Natte lening
Wat is een natte lening?
Een natte lening is een hypotheek waarbij de fondsen worden gerealiseerd bij – of met de voltooiing van – een leningaanvraag. Indiening van andere vereiste documentatie voor het sluiten van het onroerend goed, zoals enquêtes en titelonderzoeken, gebeurt na de spreiding van de fondsen.
Natte leningen stellen de lener in staat om sneller onroerend goed te kopen en de nodige documentatie na de transactie in te vullen. De voorwaarden rond het gebruik van natte leningen verschillen op basis van staatswetten, en niet alle staten staan een natte lening toe.
Een natte lening begrijpen
Bij een nat gefinancierde hypotheek ontvangt de lener geld op het moment dat zijn of haar lening wordt goedgekeurd. De lener kan dan onroerend goed kopen en de andere vereiste documentatie invullen om de eigendomstitel officieel over te dragen. Na de overdracht van geld zal de bank de leningsdocumentatie ter inzage verkrijgen. Natte leningen versnellen het aankoopproces door de verkoop te laten plaatsvinden voordat het papierwerk is voltooid.
Met een natte lening kan een lener sneller onroerend goed kopen, voordat het nodige papierwerk is voltooid.
Natte leningen versus droge leningen
Bij natleningstransacties gaat snelheid gepaard met een verhoogd risico. De kans op fraude en wanbetaling is aanzienlijk bij een natte lening. Het risico komt van de verkoper die geld ontvangt voordat de leningsdocumentatie is beoordeeld en goedgekeurd. Als de bank na evaluatie constateert dat de lening te risicovol is, wordt zij geconfronteerd met grote tijd en kosten bij het herroepen van de hypotheek.
Een droge lening daarentegen is er een waarbij de middelen worden vrijgegeven na voltooiing en beoordeling van alle benodigde verkoop- en leningdocumentatie. Droge financiering biedt een extra laag consumentenbescherming en helpt de wettigheid van de transactie te waarborgen. Met een langzamer afsluitingsproces en geen geld dat bij de afsluiting wordt uitbetaald, is er meer tijd om problemen aan te pakken of te vermijden.
Droge leningen dateren uit de dagen vóór het elektronisch bankieren, toen kopers en verkopers van onroerend goed vaak ver van elkaar en hun hypotheekverstrekkers woonden, waardoor transacties langer duurden. De spreiding van fondsen vindt plaats wanneer de hypotheek als officieel gesloten wordt beschouwd. Op dit punt kan de nieuwe eigenaar de woning in bezit nemen.
Natte sluitingen versus droge sluitingen
Natte leningen kunnen een traditionele afsluiting of een droge afsluiting ondergaan. Een vastgoedafsluiting is de voltooiing van een transactie waarbij onroerend goed wordt verkocht of geruild. Een conventionele afsluiting bestaat uit de volgende evenementen:
- Alle benodigde documentatie voor koper en verkoper is ingevuld.
- Het eigendomsrecht gaat over op de koper.
- Alle in behandeling zijnde bedragen worden verrekend.
Daarentegen vindt een droge sluiting plaats voor het voordeel en gemak van zowel de koper als de verkoper, maar is het op zichzelf technisch geen sluiting. Een dry-closing vindt meestal plaats wanneer er enige vertraging is opgetreden in de financiering van de lening en koper en verkoper geografisch gescheiden zijn. Droge sluitingen maken het ondertekenen van documenten mogelijk, maar er verandert geen geld van eigenaar.
Speciale overwegingen voor een natte lening
Natte leningen zijn toegestaan in alle staten behalve Alaska, Arizona, Californië, Hawaii, Idaho, Nevada, New Mexico, Oregon en Washington. Staten die wet-afwikkelingswetten hebben, eisen dat kredietverlenende banken binnen een bepaalde periode geld uitbetalen. Sommige vereisen betaling aan de verkopers en andere betrokken partijen op de dag van de schikking; andere staan betaling toe binnen één of twee dagen na sluiting. Wet-afwikkelingswetten zijn van kracht om de bankpraktijk te beteugelen om de financiering uit te stellen nadat de afsluitende documenten door de leners zijn ondertekend. Om sluiting in natte staten mogelijk te maken, moet aan alle voorwaarden voor financiering worden voldaan.