Option-Adjusted – OAS vs. zero-volatility spreads: wat is het verschil?

Option-Adjusted – OAS vs. zero-volatility spread – Z-spread: een overzicht

Zowel de optie-gecorrigeerde (OAS) als de nulvolatiliteitsspread (Z-spread) zijn nuttig om de waarde van een effect te berekenen. Over het algemeen vertegenwoordigt een spreiding het verschil tussen de twee metingen. De OAS- en Z-spread helpen beleggers het rendement van twee verschillende vastrentende aanbiedingen met ingebouwde opties te vergelijken. Embedded opties zijn voorzieningen die bij sommige vastrentende waarden zijn opgenomen en die de belegger of de uitgevende instelling in staat stellen om specifieke acties te ondernemen, zoals het terugbellen van de uitgifte.

Hypotheekgedekte effecten (MBS) hebben bijvoorbeeld vaak embedded opties vanwege het vooruitbetalingsrisico dat samenhangt met de onderliggende hypotheken. Als zodanig kan de embedded optie een aanzienlijke impact hebben op de toekomstige kasstromen en de contante waarde van de MBS..

Een optie-gecorrigeerde spread vergelijkt het rendement of rendement van een vastrentend product met het risicovrije rendement op de belegging. De risicovrije rente is theoretisch en toont de waarde van een belegging zonder dat alle mogelijke risicodynamiek is verwijderd. De meeste analisten gebruiken US Treasurys als basis voor het risicovrije rendement.

De nulvolatiliteitsspreiding biedt de analist een manier om de prijs van een obligatie te evalueren. Het is de consistente spread – of het verschil – tussen de huidige cashflowwaarde en de rentecurve op de contante rente van de Amerikaanse schatkist. Z-spread wordt ook wel de statische spread genoemd vanwege de consistente functie.

De nominale spread is het meest basale type spreadconcept. Het meet het verschil in basispunten tussen een risicovrij Amerikaans schatkistpapier en een niet-schatkistinstrument Dit spreadverschil wordt gemeten in basispunten. De nominale spread biedt de maatstaf slechts op één punt van de rentecurve van schatkistpapier, wat een aanzienlijke beperking is.

Optie-aangepaste spread

In tegenstelling tot de Z-spread berekening, houdt de optie-aangepaste spread rekening met hoe de embedded optie in een obligatie de toekomstige kasstromen en de totale waarde van de obligatie kan veranderen. Deze ingesloten opties kunnen inhouden dat de emittent het aanbod van de schuld vervroegd kan terugvorderen of dat de belegger de obligatie in onderliggende bedrijfsaandelen kan omzetten of vervroegde terugbetaling kan eisen.

De kostprijs van de embedded optie wordt berekend als het verschil tussen de optie-gecorrigeerde spread tegen de verwachte marktrente en de Z-spread. De basisberekeningen voor beide spreads zijn vergelijkbaar. Door de optie-aangepaste spread wordt de waarde van de obligatie echter verdisconteerd vanwege eventuele opties die in de uitgifte zijn opgenomen. Met deze berekening kan een belegger bepalen of de beurskoers van een vastrentend effect de moeite waard is vanwege de risico’s die aan de toegevoegde opties zijn verbonden.

De OAS past de Z-spread aan om de waarde van de embedded optie op te nemen. Het is daarom een ​​dynamisch prijsmodel dat sterk afhankelijk is van het gebruikte model. Het maakt ook de vergelijking mogelijk met behulp van de marktrente en de mogelijkheid dat de obligatie vervroegd wordt afgeroepen – het zogenaamde vooruitbetalingsrisico.

De optie-gecorrigeerde spread houdt rekening met historische gegevens als de variabiliteit van rentetarieven en tarieven voor vervroegde aflossing. De berekeningen van deze factoren zijn complex omdat ze proberen toekomstige veranderingen in de rentetarieven, het vervroegde aflossingsgedrag van hypotheeknemers en de kans op vervroegde aflossing te modelleren. Meer geavanceerde statistische modelleringsmethoden zoals Monte Carlo-analyse worden vaak gebruikt om de waarschijnlijkheden van vooruitbetaling te voorspellen.

Z-Spread

De nulvolatiliteitsspread biedt het verschil in basispunten over de gehele rentecurve van schatkistpapier. De Z-spread is de uniforme maatstaf die de prijs van de obligatie die gelijk is aan de huidige cashflowwaarde vergelijkt met elk punt op de vervaldag voor de rentecurve van de schatkist. Daarom wordt de cashflow van de obligatie verdisconteerd tegen de contante rente van de schatkistcurve. De complexe berekening omvat het nemen van de spotkoers op een bepaald punt in de curve en het optellen van de z-spread bij dit getal. De Z-spread omvat echter niet de waarde van ingebedde opties in de berekening, wat een impact kan hebben op de contante waarde van de obligatie.

Door hypotheek gedekte effecten bevatten vaak embedded opties, aangezien er een aanzienlijk risico op vervroegde aflossing bestaat. Hypotheeknemers herfinancieren eerder hun hypotheek als de rente daalt. De embedded optie betekent dat de toekomstige kasstromen door de emittent kunnen worden gewijzigd, aangezien de obligatie kan worden opgevraagd. De emittent kan de ingebedde optie gebruiken als de rentetarieven dalen. Met de call kan de emittent de uitstaande schuld opvragen, aflossen en opnieuw uitgeven tegen een lagere rente. Door de schuld tegen een lagere rente te kunnen heruitgeven, kan de emittent de kapitaalkosten verlagen.

Beleggers in obligaties met embedded opties nemen daarom meer risico. Als de obligatie wordt afgeroepen, zal de belegger waarschijnlijk gedwongen worden om te herbeleggen in andere obligaties met lagere rentetarieven. Obligaties met embedded call-opties betalen vaak een rendementspremie ten opzichte van obligaties met vergelijkbare voorwaarden. De voor opties gecorrigeerde spread is dus nuttig om de contante waarde van schuldbewijzen met embedded call-opties te begrijpen.