Traditionele theorie van kapitaalstructuur
Wat is de traditionele theorie van kapitaalstructuur?
De traditionele theorie van kapitaalstructuur stelt dat wanneer de gewogen gemiddelde kapitaalkosten (WACC) worden geminimaliseerd en de marktwaarde van activa wordt gemaximaliseerd, er een optimale kapitaalstructuur bestaat. Dit wordt bereikt door gebruik te maken van een mix van zowel eigen vermogen als vreemd vermogen. Dit punt doet zich voor wanneer de marginale kosten van schulden en de marginale kosten van eigen vermogen gelijk worden gesteld, en elke andere mix van schuld- en eigen vermogen waarbij de twee niet gelijk zijn, biedt de mogelijkheid om de bedrijfswaarde te verhogen door de hefboomwerking van het bedrijf te vergroten of te verkleinen.
Belangrijkste leerpunten
- De traditionele theorie van kapitaalstructuur zegt dat er voor elk bedrijf of elke investering een optimale mix is van schuld- en eigen vermogen, waardoor de WACC wordt geminimaliseerd en de waarde wordt gemaximaliseerd.
- Volgens deze theorie vindt de optimale kapitaalstructuur plaats wanneer de marginale kosten van schulden gelijk zijn aan de marginale kosten van eigen vermogen.
- Deze theorie is afhankelijk van veronderstellingen die impliceren dat de kosten van schuld- of eigenvermogensfinanciering variëren met betrekking tot de mate van hefboomwerking.
Inzicht in de traditionele theorie van kapitaalstructuur
De traditionele theorie van kapitaalstructuur zegt dat de waarde van een bedrijf toeneemt tot een bepaald niveau van schuldkapitaal, waarna het de neiging heeft constant te blijven en uiteindelijk begint af te nemen als er te veel wordt geleend. Deze waardevermindering na het omslagpunt van de schuld vindt plaats door overmatige hefboomwerking. Aan de andere kant zal een bedrijf zonder hefboomwerking een WACC hebben die gelijk is aan de kosten van eigenvermogensfinanciering en kan de WACC verlagen door schulden toe te voegen tot het punt waarop de marginale kosten van schulden gelijk zijn aan de marginale kosten van aandelenfinanciering. In wezen staat het bedrijf voor een afweging tussen de waarde van een verhoogde leverage en de stijgende kosten van schulden naarmate de financieringskosten stijgen om de waardestijging te compenseren. Na dit punt zal elke extra schuld de marktwaarde veroorzaken en de kapitaalkosten verhogen. Een combinatie van eigen vermogen en schuldfinanciering kan leiden tot de optimale kapitaalstructuur van een onderneming.
De traditionele theorie van kapitaalstructuur vertelt ons dat rijkdom niet alleen wordt gecreëerd door te investeren in activa die een positief investeringsrendement opleveren; het kopen van die activa met een optimale mix van eigen vermogen en schulden is net zo belangrijk. Er zijn verschillende aannames aan het werk wanneer deze theorie wordt gebruikt, die samen impliceren dat de kapitaalkosten afhankelijk zijn van de mate van hefboomwerking. Er is bijvoorbeeld alleen financiering met vreemd vermogen en eigen vermogen beschikbaar voor het bedrijf, het bedrijf betaalt al zijn inkomsten als dividend, de totale activa en inkomsten van het bedrijf zijn vast en veranderen niet, de financiering van het bedrijf staat vast en verandert niet, investeerders gedragen zich rationeel, en er zijn geen belastingen. Op basis van deze lijst met aannames is het waarschijnlijk gemakkelijk in te zien waarom er verschillende critici zijn.
De traditionele theorie staat in contrast met de theorie van Modigliani en Miller (MM), die stelt dat als financiële markten efficiënt zijn, schuld- en aandelenfinanciering in wezen uitwisselbaar zullen zijn en dat andere krachten de optimale kapitaalstructuur van een bedrijf aangeven, zoals vennootschapsbelastingtarieven en fiscale aftrekbaarheid van rentebetalingen.