Internationaal Monetair Fonds: voor- en nadelen
Het Internationaal Monetair Fonds (IMF),opgericht na de Tweede Wereldoorlog om te helpen bij het naoorlogse herstel,dient als geldschieter voor moderne regeringen en als toezichthouder op de internationale financiële markten. Er is geen tekort aan zowel aanhangers als critici.
Belangrijkste leerpunten
- Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) is een internationale organisatie die 189 lidstaten vertegenwoordigt.
- Het is bedoeld om economische groei en financiële stabiliteit te bevorderen en speelt een sleutelrol bij het helpen omkeren van in moeilijkheden verkerende economieën.
- Monetaire ondersteuning omvat financiële leningen, maar de organisatie biedt ook technische assistentie.
- Critici van het IMF beweren dat het te veel of te weinig ingrijpt en dat zijn beleid moreel gevaar kan opleveren.3
Internationaal Monetair Fonds: een overzicht
In de kinderschoenen was het IMF alleen verantwoordelijk voor het toezicht op gekoppelde wisselkoersen, als onderdeel van het Bretton Woods dollar-goud reserve-valutaprogramma.
De omvang en invloed van het IMF groeide in de daaropvolgende decennia, vooral na de ineenstorting van het Bretton Woods-systeem in de jaren zeventig. Nu verstrekthet IMF leningen om lidstaten te helpen vermeende betalingsbalansproblemen op te lossen en crises te bestrijden. Het meest beruchte voorbeeld was dereddingsoperatie van de Griekse regering in 2011.
Vanaf 2020 heeft het IMF 189 lidstaten. Elke lidstaat aanvaardt en ondersteunt publiekelijk het doel van wereldwijde economische stabiliteit en, in theorie, een onderwerping van een soevereine autoriteit om dat doel te ondersteunen. Het IMF wordt voornamelijk gefinancierd door middel van zogenaamde “quotabijdragen” van zijn leden. Elke IMF-lidstaat krijgt een jaarlijks quotum toegewezen, gebaseerd op de omvang van zijn economie wanneer hij toetreedt tot het IMF. Het IMF heeft ook aanzienlijkegoudvoorraden die het kan verkopen en mag lenen tot een bedrag dat ongeveer gelijk is aan zijn jaarlijkse quotabijdragen.
Voorstanders van het IMF beweren dat het een noodzakelijke geldschieter is in crisisgebieden en dat het noodzakelijke of moeilijke hervormingen kan opleggen aan achtergebleven economieën. Critici weerleggen dat het IMF de nationale autonomie vervangt, de economische problemen vaker wel dan niet verergert en alleen als instrument dient voor de rijkste landen.7
Economen bekritiseren ook regelmatig het IMF omdat het een moreel risico op nationale schaalcreëert.
Voordelen van het Internationaal Monetair Fonds
Het IMF staat de lidstaten bij in verschillende hoedanigheden.
Verstrekt leningen aan lidstaten
De belangrijkste functie is het vermogen om leningen te verstrekken aan lidstaten die een reddingsoperatie nodig hebben. Het IMF kan aan deze leningen voorwaarden verbinden, inclusief voorgeschreven economisch beleid, waaraan lenende overheden moeten voldoen.
Vult tekorten aan
Als een land eentekort op de betalingsbalans heeft, kan het IMF ingrijpen om het gat te dichten.
Technische ondersteuning en assistentie
Het dient als raad en adviseur voor landen die een nieuw economisch beleid proberen. Het publiceert ook papers over nieuwe economische onderwerpen.
Sceptici beweren dat een land in een financiële crisis het IMF om reddingsoperatie zou kunnen vragen, maar het is onduidelijk of het land in een crisis verkeert omdat het slechte beleidsbeslissingen heeft genomen, wetende dat IMF-hulp als een achtervang zou dienen.
Nadelen van het Internationaal Monetair Fonds
Ondanks zijn verheven status en lovenswaardige doelstellingen, probeert het IMF een bijna onmogelijke economische prestatie te leveren: een perfecte timing en omvangrijke economische interventie op internationale schaal. Het lijdt kritiek op het volgende:
Te veel of te weinig tussenkomst
Het IMF is bekritiseerd omdat het niet veel doet en te veel reikt. Het is bekritiseerd omdat het te traag of te gretig is om falend nationaal beleid te helpen. Aangezien de Verenigde Staten, Japan en Groot-Brittannië een prominente plaats innemen in het beleid van het IMF, wordt het ervan beschuldigd alleen een instrument te zijn voor vrijemarktlanden. Tegelijkertijd bekritiseren aanhangers van de vrije markt het IMF omdat het te interventionistisch is.
Creëert moreel gevaar
Sommige lidstaten, zoals Italië en Griekenland, zijn beschuldigd van het nastreven van onhoudbare begrotingen omdat ze dachten dat de wereldgemeenschap, geleid door het IMF, hen te hulp zou schieten.11 Dit is niet anders dan het morele risico dat wordt veroorzaakt door reddingsoperaties van grote banken door de overheid.