Wat zijn enkele voorbeelden van ruiltransacties?
Ruilhandel vindt plaats wanneer twee of meer partijen – zoals individuen, bedrijven en landen – gelijkmatig goederen of diensten uitwisselen zonder het gebruik van een monetair medium. Hoewel een ruileconomie als primitiever wordt beschouwd dan moderne economieën, vinden ruiltransacties nog steeds regelmatig plaats op de markt.
Hieronder staan drie basisvoorbeelden van ruilhandel voor goederen en diensten, samen met een gangbare hedendaagse ruilhandel.
Belangrijkste leerpunten
- Ruilhandel is een alternatieve handelsmethode waarbij goederen en diensten rechtstreeks voor elkaar worden uitgewisseld zonder geld als tussenpersoon te gebruiken.
- Een boer kan bijvoorbeeld een schepel tarwe ruilen voor een paar schoenen van een schoenmaker.
- Hoewel ongebruikelijk, vindt ruilhandel nog steeds plaats in de marge in sommige markten, zoals de business-to-business (B2B) -ruimte en sommige consumentendiensten.
1. Ruilhandel met consumptiegoederen
In zijn eenvoudigste vorm is ruilhandel de uitwisseling van een waardevol product voor een ander tussen twee individuen. Persoon A heeft twee kippen maar wil appels halen; Ondertussen heeft persoon B een schepel appels, maar wil hij wat kippen. Als de twee elkaar kunnen vinden, kan persoon A een van zijn kippen ruilen voor een halve schepel appels van persoon B. Er wordt geen ruilmiddel gebruikt.
Het probleem van eenvoudige ruilhandel is wat economen het “dubbele samenvallen van behoeften” noemen. In dit geval is persoon A pas tevreden als hij een pad kruist met een kip-wilende appeldrager, terwijl persoon B een appel-wil-kippendrager nodig heeft.
Hoewel economen de uitvinding van geld vaak aanprijzen als een oplossing voor ruilhandel en het dubbele samenvallen van behoeften, is er eigenlijk geen historisch of archeologisch bewijs dat er ooit een ruilmaatschappij op aarde heeft bestaan: waar er ook handel is geweest, daar is is geld geweest.
Hoewel het in de oudheid meestal (ten onrechte) wordt geassocieerd met commercie, is ruilhandel in deze tijd opnieuw uitgevonden via internet. Online ruilhandel werd vooral populair bij kleine bedrijven na de financiële crisis van 2008, die culmineerde in de de New York Times meldden ruilbeurzen in 2008 een toename van het aantal leden met dubbele cijfers. Dankzij de uitwisselingen konden leden nieuwe klanten voor hun producten vinden en toegang krijgen tot goederen en diensten met behulp van ongebruikte voorraad. De beurzen gebruikten ook aangepaste valuta, die kon worden opgepot en gebruikt om diensten aan te schaffen, zoals hotelverblijven tijdens vakanties. De ruileconomie tijdens de financiële crisis werd geschat op $ 3 miljard.
2. Ruilhandel met consumentendiensten
Ruilhandel kan ook plaatsvinden als ruil voor diensten. Diensten zijn verkoopbare handelingen, zoals het uitvoeren van mechanische werkzaamheden of het verlenen van juridische vertegenwoordiging. Als een professional ermee instemt om belastingadministratie uit te voeren voor een andere professional in ruil voor schoonmaakdiensten, is dit een ruiltransactie.
Net als bij consumptiegoederen kent een ruiltransactie waarbij consumentendiensten zijn betrokken, vraag- en aanbodbeperkingen.
Hier is een lijst met mogelijke diensten waarvoor mensen ruilen:
- Babysit / kinderopvang
- Autoreparatiewerkzaamheden
- Gazononderhoud / landschapsarchitectuur
- Computer herstel
- Kleine huisverbeteringsprojecten
- Loodgieter
- Hulp bij verhuizen
- Belasting voorbereiding
- Financiële planning
- Orthodontist werk
- Medische zorg
- Accommodatie (bijv. Woningruil)
3. Moderne advertentiediensten
De meest voorkomende vorm van business-to-business ruilhandel in moderne economieën betreft het verhandelen van advertentierechten.
In deze gevallen verkoopt het ene bedrijf zijn beschikbare advertentieruimte aan een ander bedrijf in ruil voor het recht om te adverteren op de ruimte van het tweede bedrijf. Dit kunnen televisierechten, internetadvertenties, radiorechten, daadwerkelijke billboards of diverse andere soorten media zijn.
Fiscale gevolgen van ruilhandel
De Internal Revenue Service (IRS) beschouwt ruilhandel als een vorm van inkomsten en iets dat als belastbaar inkomen moet worden gerapporteerd. Volgens de algemeen aanvaarde boekhoudprincipes ( GAAP ) vande VSwordt van bedrijven verwacht dat ze de reële marktwaarde van hun geruilde goederen of dienstenschatten . Dit wordt gedaan door te verwijzen naar eerdere contante transacties van soortgelijke goederen of diensten en die historische inkomsten te gebruiken als een te rapporteren waarde. Wanneer het niet mogelijk is om de waarde nauwkeurig te berekenen, worden de meeste geruilde goederen gerapporteerd op basis van hun boekwaarde.
Voor de IRS zijn geschatte ruildollars identiek aan echte dollars voor belastingdoeleinden, wat betekent dat ruilregelingen hetzelfde worden beschouwd als contante betalingen. De ruilhandel wordt gerapporteerd als inkomen en belast in het boekjaar waarin de ruil heeft plaatsgevonden.
De IRS maakt verder onderscheid tussen verschillende vormen van ruilhandel, en er zijn enigszins verschillende regels voor elk type. De meeste niet-geldelijke bedrijfsinkomsten worden gerapporteerd op formulier 1040, schema C – Winst of verlies uit bedrijf. Aangezien ruilhandel fiscale gevolgen heeft, is het de moeite waard om een belastingprofessional te raadplegen voordat u belangrijke toezeggingen doet.