Is variantie goed of slecht voor aandelenbeleggers?

Variantie is op zichzelf niet goed of slecht voor beleggers. Een hoge variantie in een aandeel wordt echter geassocieerd met een hoger risico, samen met een hoger rendement. Een lage variantie wordt in verband gebracht met een lager risico en een lager rendement. Aandelen met een hoge variantie zijn over het algemeen goed voor agressieve beleggers die minder risico-avers zijn, terwijl aandelen met een lage variantie doorgaans goed zijn voor conservatieve beleggers die minder risicotolerantie hebben.

Variantie is een maatstaf voor de mate van risico in een investering. Risico weerspiegelt de kans dat het werkelijke rendement van een investering, of de winst of het verlies over een bepaalde periode, hoger of lager is dan verwacht. Het is mogelijk dat een deel of alle van de investering verloren gaat.

Een 30-jarige leidinggevende, die met een stijgend inkomen opklimt in de bedrijfsrangen, kan het zich doorgaans veroorloven om agressiever en minder risicomijdend te zijn bij het selecteren van aandelen. Beleggers van dit type willen meestal aandelen met een hoge variantie in hun portefeuille. Daarentegen zal een 68-jarige met een vastrentend inkomen waarschijnlijk een ander type risico / rendement-afweging maken en zich in plaats daarvan concentreren op aandelen met een lage variantie.

Volgens de moderne portefeuilletheorie (MPT) is het echter mogelijk om variantie te verminderen zonder het verwachte rendement in gevaar te brengen door meerdere activatypen te combineren via activatoewijzing. Volgens deze benadering bouwt een belegger een gediversifieerde portefeuille op die niet alleen aandelen omvat, maar ook activatypen zoals obligaties, grondstoffen, vastgoedbeleggingsfondsen of REIT’s, verzekeringsproducten en derivaten. Een gediversifieerde portefeuille kan bijvoorbeeld ook geldmiddelen of kasequivalenten, vreemde valuta en risicokapitaal omvatten.

Financiële professionals bepalen de variantie door het gemiddelde van de kwadratische afwijkingen van het gemiddelde rendement te berekenen. De standaarddeviatie kan dan worden gevonden door de vierkantswortel van de variantie te berekenen. In een bepaald jaar kan een belegger verwachten dat het rendement op een aandeel één standaarddeviatie onder of boven het standaardrendement zal zijn.