Wat zijn de verschillende soorten buitenlandse hulp?

In 2019 hebben de Verenigde Staten verschillende soorten buitenlandse hulp verleend aan ten minste 176 landen in de wereld.

Voor Amerikaanse belastingbetalers bedroegen de kosten van buitenlandse hulp meer dan $ 25 miljard in 2019 en $ 47,8 miljard in 2018.  Buitenlandse hulp is niet de enige vorm van buitenlandse hulp, maar het is misschien wel de meest controversiële. Enkele van de verschillende soorten buitenlandse hulp zijn onder meer bilaterale hulp, militaire hulp, multilaterale hulp en humanitaire hulp.

Soorten buitenlandse ontwikkelingshulp

Er zijn drie primaire vormen van internationale hulp, evenals verschillende subtypen. Het eerste primaire type zijn particulierebuitenlandse directe investeringen (FDI) van multinationale of transnationale ondernemingen. Dit zijn doorgaans aandelenbezit van buitenlandse activa door niet-ingezetenen van het ontvangende land. Amerikaanse bedrijven kunnen bijvoorbeeld FDI aangaan door een meerderheidsbelang in een Nigeriaans bedrijf te kopen. De directe buitenlandse investeringen bereikten in 2007 een piek van ongeveer $ 3 biljoen wereldwijd en zijn sindsdien om verschillende geopolitieke en macro-economische redenen gedaald. De wereldwijde directe buitenlandse investeringen bedroegen ongeveer $ 2 biljoen in 2015 en $ 1 biljoen in 2018.

Het tweede primaire type is waar mensen normaal aan denken als ze de term ‘buitenlandse hulp’ horen. Dit zijn officiële ontwikkelingshulpmiddelen die zijn ontworpen en gefinancierd door overheidsinstanties of internationale non-profitorganisaties om de problemen in verband met armoede te bestrijden. Humanitaire inspanningen onder leiding van regeringen worden bijna uitsluitend gedaan door rijkere landen die ook lid zijn van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). Elk jaar besteden OESO-landen tussen $ 100 miljard en $ 150 miljard aan buitenlandse hulp. In de vijftig jaar tussen 1962 en 2012 droegen rijke landen in totaal $ 3,98 biljoen bij met gemengde resultaten.

Het derde primaire type, buitenlandse handel, is veel groter en veel minder opzettelijk. Openheid voor buitenlandse handel is in alle opzichten de enige leidende indicator voor ontwikkelingsvooruitgang in arme landen, misschien omdat vrijhandelsbeleid vaak hand in hand gaat met economische vrijheid en politieke stabiliteit. Een uitstekende uitsplitsing van deze relatie is te zien in de Index of Economic Freedom van The Heritage Foundation.

Uitbetalingen versus ontvangen hulp

Een van de meest kritische kwesties in het gesprek over buitenlandse hulp is de uitbetaling. De meeste uitbetalingen worden gemeten in termen van gegeven geld, zoals hoeveel dollars er zijn gedoneerd of hoeveel leningen met een lage rente zijn verstrekt. Veel bureaucratieën voor buitenlandse hulp definiëren succes op basis van nominale gelduitgaven. Critici werpen tegen dat dollars aan financiering niet altijd worden vertaald in effectieve hulp, dus het is niet voldoende om alleen in geld te meten.

Uitbetalingen voor buitenlandse hulp worden met veel hindernissen geconfronteerd, waaronder lokale corruptie en alternatieve binnenlandse agenda’s. In 2012 bood de Oegandese premier Amama Mbabazi zijn excuses aan bij de Verenigde Naties toen zijn assistenten meer dan $ 13 miljoen aan hulpgeld verduisterden. Een rapport uit 2015 van het Stockholm International Peace Research Institute wees uit dat meer dan $ 100 miljard aan hulp aan Afghanistan was verspild of gestolen door “kleptocraten”, die het geld gebruikten om ondernemers te onderdrukken en zelfs om dure villa’s te kopen.

Er zijn ook zorgen over het gebruik van hulp om bedrijven te helpen die banden hebben met Washington, DC. Het Amerikaanse Agentschap voor Internationale Ontwikkeling (USAID) stelt openlijk dat “80 procent van de subsidies en contracten van USAID rechtstreeks naar Amerikaanse bedrijven en niet-gouvernementele organisaties gaat”.

Bilaterale hulp

Bilaterale steun is de dominante vorm van staatssteun. Bilaterale hulp vindt plaats wanneer een regering geld of andere activa rechtstreeks naar een ontvangend land overmaakt. Oppervlakkig gezien zijn Amerikaanse bilaterale hulpprogramma’s bedoeld om economische groei, ontwikkeling en democratie te verspreiden. In werkelijkheid worden veel ervan strategisch gegeven als diplomatieke instrumenten of knappe contracten voor goed verbonden bedrijven.

De meest problematische bilaterale uitbetalingen zijn eenvoudige, directe geldovermakingen. Dergelijke buitenlandse hulp aan Afrika is “een regelrechte economische, politieke en humanitaire ramp” geweest, zoals geschreven door de in Zambia geboren econoom en adviseur van de Wereldbank Dambisa Moyo in haar boek “Dead Aid: Why Aid Is Not Working and How There Is a Better Manier om Afrika te helpen. ” Buitenlandse regeringen zijn vaak corrupt en gebruiken geld van buitenlandse hulp om hun militaire controle te versterken of om onderwijsprogramma’s in propagandastijl op te zetten.

Militaire hulp

Militaire hulp kan worden beschouwd als een soort bilaterale hulp, met één draai. Normaal gesproken moet één land wapens kopen of rechtstreeks defensiecontracten met de Verenigde Staten ondertekenen. In sommige gevallen koopt de federale overheid de wapens en gebruikt ze het leger om ze naar het ontvangende land te vervoeren. Het land dat de meeste militaire hulp van de Verenigde Staten ontvangt, en de meeste hulp in het algemeen, is Israël. De Amerikaanse regering financiert het Israëlische leger effectief voor een bedrag van $ 3 miljard per jaar.

Multilaterale hulp

Multilaterale hulp is als bilaterale hulp, behalve dat het door veel regeringen wordt verstrekt in plaats van door één. Een enkele internationale organisatie, zoals de Wereldbank, bundelt vaak fondsen van verschillende bijdragende landen en voert de verstrekking van de hulp uit. Multilaterale hulp is een klein onderdeel van de buitenlandse hulpprogramma’s van het Amerikaanse Agentschap voor Internationale Ontwikkeling. Overheden zouden multilaterale hulp kunnen schuwen omdat het uitdagender is om strategische beslissingen te nemen wanneer er meerdere andere donoren bij betrokken zijn.

Humanitaire hulp

Humanitaire hulp kan worden gezien als een gerichte en kortere termijnversie van bilaterale hulp. Humanitaire hulp van rijke landen stroomde bijvoorbeeld de kustgebieden van Zuid-Azië binnen nadat een aardbeving met een kracht van 9.1 op de schaal van Richter een tsunami in de Indische Oceaan veroorzaakte, waarbij meer dan 200.000 mensen om het leven kwamen.  Omdat humanitaire inspanningen doorgaans prominenter aanwezig zijn dan andere soorten hulp, krijgen ze meer particuliere financiering dan de meeste andere soorten hulp.