Afstand van eis
Wat is een vrijstelling van vraag?
Een verklaring van afstand is een wettelijke overeenkomst die wordt gegeven door een partij die een cheque of een bankcheque heeft goedgekeurd. Het stelt dat, indien de oorspronkelijke uitgever van de cheque of het concept in gebreke blijft, de onderschrijver de verantwoordelijkheid zal nemen voor het nakomen van die cheque of het ontwerp namens de uitgevende instelling.
Vrijstelling van vraag kan worden uitgedrukt of geïmpliceerd, en kan zowel in schriftelijke als mondelinge vorm komen. In geval van wanbetaling behoudt de betrokken bank zich het recht voor om eventuele toepasselijke boetes of vergoedingen aan de onderschrijver in rekening te brengen.
Belangrijkste leerpunten
- Een verklaring van afstand is een juridische overeenkomst waardoor de onderschrijver van een cheque of concept verantwoordelijk wordt in geval van wanbetaling.
- De partij die de cheque onderschrijft, kan ook verantwoordelijk zijn voor opgelopen boetes en straffen.
- Vrijstellingen van eis kunnen expliciet of impliciet worden verleend en kunnen in sommige rechtsgebieden mondeling worden overgebracht.
Hoe vrijstellingen van vraag werken
Meestal zijn er drie partijen bij het schrijven van een cheque of bankcheque: de la, de begunstigde en de betrokkene. De tekenaar is de oorspronkelijke schrijver van de cheque of idioot, de begunstigde is de partij aan wie de cheque of het ontwerp is geschreven, en de betrokkene is de partij van wiens rekening het geld zal worden opgenomen.
Als voor een bepaalde cheque of concept een vrijstelling van de vraag is vereist, betekent dit dat de onderschrijver de wettelijke verantwoordelijkheid heeft aanvaard voor de vervulling ervan. Mocht de tekenaar van de cheque of het concept in gebreke blijven, dan neemt de onderschrijver de verantwoordelijkheid op zich voor het nakomen van de cheque en het betalen van eventuele vergoedingen of boetes die mogelijk zijn gemaakt.
In de context van het bankwezen kan de term vrijstelling van vraag ook verwijzen naar het afzien van een bank van haar recht op formele kennisgeving wanneer zij kortlopende verhandelbare schuldbewijzen, zoals wissels of bankaccepten, aan een Federal Reserve Bank aanbiedt voor herverdeling. In dergelijke gevallen, de Federal Reserve beschouwt de goedkeuring van de bank als een “verklaring van afstand van de vraag, kennisgeving en protest” als de oorspronkelijke emittent in gebreke blijft op zijn debt obligation.
Voorbeeld uit de echte wereld van een vrijstelling van vraag
Om dit te illustreren, stel dat John een cheque uitschrijft om te betalen voor goederen die van Kevin zijn gekocht. In deze situatie is John de tekenaar, Kevin de begunstigde en de bank van John de betrokkene.
Als een andere partij een goedkeuring aan John geeft door de achterkant van zijn cheque te ondertekenen, voert die partij afstand van de eis uit. Dienovereenkomstig zou de onderschrijver verantwoordelijk zijn voor het honoreren van de cheque van John als deze wordt teruggestuurd vanwege onvoldoende geld of om een andere reden.
Evenzo zou het afzien van de eis ertoe leiden dat de onderschrijver verantwoordelijk wordt voor eventuele vergoedingen of boetes die worden veroorzaakt door de teruggestuurde cheque. In dat scenario zou de bank John een “bericht van slechte cheque” sturen om aan te geven dat de cheque is teruggestuurd en hem op de hoogte te stellen van eventuele toepasselijke sancties.