Derivaten versus swaps: wat is het verschil?
Derivaten versus swaps: een overzicht
Derivaten zijn contracten waarbij twee of meer partijen betrokken zijn en waarvan de waarde gebaseerd is op een onderliggend financieel actief. Derivaten zijn vaak een middel voor risicobeheer. Oorspronkelijk was de internationale handel afhankelijk van derivaten om schommelende wisselkoersen aan te pakken, maar het gebruik van derivaten is uitgebreid met veel verschillende soorten transacties.
Swaps zijn een soort derivaat dat een waarde heeft op basis van kasstromen. Meestal is de cashflow van de ene partij vast, terwijl die van de andere op de een of andere manier variabel is.
Belangrijkste leerpunten
- Derivaten zijn een contract tussen twee of meer partijen met een waarde op basis van een onderliggend actief.
- Swaps zijn een soort derivaat met een waarde op basis van cashflow, in tegenstelling tot een specifiek actief.
- Partijen gaan derivatencontracten aan om het risico te beheersen dat gepaard gaat met het kopen, verkopen of verhandelen van activa met fluctuerende prijzen.
Derivaten
Een derivaat staat voor een contract tussen twee partijen, waarvan de waarde doorgaans wordt bepaald door de prijs van een onderliggende waarde. Veel voorkomende derivaten zijn onder meer futurescontracten, opties, termijncontracten en swaps.
De waarde van derivaten wordt over het algemeen afgeleid van de prestaties van een actief, index, rentetarief, grondstof of valuta. Een aandelenoptie, die een derivaat is, ontleent bijvoorbeeld zijn waarde aan de onderliggende aandelenkoers. Met andere woorden, de waarde van de aandelenoptie fluctueert als de prijs van de onderliggende aandelen fluctueert.
Een afnemer en een leverancier kunnen bijvoorbeeld een contract aangaan om voor een bepaalde tijd een prijs vast te leggen voor een bepaald product. Het contract biedt stabiliteit voor beide partijen. De leverancier is verzekerd van een inkomstenstroom en de afnemer is verzekerd van de levering van de grondstof in kwestie.
De waarde van het contract kan echter veranderen als de marktprijs van de grondstof verandert. Als de marktprijs tijdens de contractperiode stijgt, stijgt de afgeleide waarde voor de koper omdat hij de grondstof krijgt tegen een prijs die lager is dan de marktwaarde. In dat geval zou de afgeleide waarde voor de leverancier dalen. Het tegenovergestelde zou het geval zijn als de marktprijs daalde tijdens de door het contract bestreken periode.
Wissels
Swaps omvatten één type derivaat, maar de waarde ervan is niet afgeleid van een onderliggend effect of activum.
Swaps zijn overeenkomsten tussen twee partijen, waarbij elke partij ermee instemt om toekomstige kasstromen, zoals rentebetalingen, uit te wisselen.
Het meest basale type swap is een gewone renteswap. Bij dit type swap komen partijen overeen rentebetalingen uit te wisselen. Stel dat Bank A ermee instemt om betalingen aan Bank B te doen op basis van een vaste rentevoet, terwijl Bank B ermee instemt om betalingen aan Bank A te doen op basis van een variabele rentevoet.
Stel dat Bank A een investering van $ 10 miljoen bezit die de London Interbank Offered Rate (LIBOR) plus 1% per maand betaalt. Daarom, aangezien LIBOR fluctueert, zal de betaling die de bank ontvangt fluctueren. Stel nu dat Bank B een investering van $ 10 miljoen bezit die elke maand een vast tarief van 2,5% betaalt.
Stel dat bank A liever een constante betaling vasthoudt, terwijl bank B besluit dat ze liever een kans wil nemen om hogere betalingen te ontvangen. Om hun doelen te bereiken, sluiten de banken een renteswapovereenkomst. Bij deze swap wisselen de banken eenvoudig betalingen uit en wordt de waarde van de swap niet afgeleid uit een onderliggend actief.
Beide partijen lopen een renterisico omdat de rente niet altijd beweegt zoals verwacht. De houder van de vaste rente riskeert dat de variabele rente hoger wordt, waardoor hij rente verliest die hij anders zou hebben ontvangen. De houder van de variabele rente riskeert dat de rentetarieven dalen, wat resulteert in een verlies aan cashflow aangezien de houder van de vaste rente nog steeds betalingsstromen aan de tegenpartij moet doen.
Het andere belangrijke risico dat met swaps gepaard gaat, is het tegenpartijrisico. Dit is het risico dat de tegenpartij bij een swap in gebreke blijft en niet aan zijn verplichtingen onder de voorwaarden van de swapovereenkomst kan voldoen. Als de houder van de variabele rente niet in staat is om betalingen uit te voeren onder de swapovereenkomst, loopt de houder van de vaste rente kredietrisico op wijzigingen in de renteovereenkomst. Dit is het risico dat de houder van de vaste rente wilde vermijden.
Wetgeving die na de economische crisis van 2008 is aangenomen, vereist dat de meeste swaps worden verhandeld via swapuitvoeringsfaciliteiten, in tegenstelling tot over-the-counter, en vereist ook openbare verspreiding van informatie. Deze marktstructuur is bedoeld om een rimpeleffect te voorkomen dat de grotere economie beïnvloedt in geval van wanbetaling van een tegenpartij.