Solvabiliteitsratio versus liquiditeitsratio’s: wat is het verschil?
Solvabiliteitsratio versus liquiditeitsratio’s: een overzicht
Liquiditeitsratio’s en de solvabiliteitsratio zijn instrumenten die beleggers gebruiken om investeringsbeslissingen te nemen. Liquiditeitsratio’s meten het vermogen van een bedrijf om zijn activa in contanten om te zetten. Aan de andere kant meet de solvabiliteitsratio het vermogen van een bedrijf om aan zijn financiële verplichtingen te voldoen.
De solvabiliteitsratio omvat financiële verplichtingen op zowel de lange als de korte termijn, terwijl de liquiditeitsratio’s meer gericht zijn op de kortlopende schuldverplichtingen en vlottende activa van een bedrijf.
Solvabiliteitsratio
De solvabiliteitsratio is een allesomvattende maatstaf voor de solvabiliteit, aangezien het de werkelijke cashflow van een bedrijf meet – in plaats van het nettoresultaat – door afschrijvingen en andere niet-contante kosten op te tellen om te beoordelen of het bedrijf in staat is om het hoofd boven water te houden. Het meet deze kasstroomcapaciteit in relatie tot alle verplichtingen, in plaats van alleen kortlopende schulden. Op deze manier beoordeelt de solvabiliteitsratio de gezondheid van een bedrijf op de lange termijn door het vermogen om zijn langetermijnschuld af te lossen en de rente op die schuld te evalueren.
De solvabiliteitsratio wordt vaak gebruikt door potentiële zakelijke kredietverstrekkers om te ontdekken of de cashflow van een bedrijf voldoende is om aan zijn korte- en langetermijnverplichtingen te voldoen. Hoe lager de solvabiliteitsratio van een bedrijf, hoe groter de kans dat het zijn schuldverplichtingen niet nakomt.
In tegenstelling tot liquiditeitsratio’s, meet de solvabiliteitsratio het vermogen van een bedrijf om aan zijn totale financiële verplichtingen te voldoen. De solvabiliteitsratio wordt berekend door het nettoresultaat en de afschrijvingen van een bedrijf te delen door de kortlopende en langlopende verplichtingen. Dit geeft aan of het nettoresultaat van een bedrijf in staat is om zijn totale verplichtingen te dekken. Over het algemeen wordt een bedrijf met een hogere solvabiliteitsratio als een gunstiger investering beschouwd.
Belangrijkste leerpunten
- Liquiditeitsratio’s en de solvabiliteitsratio zijn instrumenten die beleggers gebruiken om investeringsbeslissingen te nemen.
- Liquiditeitsratio’s meten het vermogen van een bedrijf om hun activa in contanten om te zetten.
- De solvabiliteitsratio omvat financiële verplichtingen op zowel de lange als de korte termijn, terwijl de liquiditeitsratio’s meer gericht zijn op de kortlopende schuldverplichtingen en vlottende activa van een bedrijf.
Liquiditeitsratio’s
Liquiditeitsratio’s meten het vermogen van een bedrijf om zijn kortetermijnschuldverplichtingen af te betalen en zijn activa in contanten om te zetten. Het is belangrijk dat een bedrijf de mogelijkheid heeft om zijn kortetermijnactiva om te zetten in contanten, zodat het zijn kortetermijnschuldverplichtingen kan nakomen. Een gezonde liquiditeitsratio is ook essentieel wanneer het bedrijf extra activa wil kopen.
Bij interne analyse met betrekking tot liquiditeitsratio’s worden bijvoorbeeld meerdere boekhoudperioden gebruikt die volgens dezelfde boekhoudmethoden worden gerapporteerd. Door eerdere perioden te vergelijken met de huidige activiteiten, kunnen analisten veranderingen in het bedrijf volgen. Over het algemeen geeft een hogere liquiditeitsratio aan dat een bedrijf meer liquide is en een betere dekking van uitstaande schulden heeft.
Een veel voorkomende liquiditeitsratio is de huidige ratio. De huidige ratio meet het vermogen van een bedrijf om aan zijn kortlopende schuldverplichtingen te voldoen. Het wordt berekend door zijn vlottende activa te delen door zijn kortlopende verplichtingen. Over het algemeen geeft een hogere current ratio aan dat het bedrijf in staat is om al zijn kortlopende schuldverplichtingen af te betalen. Een andere veel voorkomende liquiditeitsratio staat bekend als de quick ratio. Het meet het vermogen van een bedrijf om aan zijn kortetermijnverplichtingen te voldoen met zijn meest liquide activa en sluit daarom voorraden uit van zijn vlottende activa. Het is ook bekend als de ‘zuur-testverhouding’
Analyse van de liquiditeitsratio is mogelijk niet zo effectief bij het bekijken van bedrijfstakken, aangezien verschillende bedrijven verschillende financieringsstructuren nodig hebben. Liquiditeitsratio-analyse is ook minder effectief voor het vergelijken van bedrijven van verschillende grootte op verschillende geografische locaties.