Amerikaanse schatkistbegroting
Wat is het Amerikaanse schatkistbudget?
Het US Treasury Budget is een maandelijks overzicht dat de totale ontvangsten en uitgaven van de federale overheid samenvat. Officieel bekend als de Monthly Treasury Statement, onthult het ook de maandelijkse overschotten of tekorten in de federale uitgaven. Als er een tekort is, geeft dit de middelen aan om het te financieren.
Praktisch gezien kijken professionals op de obligatiemarkt naar de verklaring om te zien hoe de regering van plan is haar schuld op korte termijn te financieren en dus welke mix van schatkistobligaties (T-obligaties) en schatkistpapier (T-notes) worden uitgegeven om het geld in te zamelen. De maandelijkse schommelingen in de begrotingsverklaring worden door economen bekeken als een indicator van de huidige trends in de overheidsuitgaven en de mogelijke richting van het monetair beleid.
Belangrijkste leerpunten
- Het Treasury Budget is een maandelijkse update van de ontvangsten en uitgaven van de federale overheid.
- Als er een tekort is, geeft het rapport een gedetailleerd overzicht van de combinatie van schulden op lange, middellange en korte termijn die worden gebruikt om deze te financieren.
- De maandrapportage wordt gezien als een bruikbare indicator van de huidige financieringsbehoefte van de overheid, die de marktrente beïnvloedt.
Inzicht in het Amerikaanse schatkistbudget
Het budget van de Amerikaanse schatkist dient als een overzicht van de overheidsuitgaven en -leningen. Het is een essentieel instrument voor de federale overheid, omdat wijzigingen in het begrotingssaldo mogelijk wijzigingen in het federale beleid inzake uitgaven en belastingen vereisen.
De maandelijkse budgetgegevens hebben een impact op de financiële markten, zowel direct als indirect. Schatkistpapier wordt het meest direct beïnvloed door het maandoverzicht, vooral wanneer het maandbudget een hoger tekort vertoont.
Het tekort op de maandelijkse begroting houdt rechtstreeks verband met het aantal T-notes en T-bonds dat de Amerikaanse overheid moet verkopen om de werking van de federale overheid te financieren. Naarmate het tekort toeneemt, worden er meer T-notes en T-obligaties verkocht om zijn activiteiten te financieren.
Vraag en aanbod
Als de vraag constant blijft en het aanbod van schatkistpapier toeneemt, daalt de marktwaarde van deze financiële instrumenten. Het tegenovergestelde doet zich voor als het tekort afneemt of wordt opgeheven. Er zullen minder schatkistpapier beschikbaar zijn omdat er geen schuld is om te financieren.
De 10-jarige T-note wordt vaak gebruikt als maatstaf voor het berekenen van hypotheekrentes.
Volgens de wet van vraag en aanbod veroorzaakt de hoeveelheid van een bepaald product die beschikbaar is een omgekeerde druk op de prijs. In tijden van hoge federale schulden worden meer overheidspapieren aangeboden en zullen hun prijzen dalen.
Lagere prijzen in obligaties en notes staan gelijk aan hogere opbrengsten voor de belegger. Hogere opbrengsten op de markt betekenen dat de overheid schatkistpapier moet uitgeven tegen hogere rentetarieven.
Wanneer de rente op deze minst risicovolle beleggingen stijgt, is het effect merkbaar op alle schuldmarkten. Een omgeving met hogere rentetarieven is geboren.
Instrumenten van de schatkist
De federaal gegarandeerde verplichtingen die de Amerikaanse schatkist gebruikt om de begroting in evenwicht te brengen, zijn er in verschillende vormen, elk met verschillende looptijden, rentetarieven, coupons en opbrengsten. Ze worden allemaal gesteund door het volledige vertrouwen en de eer van de Amerikaanse regering.
T-obligaties hebben de langste looptijden van alle door de overheid uitgegeven effecten en worden aan beleggers aangeboden met een looptijd van 20 of 30 jaar. Beleggers in T-obligaties ontvangen elke zes maanden rentebetalingen.
T-notes hebben een kortere looptijd dan T-obligaties en hebben een looptijd van twee, drie, vijf, zeven of tien jaar. De kortere looptijden bieden lagere rentetarieven dan T-obligaties.
Schatkistpapier (T-bills) hebben een looptijd van 4, 8, 13, 26 of 52 weken. Ze bieden het laagste rendement van de drie soorten obligaties, maar worden met korting aan beleggers verkocht. Er wordt geen rente betaald, maar de belegger verzilvert ze op de eindvervaldag tegen de hogere nominale prijs.