Plan met constante verhoudingen
Wat is een plan met constante verhoudingen?
Een constant ratio plan (ook bekend als “constant mix” of “constant weighting” beleggen) is een strategische asset allocatiestrategie, of investeringsformule, die de agressieve en conservatieve delen van een portefeuille op een vaste ratio houdt. Om de beoogde vermogensgewichten te behouden – doorgaans tussen die van aandelen en obligaties – wordt de portefeuille periodiek opnieuw in evenwicht gebracht door beter presterende activa te verkopen en slecht presterende activa te kopen. Zo worden aandelen verkocht als ze sneller stijgen dan andere beleggingen en worden ze gekocht als ze meer in waarde dalen dan de andere beleggingen in de portefeuille.
Als de strategische activaspreiding van een portefeuille is ingesteld op 60% aandelen en 40% obligaties, zorgt een constant ratio-plan ervoor dat, naarmate de markten bewegen, die 60/40-ratio in de loop van de tijd behouden blijft.
Belangrijkste leerpunten
- Een constant ratio plan is een strategische asset-allocatiestrategie, die de agressieve en conservatieve delen van een portefeuille op een vaste ratio houdt.
- Wanneer de werkelijke verhouding van de deelnemingen met een vooraf bepaald bedrag verschilt van de gewenste verhouding, worden transacties uitgevoerd om de portefeuille opnieuw in evenwicht te brengen.
- een algemene vuistregel is dat de portefeuille opnieuw in evenwicht moet worden gebracht naar zijn oorspronkelijke mix wanneer een bepaalde activaklasse meer dan +/- 5% afwijkt van zijn oorspronkelijke doelstelling.
- Plannen met een constante ratio hebben tot doel het beleggingsrendement over een langere tijdshorizon af te vlakken door de portefeuille anticyclisch aan te passen.
De basis van een plan met constante verhoudingen
Een plan met constante ratio is een voorbeeld van een langetermijnformule- investeringsstrategie, die geen veiligheidsanalyse en -prognoses of markttiming omvat. Het is in staat om actief-achtige managementkwaliteiten te benutten door systematisch opnieuw in evenwicht te brengen volgens een voorgeschreven formule, naarmate de markt stijgt en daalt.
Wanneer de werkelijke ratio met een vooraf bepaald bedrag verschilt van de gewenste ratio, worden transacties uitgevoerd om de portefeuille opnieuw in evenwicht te brengen. Plannen met een constante ratio, samen met plannen met een constante dollarwaarde, zijn vergelijkbaar met strategieën voor assetallocatie voor het kopen en aanhouden van activa die worden gebruikt bij portefeuillebeheer, behalve dat buy-and-hold-strategieën nooit opnieuw in evenwicht worden gebracht. Een constant ratio plan zou ervoor zorgen dat een 70/30 of 80/20 asset allocatie (aandelen naar obligaties) 70/30 of 80/20 blijft, zelfs als de markten bewegen.
De kosten van deze herbalanceringstransacties verlagen het investeringsrendement. Plannen met constante ratio’s zijn echter bedoeld om beleggingsrendementen over een langere tijdshorizon af te vlakken door de portefeuille anticyclisch aan te passen en winst te nemen op speculatieve aandelen die sterk zijn gestegen.
Door beter presterende aandelen te verkopen en slecht presterende aandelen te kopen, zijn plannen met constante ratio in strijd met momentumbeleggingsstrategieën die slecht presterende activa verkopen en beter presterende activa kopen. Dit is de reden waarom ze het beste werken in volatiele markten met een algemeen terugkerend patroon.
Er zijn geen vaste regels voor het timen van het opnieuw in evenwicht brengen van de portefeuille onder strategische of constant gewogen activaspreiding. Een algemene vuistregel is echter dat de portefeuille opnieuw in evenwicht moet worden gebracht naar zijn oorspronkelijke mix wanneer een bepaalde activaklasse meer dan +/- 5% beweegt ten opzichte van zijn oorspronkelijke doelstelling.
Typen plannen met constante ratio
Omdat kapitalisatie-gewogen indices soms overwogen zijn in overgewaardeerde aandelen en onderwogen ondergewaardeerde aandelen op het hoogtepunt van bullmarkten, zijn sommige smart beta exchange-traded funds (ETF’s) ook anticyclisch en richten ze zich op factoren zoals momentum, volatiliteit, waarde en omvang, door systematisch hen overgewicht of ondergewicht.
Smart-beta rebalancing maakt gebruik van aanvullende criteria, zoals waarde bepaald door prestatiemaatstaven zoals boekwaarde of rendement op kapitaal, om de posities over een selectie van aandelen te verdelen. Deze op regels gebaseerde methode voor het creëren van een portefeuille voegt een laag van systematische analyse toe aan de investering die bij eenvoudige indexbelegging ontbreekt.
Geschiedenis van plannen met constante verhoudingen
Het constant ratio-plan was een van de eerste strategieën die werd bedacht toen instellingen in de jaren veertig aanzienlijk begonnen te investeren in de aandelenmarkt. Een van de eerste verwijzingen ernaar bestaat in een uitgave van juli 1947 van de Journal of Business of the University of Chicago. Een artikel in de uitgave van oktober 1949 van de Journal of Business van de Universiteit van Chicago besprak de noodzaak van prognoses in ‘formule-timingplannen’.