Onofficiële staking

Wat is een onofficiële aanval?

Een onofficiële staking is een werkonderbreking door vakbondsleden die niet wordt onderschreven door de vakbond en die niet voldoet aan de wettelijke vereisten voor staking. Werknemers die betrokken zijn bij onofficiële stakingen hebben weinig rechtsmiddel als ze worden ontslagen en geen stakingsloon ontvangen. Een niet-officiële staking wordt ook wel een wilde staking of een niet-officiële industriële actie genoemd.

Een onofficiële aanval begrijpen

In de Verenigde Staten is een niet-officiële staking illegaal volgens de National Labour Relations Act (NLRA) van 1935, en rechtbanken hebben geoordeeld dat werkgevers het recht hebben om werknemers te ontslaan die bij hen betrokken zijn.

Amerikaanse werknemers hebben echter het recht om de National Labour Relations Board (NLRB) te verzoeken hun relatie met hun vakbond te beëindigen als ze vinden dat die vakbond niet opkomt voor hun belangen. Wanneer werknemers dit doen, is elke stakingsactie die ze daarna ondernemen technisch onofficieel maar niet illegaal, aangezien het beëindigen van de relatie met de vakbond het conflict tussen secties 7 en 9 (a) van de NLRA opheft.

Oorzaken van een onofficiële staking

Onofficiële stakingen vinden plaats wanneer arbeiders hun eigen vakbond omzeilen en op eigen initiatief actie ondernemen. Dit kan gebeuren vanwege incidenten of omstandigheden die zo’n onmiddellijke woede opwekken dat de arbeiders reageren voordat de normale kanalen van vakbondsactie in werking kunnen treden.

Als alternatief kunnen arbeiders stakingsacties ondernemen in tegenstelling tot het leiderschap van de vakbond als ze denken dat de vakbond hun belangen niet behartigt of is gecoöpteerd door het management of door externe elementen. Of, simpelweg, als de vakbond het niet eens is met de vraag van de werknemers en weigert hen te steunen bij hun acties om iets te verbeteren dat volgens hen onrechtvaardige lonen of praktijken zijn.

Voor bedrijven kunnen onofficiële stakingen bijzonder storend zijn omdat ze vaak zonder waarschuwing plaatsvinden; in plaats van als een enigszins verwachte stap in een gereguleerd proces van arbeidsmanagementrelaties die worden beheerd onder de NLRA en andere bestaande wetten. Een onaangekondigde staking kan onmiddellijke, ernstige gevolgen hebben voor het beoogde bedrijf, aanverwante bedrijven en klanten, vooral in het moderne tijdperk van just-in-time (JIT) toeleveringsketens.

Vanwege hun inherent extralegale aard en de soms vluchtige emotionele factoren die daarbij betrokken zijn, kunnen niet-officiële stakingen ook een verhoogd risico op geweld en vernietiging van eigendommen met zich meebrengen, gericht op het bedrijf, managers en niet-stakende werknemers. 

Real-World voorbeelden van onofficiële stakingen

Een opmerkelijke onofficiële staking was die van leraren in West Virginia, die in 2018 weigerden terug te keren naar de klas totdat aan hun eisen voor hogere lonen en genereuzere gezondheidsuitkeringen was voldaan. Deze staking begon als een officiële staking, maar omdat ze de steun van de vakbondsleiding niet kon behouden, evolueerde ze later naar een onofficiële staking. Ondanks dat ze onofficieel was, was de staking succesvol en inspireerde ze andere onofficiële lerarenstakingen in Kentucky, Oklahoma en Arizona.

Enkele andere opmerkelijke wilde stakingen begonnen als onofficiële stakingen, maar kregen later de steun van de vakbondsleiding en werden officieel. Voorbeelden hiervan zijn de gemeentelijke staking van Baltimore in 1974, waarin gemeenteambtenaren een stakingsactie begonnen voor betere arbeidsomstandigheden en hogere lonen, en de saneringsstaking in Memphis van 1968, waarin zwarte sanitairwerkers in de stad uit het segregatietijdperk streden voor een beter loon en veiliger Arbeidsvoorwaarden. Vanwege de raciale factoren die een rol speelden bij de staking in Memphis, werd het een onderdeel van de Civil Rights beweging en trok het de aandacht van zwarte gemeenschapsleiders zoals Martin Luther King, Jr.3

Op internationaal niveau vond een van de beroemdste onofficiële stakingen plaats in Frankrijk. In mei 1968 verspreidden onofficiële stakingsacties zich over het hele land, waardoor de Franse president, Charles de Gaulle, het land voor korte tijd ontvluchtte en de economie en de regering tot stilstand kwamen. Dit was de eerste onofficiële aanval die een hele natie trof.