het Congres het gewicht in goud oplegde waarvoor één dollar kon worden ingewisseld. Tegenwoordig is de waarde van de Amerikaanse dollar gebaseerd op vraag en aanbod op een vrije markt waar dollars vrijelijk worden ingewisseld voor andere valuta’s, en waar de meeste fiatvaluta’s hun waarde ontlenen aan het vertrouwen van een overheid om belastingen te heffen en het geld te beheren. levering.

Aan de andere kant ontlenen op tijd gebaseerde valuta’s hun waarde aan gewerkte uren arbeid. Op tijd gebaseerde valuta’s worden doorgaans uitgegeven en ondersteund door tijdbanken, die worden gevormd door mensen die economieën willen creëren op basis van de principes van mutualisme en gelijkheid, in plaats van alleen winst en verlies. Het idee dat arbeidstijd een gemeenschappelijke bron van economische waarde is, is afkomstig van vroege politieke economen zoals David Ricardo en Karl Marx, die allemaal tot een arbeidswaardetheorie (LTV) kwamen.

Hoe op tijd gebaseerde valuta werkt

Op tijd gebaseerde valuta’s worden uitgegeven door tijdbanken om de uitwisseling van goederen en diensten onder de leden van de tijdbank te vergemakkelijken.

Tijdbankieren en op tijd gebaseerde valuta’s vereisen een paar extra beperkingen die aan een valuta moeten worden opgelegd om de waarden van wederzijdse hulp en gelijkheid te beschermen. Laten we bijvoorbeeld zeggen dat een tijdbank de waarde van een eenmalige dollar instelt op een uur menselijke arbeid. Laten we ook bepalen dat er twee leden van de tijdbank zijn: een timmerman en een dokter. Door deel te nemen aan het tijdbankprogramma, komen zowel de timmerman als de dokter overeen om een ​​bepaald aantal uren dienst aan de gemeenschap te verlenen, en dit in ruil voor tijddollars, die ze vervolgens kunnen inruilen voor diensten die ze nodig hebben. Laten we zeggen dat de timmerman een kabinet voor de dokter bouwt en dat hij er vijf uur over doet. Hij zal vijf keer dollars verdienen en die kunnen gebruiken om medische diensten van de dokter te kopen, ook al verdienen de timmerman en de dokter veel verschillende salarissen op de vrije markt. 

Het concept van tijdbankieren komt voort uit het idee dat de aard van onze financiële instellingen, marktplaatsen en valuta’s feitelijk de aard van de samenlevingen waarin we leven bepaalt. Wanneer markten onpersoonlijk zijn, en de waarde van iemands arbeid wordt alleen bepaald op basis van welke vreemde denkt dat het de moeite waard is, kan het een gemeenschap bevorderen die onpersoonlijk is en waar geen hechte banden worden gevormd tussen buren.

Het concept van op tijd gebaseerde valuta’s is onlangs verdedigd door de jurist Edgar S. Cahn, die ook mede-oprichter was van de Antioch School of Law in Washington, DC. In zijn boek  No More Throw-Away People schetste Cahn vier kernprincipes voor tijdbankieren, later met een vijfde. Zij zijn:

• We Are All Assets : Iedereen heeft iets bij te dragen
• Werk opnieuw definiëren : beloont al het werk, inclusief onbetaald werk en zorg
• Wederkerigheid : elkaar helpen bij het opbouwen van sterke relaties en vertrouwen in de gemeenschap
• Sociale netwerken : deel uitmaken van een sociaal netwerk geeft ons leven meer betekenis
• Respect : Respect en waardigheid vormen de basis voor een gezonde en liefdevolle gemeenschap en vormen de kern van de democratie