Waarderingsreserve

Wat is een waarderingsreserve?

Waarderingsreserves zijn activa die verzekeringsmaatschappijen volgens de staatswet opzij zetten om het risico van waardedalingen van de beleggingen die ze aanhouden te beperken. Ze fungeren als afdekking voor een beleggingsportefeuille en zorgen ervoor dat een verzekeringsmaatschappij solvabel blijft.

Omdat polissen zoals levensverzekeringen, ziektekostenverzekeringen en diverse lijfrentes gedurende langere tijd van kracht kunnen zijn, beschermen de waarderingsreserves de verzekeringsmaatschappij tegen verliezen als gevolg van beleggingen die mogelijk niet presteren zoals verwacht. Dit helpt ervoor te zorgen dat de polishouders worden betaald voor claims en dat lijfrentehouders inkomen ontvangen, zelfs als de activa van een verzekeringsmaatschappij waarde verliezen.

Inzicht in een waarderingsreserve

Verzekeringsmaatschappijen ontvangen premies voor de diensten die zij verlenen. In ruil daarvoor, wanneer een klant een verzekeringsclaim indient die moet worden uitbetaald, moet een verzekeringsmaatschappij ervoor zorgen dat ze geld bij de hand heeft om aan dit verzoek te voldoen.

Hetzelfde geldt voor eventuele lijfrentes die een verzekeringsmaatschappij uitgeeft. Het moet ervoor zorgen dat het kan voldoen aan de reguliere uitkeringen van een lijfrente. Om deze redenen is het voor een verzekeringsmaatschappij van cruciaal belang om haar reserves en investeringen te bewaken, zodat ze solvabel blijft. Waarderingsreserves helpen verzekeringsmaatschappijen hierbij.

Waarderingsreserves zorgen ervoor dat een verzekeringsmaatschappij voldoende activa aanhoudt om eventuele risico’s af te dekken die voortvloeien uit de contracten die zij heeft onderschreven. Regelgevers zijn gericht op het gebruik van risicogebaseerde kapitaalvereisten om de solvabiliteitsniveaus van verzekeringsmaatschappijen te meten, wat een weergave is van de activa van een bedrijf versus zijn verplichtingen afzonderlijk in plaats van zijn activa versus zijn verplichtingen samen.

Geschiedenis van waarderingsreserves

De vereiste reserves voor waardering zijn in de loop der jaren veranderd. Vóór 1992 was door de National Association of Insurance Commissioners een verplichte reserve voor de waardering van effecten vereistom bescherming te bieden tegen een daling van de waarde van de effecten die een verzekeringsmaatschappij aanhoudt.

Na 1992 werden de verplichte reservevereisten voor effectenwaarderingsreserve echter gewijzigd om een reserve voor activawaardering en een reserve voor rente-onderhoud op te nemen. Dit weerspiegelde de aard van het verzekeringsbedrijf, met bedrijven met verschillende categorieën activa en klanten die meer lijfrenteproducten kochten.

Veranderende vereisten inzake taxatiereserves

Levensverzekeringsmaatschappijen zijn verplicht om begunstigden te betalen die verzekeringen en lijfrentes kopen. Deze bedrijven moeten voldoende activa in reserve houden om ervoor te zorgen dat ze aan deze verplichtingen kunnen voldoen gedurende de vele jaren dat de polissen van kracht kunnen zijn.

Verschillende staatswetten en normen vereisen dat dit niveau op actuariële basis wordt berekend. Deze benadering houdt rekening met verwachte claims onder polishouders, plus prognoses over toekomstige premies die het bedrijf zal ontvangen en hoeveel rente een bedrijf kan verwachten te verdienen.

Toch was de markt voor verzekerings- en lijfrenteproducten in de jaren tachtig aan het verschuiven. De  American Council of Life Insurers  meldde dat in 1980 levensverzekeringen 51% van de reserves van bedrijven vertegenwoordigden, terwijl de reserves voor individuele lijfrentes slechts 8% vertegenwoordigden. Toen, in 1990, daalden de reserves voor levensverzekeringen tot 29% van alle reserves, terwijl het percentage dat voor individuele lijfrentes werd aangehouden tot 23% steeg.  Dit weerspiegelde de groei in de populariteit van pensioenregelingen die werden beheerd door verzekeringsmaatschappijen.

Een veranderend renteklimaat kan risico’s creëren die een grotere impact hebben op de reserves die nodig zijn voor lopende lijfrentebetalingen dan voor levensverzekeringsuitkeringen die in één keer worden betaald. Door wijzigingen aan te brengen in de regelgeving om de activawaarderingsreserves te scheiden van de rente-onderhoudsreserves, erkende de National Association of Insurance Commissioners de noodzaak om op een andere manier bescherming te bieden tegen schommelingen in de waarde van eigen vermogen en kredietgerelateerde vermogenswinsten en -verliezen dan rentegerelateerde winsten en verliezen.