Begrijpen hoe de Federal Reserve geld creëert
De Federal Reserve is de centrale bank van de Verenigde Staten; het is misschien wel de meest invloedrijke economische instelling ter wereld. Een van de belangrijkste verantwoordelijkheden die in het handvest van de Federal Reserve, ook wel het Fed-handvest genoemd, is het beheer van het totale uitstaande aanbod van Amerikaanse dollars en dollarsubstituten. De Fed is verantwoordelijk voor het creëren of vernietigen van miljarden dollars per dag.
Ondanks dat ze wordt beschuldigd van het runnen van de drukpers voor dollarbiljetten, voert de moderne Federal Reserve niet langer simpelweg nieuwe papieren facturen uit van een machine. Er wordt nog steeds wat echte dollar gedrukt (met de hulp van het Amerikaanse ministerie van Financiën), maar het overgrote deel van de Amerikaanse geldhoeveelheid wordt digitaal gedebiteerd en gecrediteerd aan grote banken. De echte geldcreatie vindt plaats nadat de banken die nieuwe saldi hebben uitgeleend aan de bredere economie.
Belangrijkste leerpunten
- De Federal Reserve, als de centrale bank van Amerika, is verantwoordelijk voor het beheersen van de geldhoeveelheid van de Amerikaanse dollar.
- De Fed creëert geld door middel van open-markttransacties, dwz het kopen van effecten op de markt met nieuw geld, of door bankreserves te creëren die zijn uitgegeven aan commerciële banken.
- Bankreserves worden vervolgens vermenigvuldigd via fractioneel reservebankieren, waar banken een deel van de deposito’s die ze bij de hand hebben, kunnen uitlenen.
Bepalen van de geldhoeveelheid
HetFederal Open Market Committee (FOMC) en aanverwante economische adviseurs komen regelmatig bijeen om de Amerikaanse geldhoeveelheid en de algemene economische toestand te beoordelen. Als wordt vastgesteld dat er nieuw geld moet worden gecreëerd, dan streeft de Fed naar een bepaald niveau van geldinjectie en stelt een bijbehorend beleid in.
Het is moeilijk om de werkelijke hoeveelheid geld in de economie te volgen, omdat veel dingen als geld kunnen worden gedefinieerd. Het is duidelijk dat papieren biljetten en metalen munten geld zijn, en spaarrekeningen en betaalrekeningen vertegenwoordigen directe en liquide geldsaldi. Geldmarktfondsen, kortlopende bankbiljetten en andere reserves worden ook vaak meegeteld. Niettemin kan de Fed de geldhoeveelheid slechts benaderen.
De Fed zou open-markttransacties (OMO)kunnen initiëren, waarbij het schatkistpapier koopt en verkoopt om geld te injecteren of te absorberen. Het kan repo-overeenkomsten gebruiken voor tijdelijke uitbreidingen. Het kan het kortingsvenster gebruiken voor kortlopende leningen aan banken. Verreweg het meest voorkomende resultaat is een toename van de bankreserves. Dus als de Fed $ 1 miljard in de economie wil injecteren, kan het eenvoudig $ 1 miljard aan staatsobligaties op de markt kopen door $ 1 miljard aan nieuw geld te creëren.
De verschillende soorten geld in de geldhoeveelheid worden over het algemeen geclassificeerd als Ms, zoals M0, M1, M2 en M3, volgens het type en de grootte van de rekening waarop het instrument wordt aangehouden. Niet alle classificaties worden algemeen gebruikt, en elk land kan verschillende classificaties gebruiken. De geldhoeveelheid weerspiegelt de verschillende soorten liquiditeit die elk type geld in de economie heeft. Het is onderverdeeld in verschillende liquiditeitscategorieën (of besteedbaarheid).
De Federal Reserve gebruikt geldaggregaten als maatstaf voor hoe open-markttransacties, zoals de handel in schatkistpapier of het wijzigen van de discontovoet, de economie beïnvloeden. Investeerders en economen houden de aggregaten nauwlettend in de gaten omdat ze een nauwkeuriger weergave bieden van de werkelijke omvang van de werkende geldhoeveelheid van een land. Door wekelijkse rapporten van M1 en M2 gegevens te bekijken, kunnen beleggers de veranderingssnelheid van de geldaggregaten en de algehele monetaire omloopsnelheid meten.
Mechanisme voor geldcreatie
In de begintijd van het centrale bankwezen was geldschepping een fysieke realiteit; nieuwe papieren bankbiljetten en nieuwe metalen munten zouden worden vervaardigd, bedrukt met fraudebestrijdingsapparatuur en vervolgens aan het publiek worden vrijgegeven (bijna altijd via een favoriete overheidsinstantie of politiek verbonden bedrijf).
Centrale banken zijn sindsdien technologisch veel creatiever geworden. De Fed kwam erachter dat geld niet fysiek aanwezig hoeft te zijn om in een beurs te werken. Bedrijven en consumenten kunnen gebruikmaken van cheques, bankpassen en creditcards, saldooverdrachten en online transacties. Geldschepping hoeft ook niet fysiek te zijn; de centrale bank kan zich eenvoudig nieuwe tegoeden in dollars voorstellen en deze op andere rekeningen bijschrijven.
Een moderne Federal Reserve stelt nieuwe gemakkelijk liquefeerbare rekeningen op, zoals Amerikaanse schatkistcertificaten, en voegt deze toe aan bestaande bankreserves. Normaal gesproken verkopen banken andere monetaire en financiële activa om deze fondsen te ontvangen.
Dit heeft dezelfde effecten als het afdrukken van nieuwe rekeningen en ze naar de bankkluizen vervoeren, maar het is goedkoper. Het is net zo inflatoir, en de nieuw gecrediteerde geldsaldi tellen net zo goed als fysieke rekeningen in de economie.
De Federal Reserve Bank moet valuta vernietigen wanneer deze beschadigd is of niet voldoet aan de kwaliteitsnorm.
De kredietmarkttrechter
Stel dat de Amerikaanse schatkist $ 10 miljard aan nieuwe rekeningen afdrukt en de Federal Reserve nog eens $ 90 miljard aan gemakkelijk liquefeerbare rekeningen toevoegt. In eerste instantie lijkt het misschien alsof de economie zojuist een geldstroom van $ 100 miljard heeft ontvangen, maar dat is slechts een heel klein percentage van de daadwerkelijke geldschepping.
Dit komt door de rol van banken en andere kredietinstellingen die nieuw geld ontvangen. Bijna al die extra $ 100 miljard komt terecht in de bankreserves. Banken zitten niet zomaar op al dat geld, ook al betaalt de Fed ze nu 0,25% rente om het geld gewoon bij de Fed Bank te parkeren.2 Het meeste wordt uitgeleend aan overheden, bedrijven en particulieren.
De kredietmarkten zijn een trechter geworden voor geldverdeling. In een fractioneel reservebankensysteem creëren nieuwe leningen feitelijk zelfs nog meer nieuw geld. Met een wettelijk vereiste reserveratio van 10%, zou de nieuwe $ 100 miljard aan bankreserves mogelijk kunnen resulteren in een nominale geldstijging van $ 1 biljoen.
Fractioneel reservebankieren en de geldvermenigvuldiger
In het moderne banksysteem creëert de centrale bank monetaire reserves en stuurt deze naar commerciële banken. Banken kunnen dan een groot deel van dat geld uitlenen, tot een bepaalde limiet die bekend staat als de reserveverplichting, die in de VS ongeveer 10% bedroeg
Dus als de Fed $ 1 miljard aan reserves uitgeeft aan een bank, kan deze $ 900 miljoen lenen aan leners. Deze leners zullen dat geld uiteindelijk terugstorten op de banksystemen (direct of indirect van mensen die met het geleende geld hebben betaald), dat vervolgens voor 90% kan worden uitgeleend – dus als die $ 900 miljoen wordt gestort, kan een extra $ 810 miljoen worden worden gestort. Uiteindelijk, door dit geldvermenigvuldigereffect, zullen de $ 1 miljard aan reserves veranderen in $ 10 miljard aan nieuw kredietgeld in de economie.