Passief versus actief portefeuillebeheer: wat is het verschil?
Passief versus actief portefeuillebeheer: een overzicht
Beleggers hebben twee belangrijke beleggingsstrategieën die kunnen worden gebruikt om een rendement op hun beleggingsrekeningen te genereren: actief portefeuillebeheer en passief portefeuillebeheer.
- Actief portefeuillebeheer richt zich op het beter presteren dan de markt in vergelijking met een specifieke benchmark zoals de Standard & Poor’s 500 Index.
- Passief portefeuillebeheer bootst de beleggingen van een bepaalde index na om vergelijkbare resultaten te behalen.
Zoals de namen impliceren, omvat actief portefeuillebeheer meestal vaker transacties dan passief beheer.
Een belegger kan een portefeuillebeheerder gebruiken om een van beide strategieën uit te voeren, of kan beide benaderingen als onafhankelijke belegger aannemen.
Belangrijkste leerpunten
- Actief beheer vereist veelvuldig kopen en verkopen in een poging om beter te presteren dan een specifieke benchmark of index.
- Passief beheer repliceert een specifieke benchmark of index om zijn prestaties te evenaren.
- Actieve beheerportefeuilles streven naar superieur rendement, maar nemen grotere risico’s en brengen hogere vergoedingen met zich mee.
Actief portefeuillebeheer
De belegger die een actieve strategie voor portefeuillebeheer volgt, koopt en verkoopt aandelen in een poging om beter te presteren dan een specifieke index, zoals de Standard & Poor’s 500 Index of de Russell 1000 Index.
Een actief beheerd investeringsfonds heeft een individuele portefeuillemanager, medebeheerders of een team van managers die allemaal investeringsbeslissingen nemen voor het fonds. Het succes van het fonds hangt af van diepgaand onderzoek, marktvoorspellingen en de expertise van het managementteam.
Portefeuillemanagers die actief beleggen, volgen markttrends, verschuivingen in de economie, veranderingen in het politieke landschap en alle andere factoren die van invloed kunnen zijn op specifieke bedrijven. Deze gegevens worden gebruikt om de aan- of verkoop van activa te timen.
Voorstanders van actief beheer beweren dat deze processen zullen resulteren in hogere rendementen dan kan worden behaald door simpelweg de aandelen na te bootsen die op een index staan vermeld.
Aangezien het doel van een portefeuillebeheerder in een actief beheerd fonds is om de markt te verslaan, vereist deze strategie het nemen van een groter marktrisico dan vereist is voor passief portefeuillebeheer.
Passief portefeuillebeheer wordt ook wel indexfondsbeheer genoemd.
Passief portefeuillebeheer
Passief portefeuillebeheer wordt ook wel indexfondsbeheer genoemd.
De portefeuille is ontworpen om het rendement van een bepaalde marktindex of benchmark zo dicht mogelijk te benaderen. Elk aandeel dat op een index wordt vermeld, wordt bijvoorbeeld gewogen. Dat wil zeggen, het vertegenwoordigt een percentage van de index dat evenredig is met zijn omvang en invloed in de echte wereld. De maker van een indexportefeuille zal dezelfde wegingen gebruiken.
Het doel van passief portefeuillebeheer is om een rendement te genereren dat gelijk is aan de gekozen index.
Een passieve strategie heeft geen managementteam dat investeringsbeslissingen neemt en kan worden gestructureerd als een exchange-traded fund (ETF), een beleggingsfonds of een unit investment trust.
Indexfondsen worden gebrandmerkt als passief beheerd in plaats van onbeheerd, omdat elk een portefeuillebeheerder heeft die verantwoordelijk is voor het repliceren van de index.
Omdat deze beleggingsstrategie niet proactief is, zijn de beheervergoedingen voor passieve portefeuilles of fondsen vaak veel lager dan voor actieve beheerstrategieën.
Indexbeleggingsfondsen zijn gemakkelijk te begrijpen en bieden een relatief veilige benadering om in brede marktsegmenten te beleggen.