Verschillen voor erkenning van ruiltransacties tussen IFRS en USGAAP

Ruilhandel vindt plaats wanneer een persoon of zakelijke entiteit een goed of dienst levert en in ruil daarvoor een goed of dienst ontvangt, in plaats van contant geld of een ander monetair instrument te ontvangen. Accounts moeten deze uitwisselingen nog steeds volgen, maar kunnen niet vertrouwen op standaard aankoopbewijzen om de transactie te registreren. Hoewel de boekhoudnormen in de VS verschillen van internationaal, worden ruiltransacties doorgaans verwerkt met behulp van verschillende methoden die resulteren in een schatting van de reële waarde.

IFRS en ruiltransacties

De International Financial Reporting Standards (IFRS) zijn boekhoudregels voor het rapporteren van boekhoudkundige transacties en worden opgenomen in jaarrekeningen voor bedrijven buiten de VS. De regels zijn opgesteld en bijgewerkt door de International Accounting Standards Board (IASB). Deze boekhoudkundige richtlijnen helpen om transparante en consistente boekhoudpraktijken te creëren die bedrijven en investeerders ten goede komen.

Volgens de IFRS-normen kunnen opbrengsten contanten, vorderingen of andere activa zijn. De normen voor het erkennen van opbrengsten schrijven voor dat er een betrouwbare schatting moet worden gemaakt voor niet-geldelijke verkopen.  Volgens International Accounting Standard 18 kan geen ruilverkoop worden opgenomen zonder een dergelijke waardering.

De meeste hedendaagse ruilhandel is voor transacties tussen advertentiediensten. Als gevolg hiervan vaardigde de IASB een specifieke uitspraak uit die wordt beschreven in SIC-31, Opbrengsten-ruiltransacties met betrekking tot advertentiediensten. In deze gevallen ruilen bedrijven advertentietijd of advertentieruimte in voor andere advertentietijd of advertentieruimte. SIC-31 biedt een raamwerk voor het toepassen van eerlijke marktwaarde op advertentiediensten.

Het basisproces omvat het analyseren van eerdere, niet-ruiltransacties waarbij soortgelijke advertentieservices betrokken waren. Volgens de IFRS-richtlijnen kunnen deze niet-ruiltransacties alleen worden gebruikt als ze frequent voorkwamen en er geen derde partij bij betrokken was die ook bij de ruilhandel werd gebruikt.

US GAAP en ruiltransacties

In de Verenigde Staten worden de boekhoudnormen waaraan bedrijven zich moeten houden, Generally Accepted Accounting Principles (GAAP) genoemd. De Financial Accounting Standards Board (FASB) is belast met het vaststellen en onderhouden van GAAP in de VS.

Onder het US GAAP-systeem wordt ruiltransactie gedefinieerd als twee partijen die goederen of diensten uitwisselen zonder contante betaling. Net als bij IFRS heeft de overgrote meerderheid van deze ruilhandel betrekking op advertentieservices. US GAAP zoekt ook naar een schatting van de reële marktwaarde op basis van eerdere, niet-ruiltransacties om een ​​ruilverkoop vast te leggen. Met andere woorden, de historische inkomsten uit soortgelijke transacties van goederen en diensten kunnen worden gebruikt om de reële marktwaarde vast te stellen.

Het belangrijkste verschil tussen GAAP en de SIC-31 is echter dat GAAP een manier heeft om rekening te houden met omstandigheden waarin een reële marktwaarde niet met succes kan worden geschat. Overeenkomstig de uitspraak van de Emerging Issues Task Force in 1999 worden de opbrengsten van een ruiltransactie opgenomen tegen de boekwaarde van het opgegeven actief, die hoogstwaarschijnlijk op nul wordt gewaardeerdals er geen schatting van historische gegevens beschikbaaris.

In het eerste geval wordt het geregistreerde item Non-monetaire transactie, bedrag van ruiltransactie genoemd. In het laatste geval is de geboekte post niet-monetaire transactie, reële waarde niet bepaalbaar.

Ruilkredieten en ruilhandel door derden

Deze beschrijvingen hebben geen betrekking op transacties via ruilbeurzen van derden, waar individuen of bedrijven goederen verhandelen in ruil voor ruilkredieten, of “punten”, die later worden gebruikt. Aangezien de punten fungeren als een informeel ruilmiddel en dit geen directe transacties zijn, staan ​​ze los van traditionele ruiltransacties. In het geval van een transactie waarbij ruilkredieten betrokken zijn, staat GAAP een standaardopbrengstverantwoording toe in gevallen waarin de ruilkredieten gemakkelijk kunnen worden ingewisseld voor een contant instrument.